Een slechte deal rondom de baggerstort

Donderdag 14 januari 2010

Bij de afkoop van de baggerstort in Vathorst-West is de gemeente in het pak genaaid, zo merkte ik in mijn blog van afgelopen vrijdag op. Is dat zo en waarom, was de vraag die verschillende mensen mij stelden. Een nadere toelichting dus, kort door de bocht.

In 1986 kondigde de provincie aan dat er in de provincie een baggerdepot voor ernstig verontreinigde bagger, klasse 3 en 4, moest komen. Bagger uit e provincie moest in de provincie worden gestort. In 1996 werd de zoektocht naar een baggerstortlocatie afgerond en werd de locatie achter de vuilstortplaats van Smink als eerste keuze aangewezen. Door de gemeente werd geen bezwaar aangetekend. Integendeel, in 2008 meldde GS in een brief aan de onderzoekscommissie Vathorst dat tot de verkiezingen van 2002 het gemeentebestuur en de provincie samenwerkten om tot een baggerstort te komen.

De baggerstort, waarvoor de firma Smink de beoogde exploitant was, zou drie miljoen kuub bagger moeten opvangen. Na 2002 deden zich twee ‘complicaties’ voor. De verplichting tot storten binnen de eigen provinciegrenzen verviel. Daarnaast bleek uit onderzoek dat de stortbehoefte geringer was dan de eerder geraamde drie miljoen kuub. Door deze twee ontwikkelingen werd de exploitatie van twee baggerputten voor Smink minder aantrekkelijk.

Onder maatschappelijke druk kwamen de provincie, de gemeente en Smink overeen af te zien van het storten van bagger in twee putten. Achter deze constatering verschuilt zich uiteraard een berg papier en honderden uren overleg. De firma Smink zat daardoor wel opgescheept met zo’n twintig hectare grond die voor de baggerputten was bestemd.

De gemeente was bereid om de grond te kopen en de baggerrechten van Smink af te kopen. Berekend was dat de er eigenlijk nog behoefte was aan het storten van circa 1,3 miljoen kuub bagger. De baten die Smink uit deze omzet kon halen, werd berekend op zo’n 25 miljoen, maar na aftrek van de kosten en rekening houdend met inflatie over de looptijd zou Smink ongeveer een miljoen aan deze gereduceerde baggerstroom verdienen. Aanmerkelijk minder uiteraard dan bij het verwerken van de oorspronkelijke drie miljoen kuub.

Toch betaalde de gemeente zo’n 14 miljoen euro om het stortrecht af te kopen. Voor Smink betekende dat: een goede prijs voor het misgelopen rendement, geen investeringsrisico op twee putten en een aardige prijs voor de grond.

Maar daar bleef het niet bij. De firma Smink kreeg toestemming om de bagger die niet meer in de putten zou worden gestort, in ingedroogde toestand op de bestaande vuilnisberg in ontvangst te nemen, uiteraard tegen de daarvoor gebruikelijke vergoedingen. Om al die bagger te kunnen ontvangen, kreeg Smink ook het recht om de vuilberg met nog eens vijf meter op te hogen. Amersfoort vergoede dus economische schade (onder het etiket van afkoop van rechten) voor niet gestort bagger, dat uiteindelijk via een andere weg toch weer werd gestort. Na deze geslaagde actie verkocht de familie Smink het bedrijf voor een gepaste prijs aan een internationale investeerder.

En de gemeente? Die mag zien hoe zij de afkoopsom, inclusief grond en rente intussen zo’n twintig miljoen euro, moet financieren. Ik deel niet het optimisme dat dit met de ontwikkeling van zo’n 2.500 woningen voor elkaar komt. Maar dat is een ander verhaal!

 1938. Na een moeizame tocht is David Mandelbaum nazi-Duitsland ontvlucht en vestigt zich in New York. Daar opent hij een ijssalon. Boven de deur hangt hij een plakkaat: ‘Juden ist der Einttitt verboten’. Woedend meldt zich een delegatie uit de Joodse gemeenschap. Mandelbaum luistert in alle rust naar alle verwijten en beschuldigingen. Tenslotte merkt hij op: ‘Maar hebben jullie mijn ijs al geproefd?’

