Coalitie stapt als blind paard in hachelijk avontuur

Dinsdag 16 februari 2010

‘Ja zeggen is net zo erg als nee. ……Zeggen we ja, dan geven we veel meer uit dan we hebben toegestaan.’ Enkele opmerkingen van VVD-fractievoorzitster Margot Cooijmans, aangehaald uit de Amersfoortse Courant. Het gaat daarbij om de discussie over het Eemhuis, deze dag in de raad. De kosten van het Eemhuis: 45,8 miljoen euro, waarvan bijna 28 miljoen voor de aanneemsom.

Voor alle duidelijkheid: op 2 februari zou het college inzicht geven in de stand van zaken bij het Eemhuis en het Eemplein. Dit kon niet doorgaan, enkele dagen later pas ontving de raad het raadsvoorstel van B en W waarin werd gevraagd het college te mandateren voor het gunnen van de bouw van het Eemhuis aan de bouwcombinatie Dura Vemeer/Wolter&Dros. Op 9 februari besprak de raad voor de eerste keer het voorstel, inclusief de vanaf dat moment beschikbare financiële gegevens (die konden, in verband met de aanbesteding, niet eerder aan de raad worden verstrekt).

Er waren nogal wat vragen en kanttekeningen bij het raadsvoorstel. Kosten waren overschreden en de getallen die werden gepresenteerd, waren zeer globaal. De raad moest het maar doen met de toezegging dat de 28 miljoen euro aanneemsom niet zou worden overschreden, dat stond in gunning en daar zou de bouwer ook niet van kunnen afwijken. Een redelijk optimistische veronderstelling: in het algemeen lopen dergelijke projecten – die elk uniek zijn in hun soort – nog wel eens uit de klauwen. Heel wat wethouders of zelfs complete college’s hebben de afgelopen decennia hun stoel moeten ruimen nadat was gebleken dat kosten voor projecten zoals het Eemhuis fiks uit de klauwen waren gelopen.

Bij veel vragen van de raadsleden deelde het college mee dat elk raadslid van harte was uitgenodigd om bij de betrokken ambtenaren stukken in te zien. Ik ben – blijkt achteraf – de enige die op die uitnodiging is ingegaan. Dat leverde wel wat meer duidelijkheid op, maar toch niet genoeg om er een goed gevoel aan over te houden. De tijd was eenvoudigweg te beperkt om goed in de papieren te duiken – dat gold zowel voor mij als voor diegene die mij te woord stonden. Eigenlijk weet je van tevoren dat een uurtje praten en stukken inkijken bij een project als het Eemhuis te kort is. Nog afgezien van het feit dat je dergelijke onderwerpen eigenlijk samen met een ervaren bouwkundige zou moeten doorstomen.

Mijn fractie was van mening dat er eenvoudigweg te weinig zekerheid is op een goede afloop van het financiële avontuur bij de ontwikkeling van het Eemhuis. We vroegen daarom om uitstel van het besluit tot een van de eerste raadsvergaderingen na de verkiezingen. Dat zou ons de ruimte hebben gegeven om de risico’s die de gemeente loopt beter onder ogen te zien.

Met uitzondering van de SP zagen de overige fracties er niet het nut van in om nadere informatie boven tafel te krijgen en bijvoorbeeld te onderzoeken welke ontsnappingmogelijkheden er in contracten zijn verborgen. Wel verklaarde een aantal fracties overigens dat er eigenlijk te weinig informatie was en dat men zich zorgen maakten. Maar desondanks stemden alle coalitiepartijen, minus twee leden van de VVD-fractie, in met het collegevoorstel.

Ik zal de komende weken de notulen van de vergadering van deze dag nog eens doorlezen en een aantal citaten vanuit de collegepartijen markeren. Dat kan einde 2012 (of later) best interessant worden!

 In de kunst kan alleen diegene iets nieuws beweren die dom genoeg is om niet te weten dat alles al een keer is gezegd. (Hetgeen in het algemeen ook voor de politiek kan worden gezegd!)