Angst en incompetentie

Maandag 12 april 2010

‘De VVD-fractie zag na een week dooronderhandelen het vertrouwen afnemen en de verschillen groter worden.’ Een citaat uit een persbericht van de VVD, afgelopen zondagavond uitgebracht. Is dat zo? De afgelopen week deden zich in elk geval twee incidenten voor, die voor deze fractie de aanleiding kunnen zijn voor dit citaat dat er uiteindelijk toe voerde dat de VVD een kant-en-klaar collegeakkoord opblies.

Incident één. Afgelopen week liet VVD-onderhandelaar Manfred Vogels zich tijdens een overlegronde vervangen door Ruud Luchtenveld. Deze wethouder heeft zich de afgelopen jaren ontpopt tot een bange jurist die moeilijk tot besluiten komt en niet is gezegend met een grote mate aan creativiteit. Terwijl er al weken over teksten was gesproken en er gezamenlijke opvattingen tussen de vier partijen waren ontstaan, ging Luchtenveld op zoek naar – in zijn ogen – zwakke punten in de vrijwel geheel afgeronde tekst van het conceptcollegeakkoord. Dat je je ook constructief kan opstellen, stond niet in zijn handleiding. De andere drie partijen maakten duidelijk niet alle gesprekken uit de voorafgaande weken nog eens over te willen doen. De wethouder voelde zich in het defensief gedrongen.

Incident twee. Enkele dagen geleden kwam Koos Voogt, tweede man in de VVD-onderhandelingsdelegatie, ineens met de kwestie van het loco-burgemeesterschap op de proppen. Hij eiste dat deze functie aan de beoogde VVD-wethouder in het nieuwe college, Ruud Luchtenveld, zou toevallen. Het loco-burgemeesterschap is meer dan het doorknippen van linten en het bezoeken van 100-jarigen. In de raadsperiode van 2002 werd de stad geconfronteerd met de bijna-ketelwagenramp. De burgermeester was afwezig, dus moest de loco de ingrijpende hulpactie coördineren. Toevallig ook een VVD-wethouder. Zijn zwakke optreden werd alom bekritiseerd. Met dit incident in het achterhoofd en kijkend naar de voorgestelde persoon, toonden de andere drie overlegpartijen zich niet bij voorbaat bereid om op deze wens van Koos Voogt in te gaan. Deze verliet daarop woedend en briesend de bijeenkomst.

Ja, de VVD ontpopte zich tijdens het overleg steeds meer als de remmer op de bok. Onderhandelaar Manfred Vogels had onvoldoende steun van een deel van zijn achterban, bleek over te weinig mandaat te beschikken en moest de onderhandelingen met grote regelmaat verlaten om zijn boodschappenlijstje bij het VVD-politbureau op te halen. De VVD was bang en wilde daarom een kompaan binnen het nieuwe college: het CDA. De dove en de blinde, zullen we maar zeggen.

Frappant is dat de man die bij het ontstaan van de schijnbaar verstoorde verhoudingen direct en indirect een grote rol speelde, intussen heeft aangegeven per direct het college en onze stad te willen verlaten. Ik kan bijna raden voor welke VVD-coryfee hij plaats moet maken!

 Een staatsman is een politicus die zichzelf ten dienste van de natie stelt. Een politicus is een staatsman die de natie ten dienste van zichzelf stelt. (citaat van Georges Pompidou, de vroegere Franse president). Een politicus verlaat onze mooie stad, op weg naar het bruisende Lelystad!