PvdA-programma: integriteit en werkelijkheid

Woensdag 13 januari 2010

Het is boeiend om de verkiezingsprogramma’s van andere partijen door te nemen, iets dat volgens mij maar door een beperkt aantal mensen gebeurt. Dat is jammer, want daardoor krijgen opvallende programmapunten te weinig aandacht.

Neem het programma van de PvdA. Met belangstelling las ik in dit programma het hoofdstuk ‘De Amersfoorter en de politiek. Een in het oog springend onderdeel in dit hoofdstuk is te vinden onder het kopje ‘Integriteit’. Politici en ambtenaren nemen belangrijke beslissingen, wordt geconstateerd. ‘Dit kunnen zij alleen geloofwaardig doen als er geen enkele twijfel is over hun integriteit.’aldus het PvdA-programma, dat vervolgt met: ‘De geloofwaardigheid is in het geding als volksvertegenwoordigers en bestuurders in strijd handelen met uitgangspunten voor goed openbaar bestuur.’

Ja, dan moet ik toch even aan wethouder Hekman denken. Het college nam in april 2006 een geheim besluit tot voorkeursrecht in Vathorst-West. In de weinige tijd die verstreek voordat dit besluit in werking trad, lekte het hoofd Grondzaken het besluit door naar de projectontwikkelaars die in Vathorst actief zijn. Die kochten snel grond op, wat voor de gemeente een schadepost van vele miljoenen oplevert.

De plotselinge kooplust wekte verbazing bij het college en was aanleiding om een onderzoek in te stellen. Het onderzoek bracht de loslippigheid van de topambtenaar aan het licht. Wat deed de eerstverantwoordelijke wethouder op dit dossier: hij liet het meer dan pijnlijke onderzoeksrapport in een diepe la verdwijnen. Naam van de wethouder: Jelle Hekman, lid van de PvdA. De gemeenteraad werd niet geïnformeerd, alleen het college nam er kennis van en dekte de wethouder Grondzaken af.

Door toeval – het eindrapport van de onderzoekscommissie Vathorst – kreeg de raad eind 2008 lucht van het weggemoffelde rapport. Jelle Hekman moest met het rapport voor de dag komen, de rapen waren gaar. In plaats van te handelen als goed en geloofwaardig bestuurder, wees de wethouder de verantwoordelijkheid voor de misstap van zijn ambtenaar van de hand. In plaats van af te treden, wat echt integere wethouders in andere steden in soortgelijke situaties deden, bleef hij zitten. Integriteit speelde op dat moment voor hem geen rol.

Is het daarom dat de PvdA in haar programma speciaal aandacht besteed aan de integriteit van bestuurders? Dat moet haast wel, wil je de geloofwaardigheid als politieke partij niet helemaal verliezen. Er zijn trouwens meer mensen op de PvdA-kandidatenlijst die zich de aandacht voor integriteit kunnen aantrekken, bijvoorbeeld Ramon Smits. Hij werd enkele jaren geleden door de rechter veroordeeld omdat hij tijdens de verkiezingscampagne in 2006 de lijsttrekker van een andere partij probeerde zwart te maken als pedofiel en oplichter. Volkomen uit de lucht gegrepen beweringen, zoals later bleek. Noem dat maar eens integer.

Desondanks staan Jelle Hekman en Ramon Smits weer op de kandidatenlijst van de PvdA. De hele paragraaf over integriteit in het PvdA-programma stelt dus niets voor.  De inleiding van dit programma draagt als titel: ‘Je moet durven’. Jawel, je moet maar durven, met zoveel boter op het hoofd! Arme PvdA-kiezers.

 Het gezin is de basis voor de staat. Immers: mensen die gezinsproblemen hebben interesseren zich minder voor politiek.

Amersfoort Topsportstad, maar het mag niets kosten

Dinsdag 12 januari 2010

Een initiatiefgroep heeft een nota opgesteld: Topsport in Amersfoort. De nota is verschillende keren besproken, in aanwezigheid van vertegenwoordigers uit het sportleven, Amersfoortse bedrijven, de SRO en leden van de gemeenteraad. Deze dag wordt de nota op raadsniveau, in De Ronde besproken.

Complimenten genoeg over de nota. Iedereen is het er mee eens dat er een nauwe relatie bestaat tussen breedtesport en topsport. Uit de breedtesport kunnen talenten naar voren komen die bij goede begeleiding topsporters kunnen worden. Anderzijds stimuleren topsporters de deelname aan sport, vooral onder de jeugd.

Iedereen is het er over eens dat er voor topsport goede accommodaties beschikbaar moeten zijn. Hier begint natuurlijk de pijn, want door de slechte economische omstandigheden en het feit dat de gemeente moet bezuinigen, is er weinig ruimte voor de bouw van nieuwe accommodaties die voldoen aan de eisen voor topsport. Maar goed, we spreken over beleid voor de langere termijn, dus er is nog hoop.

Toch zijn er ook verschillende geluiden waaruit is op te maken dat topsport eigenlijk een griezelig iets is. Het gaat om competitie, en dat is geen politiek correct begrip. We leven in een softe maatschappij waarin het al goed genoeg is wanneer je een zesje scoort. Voor topsport is wel wat meer nodig, en moet je je daar zo op richten, vragen sommige raadsleden zich af.

Oké: Amersfoort is er trots op dat veel inwoners sport bedrijven – we leven in een jonge stad. Maar vergeleken met andere grote steden komt Amersfoort er op het gebied van de topsport wel heel bekaaid van af. En we willen Amersfoort graag op de kaart zetten, toch? Dus vrijwel alle partijen vinden het een goede zaak dat vanuit het particuliere initiatief en door nauwe samenwerking van een groot aantal organisaties er een nota over topsport op tafel ligt.

Nou ja, er is één probleempje. Topsport: mwah, maar het mag niet te veel kosten. Eigelijk niets, maar een kleine bijdrage lijkt onontkoombaar. Voor de rest moet de gemeente maar even de beurs dichthouden. De sportverenigingen moeten er vooral zelf voor opdraaien, eventueel gesteund door sponsors.

En toch weet ik zeker dat op het moment dat een vereniging binnen onze stad op het gebied van topsport iets presteert – bijvoorbeeld bij zwemmen, tennis, badminton, gymnastiek – , het juist de politici zijn die zich op de borst kloppen: ‘Kijk eens aan hoe goed onze stad is, Amersfoort Sportstad!’ Als het maar niets kost. Het is iets voor de collegeonderhandelingen, riepen verschillende raadsleden. Mooi zo, dan hoeven we er nu verder niet over na te denken!

 Twee vrienden discussiëren heftig met elkaar. ‘Ach, je bent ook een ezel!’ verzucht de ene.’ Zijn vriend: ‘Waarschijnlijk ben ik inderdaad een ezel. Maar dan is het de vraag: ben ik een ezel omdat ik jouw vriend ben, of ben ik jouw vriend omdat ik een ezel ben?’

Het gemeentebestuur en Media Markt

Maandag 11 januari 2010

Deze week moet een beslissing vallen over de voortgang in de ontwikkeling van het Eemplein. Op 15 januari  moet Multi Vastgoed zijn kaarten tonen. Kan ze dat niet, dan dreigt de realisatie van het Eemplein opnieuw te worden uitgesteld, hetgeen niet moet worden uitgesloten. Een belangrijke partij bij de ontwikkeling van het Eemplein is Media Markt. Van de vestiging van Media Markt hangt de vestiging van een aantal andere belangrijke huurders, zoals de Albert Heijn’s XXL-vestiging, af. Het lijkt er op dat Media Markt de handdoek al in de ring heeft gegooid of zich in elk geval voorbereid op nieuwe problemen in de voortgang bij de ontwikkeling van het Eemplein.

Dat mag je in elk geval opmaken uit het feit dat Media Markt in overleg is met de firma Vahstal over de vestiging van Media Markt in het bedrijvengebied Vathorst, vlak bij Ikea, een bouwmarkt en een uitgebreide showroom voor keukens. Media Markt zal dus niet de eerste grootschalige detailzaak in het bedrijvengebied Vathorst zijn.

Ik kan mij voorstellen dat Media Markt het moment betreurt waarop het besloot zich kandidaat te stellen voor een vestiging aan het Eemplein. Toen dit bedrijf dat deed, werd er nog van uit gegaan dat de winkelbedrijven op deze plek in 2008 hun poorten konden openen. In het beste geval wordt dat 2012, maar het kan nog veel later worden. Intussen heeft Media markt op minder plezierige wijze kennis kunnen maken met de wijze waarop het college politieke doelstellingen boven de belangen van zakelijke partners verheft. Het bedrijf moest ervaren dat wensen over de presentatie van haar bedrijf op advies van de welstandscommissie het niet haalden. Bij de discussie over het reduceren van het aantal parkeerplaatsen onder het Eemplein werd het bedrijf niet betrokken, terwijl de aanwezigheid van voldoende parkeerplaatsen voor een bedrijf als Media Markt essentieel is.

Intussen is Media Markt ook getuige op welke wijze de gemeente omgaat met een bedrijf als Vahstal. Uiteraard is Vahstal geen gemakkelijke partner voor de gemeente. Het feit dat de gemeente in de stroom van conflicten met Vahstal regelmatig aan het kortste eind trok, heeft op het stadhuis menige frustratie opgeleverd. “Hausgemacht’, zoals de Duitser zou zeggen. Rondom de vestiging van Media Markt in Vathorst zit het gemeentebestuur, naar het zich laat aanzien, opnieuw op de verkeerde stoel. Een schijnbare boycot van vertegenwoordigers van Vahstal, wat tot een pijnlijk incident heeft geleid waar vertegenwoordigers van Media Markt zelf  de rol van gedupeerde getuige mocht vervullen, maakt alles nog eens extra gênant. Het zijn harde koppen, daar op het stadhuis!

In een recente brief aan het gemeentebestuur, waarvan de raadsleden een kopie kregen, maakt Vahstal aan de hand van teksten uit de overeenkomsten die de gemeente met deze firma sloot, duidelijk dat de bedrijfsruimte die Vahstal in Vathorst mag ontwikkelen, ook bestemd mag worden voor groot- en kleinschalige detailhandel. Dat is iets wat de gemeente juist probeert te voorkomen omdat het gemeentebestuur Media Markt hoe dan ook in het fata morgana, dat de naam Eemplein draagt, gevestigd wil zien. Ten koste van alles.

Het is overigens interessant dat Vahstal de raadsleden steeds weer voorziet van de nodige informatie over de discussie die dit bedrijf met de gemeente voert. Van de zijde van het college ontvangen de raadsleden geen enkele informatie. Alleen dat al geeft te denken.

 In een opzicht blijven mensen hun leven lang kleine kinderen: zo proberen altijd vol onschuld rond te kijken, wanneer ze met een volgescheten broek rondlopen.

Moeten we Vathorst-West wel bebouwen?

vrijdag 8 januari 2010

Over twee weken praat de gemeenteraad tijdens De Ronde weer over de invulling van Vathorst-West. In deze tijd, waarin het onze stad financieel niet voor de wind gaat, is Vathorst-West een heikel onderwerp. De wens om er te gaan bouwen spruit voort uit de meer dan onverantwoordelijke transactie die enkele jaren geleden is afgesloten met de firma Smink. De gemeente liet zich daarbij in het pak naaien door de veel slimmere heren van dit Amersfoortse bedrijf en moet nu een fors financieel gat zien te dichten.

In november ontving de raad de eindrapportage die het college over Vathorst-West en –Noord heeft opgesteld. Er zijn twee ontwikkelingsmodellen voor Vathorst-West gepresenteerd. Welke van de twee ook wordt gekozen, er zit tot nog toe een fors financieringstekort op, variërend van 13 tot 17 miljoen euro. Dat lijkt veel en is het ook, zeker als je er van uit gaat dat het plan wordt ontwikkeld om zo’n 20 miljoen kosten uit de grondtransactie af te dekken. Je kunt je afvragen: waarom bouwen we eigenlijk? Bebouwd of onbebouwd, er dreigt sowieso een tekort van zo’n 20 miljoen euro te ontstaan.

Bij wél bouwen kan het tekort nog fiks oplopen. Bij de eindrapportage was een risicoanalyse gevoegd, en die liegt er niet om. Vertraging bij de ontwikkeling kost al zo’n vier miljoen per jaar. Indien tijdens de ontwikkelingsperiode de opbrengsten niet inflatievolgend stijgen, kan er een tekort ontstaan tot zo’n 25 miljoen euro, bij daling van de huizenprijzen zelfs nog meer. Soortgelijke tekorten kunnen ook ontstaan wanneer de bouwmarkt zich over enkele jaren met vliegende vaart herstelt en de bouwkosten meer dan inflatievolgend stijgen. Het zijn slechts voorbeelden.

Moeten we Vathorst-West eigenlijk wel ontwikkelen? We zouden ook kunnen kijken wat er gebeurt indien je alleen de 25 hectare grond ontwikkelt die de gemeente al in bezit heeft. Grondspeculanten blijven dan met onbebouwd grasland zitten, maar dat risico hoeft de gemeenschap niet af te dekken. Je zou dan zo’n 1.000 tot 1.400 woningen kunnen ontwikkelen. Daarvoor zijn dan geen dure voorzieningen noodzakelijk en een kostbare, zeven miljoen kostende, verkeersontsluiting wordt dan ook overbodig. Het grote voordeel daarbij is dat de groene zone tussen de Amersfoortse woningbouw en het beschermde landschap Arkemheen enige body behoudt, wat bij het volbouwen van Vathorst-West niet het geval is.

Of je bouwt helemaal niet en neemt je verlies. Dat levert in elk geval de zekerheid op dat je geen onvoorspelbare risico’s loopt op ontwikkelingstekorten die het huidige verlies overstijgen. Het is maar een idee!

De slag om Austerlitz is gestreden. Napoleon decoreert een rij soldaten die uit verschillende naties zijn verzameld. ‘Ik wil graag van ieder van jullie een wens vervullen,’ deelt de keizer mee. Een Poolse soldaat roept: ‘Ik wil een vrij Polen.’ ‘Dat krijg je,’ antwoord Napoleon. De tweede is een Duitser. ‘Ik wil graag mijn verwoeste brouwerij weer terug.’ ‘Die zal worden herbouwd,’zegt de keizer. De Joodse soldaat Veilchenfeld is aan de beurt. ‘Ik wens mij een vaatje gemarineerde haring.’ Iedereen begint te lachen. Hoe kan je zo iets onbenulligs vragen. Soldaat Veilchenfeld daarop: ‘Dat vrije Polen en die brouwerij, dat kun je wel vergeten. Maar een vaatje haring, daar heb ik nog een aardige kans!’

Fouten van autohaters herstellen

Donderdag 7 januari 2010

Er zijn politieke partijen binnen de gemeenteraad die menen dat je automobilisten de bus in of de fiets op kunt jagen door een ‘verelendigungs’-politiek. Houdt de wegen smal, het aantal parkeerplaatsen beperkt en creëer omwegen en verkeersobstakels, en uit pure wanhoop laten automobilisten hun vehikel staan en gaan zich net zo politiek correct gedragen als de autohatende politici in onze stad.

 De praktijk is natuurlijk anders. De meeste automobilisten, op weg naar hun werk of waar dan ook, staan liever in de file te wachten in hun verwarmde auto, met en eigen muziekje op, dan een barre voettocht af te leggen naar een bushalte en daar tien minuten in de kou te wachten op een mogelijk overvolle bus. Vaak moet er een of meer keer worden overgestapt om het gewenste reisdoel te bereiken en kost een rit met het openbaar vervoer behoorlijk wat extra tijd. Het zijn meestal financiële overwegingen die mensen tot het gebruik van het openbaar vervoer dwingen, of leeftijd: te jong of te oud voor een rijbewijs. Een enkeling handelt uit principe.

Bij de ontwikkeling van Vathorst zijn het schijnbaar autohaters of slechte rekenaars geweest die het wegennet in dit stadsgebied hebben ontwikkeld. Dat mag je in elk geval opmaken uit de beperkte wegencapaciteit en het daardoor steeds verder vastlopen van het verkeer, althans op momenten dat mensen naar hun werk gaan of weer thuis komen. Intussen rijden de bussen, een keer per kwartier, half leeg over de vrije busbaan, onaantrekkelijk als alternatief voor de auto.

 BPA en VVD hebben de afgelopen maanden aan de bel getrokken. De BPA eigenlijk al veel eerder want ik heb de laatste jaren al meermaals vragen gesteld over de capaciteit van het wegennet en het dreigende sluipverkeer. Met de openstelling van de nieuwe afrit op de A28 is dat sluipverkeer realiteit geworden, ondanks het bagatelliseren van dit probleem door de wethouder verkeer gedurende de afgelopen jaren. Ik merk het aan de lijve, want in verband met het sluipverkeer is de meest voor de hand liggende toegang naar mijn woonbuurtje afgesloten en kan ik slechts via een hobbelig bouwweg en een niet optimale sluipkruipdoorroute de boulevard bereiken. Klachten van buren hierover zijn door het OBV – die de meest logische verbinding enkele maanden geleden onnodige afsloot – op hautaine wijze afgewimpeld.

BPA en VVD gaan hun krachten bundelen en zullen de komende dagen met alternatieven komen. We zijn het erover eens dat de situatie onhoudbaar begint te worden. Op één punt lopen de ideeën wat uit elkaar: de VVD heeft voorgesteld tijdens spitstijd de busbaan open te stellen voor autoverkeer. Daarmee verliest het openbaar vervoer zijn laatste aantrekkelijkheid, want juist tijdens spitstijd bewijst de vrije busbaan enige dienst. Maar je kunt natuurlijk ook zeggen: schaf die hele vrije busbaan maar af en verander het profiel van de Vathorster boulevard ingrijpend. En daar ben ik het dan weer helemaal eens met de VVD!

 De grootste moeilijkheid voor een schrijver ligt bij de juiste keuze voor de juiste woorden. Het gemakkelijkste schrijven diegenen die slechts over een geringe woordenschat beschikken.

Discussie over Westtangent nabij

Woensdag 6 januari 2010

Eindelijk komt er duidelijkheid over de ontsluiting van de westkant van de stad, vroeger meestal omschreven als de Westtangent. Althans, dat zou je kunnen opmaken uit antwoorden die het college heeft gegeven op schriftelijke vragen vanuit de raad. Volgende week bespreekt het college de visie op de westkant van de stad, naar het zich laat aanzien kan de raad op 26 januari een eerste discussie over deze voeren.

Of het ook echt tot een helder besluit komt, is nog niet zeker. Het college deelt mee dat er drie scenario’s voor de ontwikkeling van de westrand van de stad worden gepresenteerd. De verkeerskundige ontwikkelingen hangen nauw samen met deze scenario’s. Van de ene kant is dit een verstandige gang van zaken: eerst een bredere visie ontwikkelen en dan de verkeerskundige consequenties daarvan omschrijven. De vraag is natuurlijk waarop de discussie zich gaat richten: op de algemene scenario’s of op de alternatieven voor een uiteindelijke Westtangent.

Ik ben nieuwsgierig waar het college mee komt. Voor een goede discussie lijkt het mij een goede zaak indien er ook een scenario wordt aangeboden waarin het verkeer een geheel ondergeschikte rol speelt. Daarbij moet dan in elk geval de visie naar voren komen hoe de buurten die momenteel de meeste overlast van het verkeer aan de westrand hebben – en dan gaat het om de woonbuurten rondom de Daam Fockemalaan – eindelijk van deze overlast worden bevrijd.

Voor de BPA is het zonneklaar: een verkeersoplossing waarbij de overlast rondom de Daam Fockemalaan alleen maar groter wordt, is niet aanvaardbaar. Daarom dat het CDA-voorstel dat onlangs werd gepresenteerd geen BPA-steun zal krijgen. Dat plan behelst een ongelijkvloerse kruising met de spoorbaan aan het einde van de Daam Fockemalaan. Een dergelijke maatregel leidt onherroepelijk tot nog meer verkeer op deze laan, dus meer hinder en het verder afsluiten van de woonbuurt ten westen van deze laan. Daar moeten we in elk geval niet aan beginnen.

 De gast bestelt bij de kelner een stuk appeltaart. Als die hem wordt gebracht, bedenkt hij zich, stuurt de appeltaart terug en bestelt in plaats daarvan een glas cognac, drinkt deze uit en staat op om weg te gaan. ‘He, u heeft nog niet betaald,’ roept de kelner. ‘Maar ik heb u toch in plaats van de cognac de appeltaart teruggegeven,’ verdedigt de gast. ‘Ja, maar die had u ook niet betaald.’ ‘Ja, waarom dan, heb ik hem dan gegeten?’

Een belachelijke advies

Dinsdag 5 januari 2010

De nieuwjaarsreceptie van de gemeente vond dit jaar plaats in de brandweerkazerne aan de Kleine Koppel. Alle waardering voor het brandweercorps dat zijn ruimte beschikbaar stelde. Toch vraag ik mij af of dergelijke ruimten geschikt zijn voor een nieuwjaarsreceptie. Het ontbrak in elk geval aan de sfeer zoals die vroeger was te beleven in het stadhuis. Mijn mening zou zijn: de gemeente moet haar nieuwjaarsreceptie gewoon ‘thuis’ organiseren, dus in het stadhuis.

 De uitnodiging was ludiek, maar er is toch wel iets aan op te merken. Het betreft de informatie over de bereikbaarheid. De oproep om met de fiets te komen is de gebruikelijke gang van zaken waarvan ik betwijfel of die ook maar enige uitwerking heeft. Maar goed: het is politiek correct en zal daardoor de gemoedsrust van een aantal mensen ten goede zijn gekomen.

De informatie over de parkeermogelijkheden, bestemd voor de betonnen koppen die het toch waagden om met de auto te komen, sloeg echter nergens op en leek te zijn opgesteld door ergens een ambtenaar met een horizont die niet verder gaat dan enkele tientallen meters rond het stadhuis. ‘Komt u met de auto, dan kunt u gebruik maken van de parkeerplaats Eemplein, achter Zandfoort aan de Eem. Tot 22.00 uur geldt daar betaald parkeren.’ zo vermelde de uitnodiging.

 Welke sul is op deze gedachte gekomen. In de onmiddellijke nabijheid van de brandweerkazerne bevinden zich honderden parkeerplaatsen. Gratis. Wie het advies op de uitnodiging volgde, had ook een (betaalde) voetweg af te leggen die zeker drie keer zo lang is dan de weg vanaf de parkeerplaatsen langs de Brabantsestraat of rondom de woonwinkels achter de brandweerkazerne. Je bent dan wel idioot (of, wat jammer is, totaal niet op de hoogte van de lokale situatie) indien je de uitnodiging van ons gemeentebestuur op het punt van parkeermogelijkheden serieus zou nemen!

 Beter een levende hond dan een dode leeuw? Een belachelijke vraag. Wie kan dit serieus gaan onderzoeken?

Wel of geen fijnstof

Maandag 4 januari 2010

 Zou het een goede zaak zijn om op de A28 en de A1 bij Amersfoort een 80-kilometer snelheidsbeperking in te voeren? Dit zou de uitstoot van fijnstof kunnen beperken, menen enkele raadsfracties. In algemene zin: daar gaat de gemeenteraad niet over, maar je zou het kunnen verzoeken. Een belangrijk deel van de dag zouden automobilisten zich wensen dat zij op de snelwegen rond Amersfoort 80 kilometer per uur zouden kunnen rijden, maar dat terzijde. In elk geval veroorzaakt een file van stilstaande of langzaam rijdende auto’s meer fijnstof dan soepel doorrijdend verkeer. Snelle verbreding van de snelwegen zou wel eens veel effectiever kunnen zijn.

Maar er speelt een andere kwestie. Ongeveer een jaar geleden vroeg de BPA-fractie aan het college om in Amersfoort-Noord continue metingen van de luchtverontreiniging uit te voeren. Twee redenen: de uitstoot van fijnstof op de snelwegen en mogelijke luchtvervuiling door de activiteiten op de vuilstort van Smink, vooral door het storten van zwaar verontreinigde slib. Het college vond luchtmetingen niet nodig, er was geen enkele aanleiding toe. Het feit dat het verkeer op de snelwegen nog steeds toeneemt en dat bewoners in Vathorst regelmatig worden geconfronteerd met stankoverlast van Smink, deed er voor het college niet veel toe.

Nu het er op lijkt dat meer fracties in de raad zich zorgen maken over luchtvervuiling rond de snelwegen, is er voor de BPA een goed moment aangebroken om de komende gemeenteraadsvergadering door middel van een motie alsnog om het meten van mogelijke luchtvervuiling te vragen. Zijn die metingen negatief, dan is er ook een sterk argument in de richting van Rijkswaterstaat om snelheidsbeperkende maatregelen te nemen.

 ‘Hoeveel personeelsleden telt uw bedrijf?’  ‘Twaalf, of eigenlijk elf. Er zit er altijd wel iemand op het  toilet!’