Dinsdag 31 december 2002

Het jaar 2002 is voor Leefbaar Amersfoort een opmerkelijk jaar geworden, met als hoogtepunt de onverwachte winst van vier zetels. Dat schept verplichtingen. Een jaar geleden had ik nog geen idee dat ik op de kandidatenlijst voor Leefbaar Amersfoort zou staan, gekozen zou worden en fraktievoorzitter van de grootste oppositiepartij zou worden. 2002 was dus een enerverend jaar. Als nieuwe partij hoeven we niet ontevreden te zijn, al moet het echte werk nog beginnen. De fraktie van vier man is een goed team. Vier verschillende karakters, vier verschillende politieke ervaringen, vier verschillende achtergronden en netwerken, maar één chemie. Het komende jaar moet de periode van inwerken vruchten gaan dragen. Daarnaast moeten we de banden met de andere oppositiepartijen steviger aanhalen. Op veel punten zijn we het met elkaar eens, dus laten we ons presenteren als een sterk blok!

Alle lezers wens ik een meer dan prettige oudjaarsavond toe en vooral: een gezond en succesvol 2003. Waar Leefbaar Amersfoort daarbij kan helpen, zal zij dat ook doen.

Maandag 30 december 2002

Vandaag schriftelijke vragen aan B en W gesteld over de ABC-scholen in Kruiskamp-Koppel en Liendert-Rustenburg. Het gevaar dreigt dat deze scholen bij voorbaat het stigma ‘zwarte school’ gaan dragen. En dat terwijl het de opzet is dat de ABC-scholen een sociale en maatschappelijke spilfunctie voor de hele wijk gaan vervullen. In Kruiskamp-Koppel wil de samenwerking tussen scholen niet lukken, in Liendert-Rustenburg lijkt het schoolbestuur het principe te huldigen: het is al bont, dus voeg er alle extra problemen uit onze multi-culturele samenleving maar aantoe: de neveninstromers (taallessen voor allochtonen) en de AZC-leerlingen (de kinderen van nog niet erkende asielzoekers). Als je als gemeentebestuur emancipatie, spreidingsbeleid en gelijke kansen voor alle groepen inwoners in het vaandel voert, moet je natuurlijk niet beginnen met het bij elkaar laten vegen van allerlei problemen binnen een beperkt aantal wijken. AZC-leerlingen kunnen binnen elke school, openbaar en bijzonder en ongeacht de wijk, worden opgevangen, dus waarom niet eens binnen het bijzonder onderwijs. En waarom houdt het bijzonder onderwijs in Kruiskamp-Koppel zich afzijdig bij acties om leerlingen beter te spreiden over verschillende scholen. Afwachten maar hoe ‘het stadhuis’ hierop reageert.

Zondag 29 december 2002

Een dag om allerlei zaken over de Brouwerstunnel nog maar eens op een rij te zetten. Een vreemde zaak: een paar vierkante meter gestapelde stenen brengt meer dan duidelijk aan het licht dat op supreme momenten het gemeentebestuur faalt in de communicatie met bewoners. En wat nog erger is: dat op protesten hierover niet adequaat wordt gereageerd. Jaap Lodewijks van de Amersfoortse Courant schreef hierover een goede analyse. Het ergste is dat de verantwoordelijke wethouder Bert van der Werff de ene fout met de andere blunder probeert af te dekken. Een leugentje in de raad gaat hij niet uit de weg en in een reactie op onze open brief toont hij nogmaals dat hij de kern van de zaak niet kan of wil begrijpen. Het persbericht van de wethouder maakt het alleen maar erger, maar dat is een punt voor de raadsvergadering op 28 januari. De bewoners hebben intussen een alternatief aangeboden dat geen 20 miljoen euro kost, zoals de wethouder beweerde, maar slechts enkele tonnen. Tijdige communicatie met de bewoners, de SGLA, ENFB en andere organisaties had dus veel kunnen voorkomen. Het slemielige gedrag van wethouder Van der Werff leidt er alleen maar toe dat het openbaar bestuur steeds minder geloofwaardig over komt. De oplossing is al van verschillende kanten, onder meer in de media, aangedragen: geef als wethouder toe dat je ongelijk hebt gehad en geef ook toe dat gwone burgers in de stad vaak betere alternatieve hebben dan ambtelijke adviseurs. Maar ja, als je door gebrek aan eigen diepgang van die ambtelijke adviseurs afhankelijk bent, dan belandt je als wethouder altijd op de verkeerde stoel!

Zaterdag 28 december 2002

De fraktievoorzitters hebben een anoniem pamflet ontvangen van een ambtenaar of van een groep ambtenaren, dat is door de anoniemiteit niet geheel duidelijk. Het zou helemaal misgaan binnen de Dienst Algemene Zaken op het stadhuis: de leiding is niet competent, goede mensen worden weggewerkt, initiatieven vanaf de werkvloer worden niet op prijs gesteld, de organisatie is meer dan slecht. Met een anoniem pamflet kan je niets doen, jammer, maar het is natuurlijk wel een signaal. Volgens de Burgerpartij, die aan de anonimiteit voorbij is gegaan, zit de pijn bij de financiële afdeling. Daar kunnen Hans en Kees best wel eens gelijk in hebben. Het zijn niet alleen geruchten die over deze afdeling de ronde doen, maar het werkt er gewoon niet goed. De organisatie rondom de inning van de OZB is slecht, afdoening van zaken is er traag en levert veel klachten op en er lijkt daar inderdaad een groot personeelsverloop te zijn, wat een slecht teken is. In schriftelijke vragen die ik in november stelde over de OZB in 2003 heb ik ook gevraagd of de afdeling eventuele wijzigingen in het OZB-tarief wel kan verwerken, wetend dat het daar niet soepeltjes verloopt. ‘Ja’, heeft het college geantwoord, zonder verdere toevoegingen. Dat knopen we maar eens in ons oor, we zullen over enkele maanden de rekening maar eens opmaken! Overigens: de indruk die de wethouder Personeelszaken – Henk Brink – wekt is er een van: de brief over de slechte toestanden was anoniem, dus is er geen probleem. Waarom zegt een wethouder niet: ja, ik heb zelf ook al verontrustende geluiden gehoord, we werken er hard aan om oplossingen te vinden. Nu moet hij binnenkort op de blaren zitten!

Vrijdag 27 december 2002

Honderd heren, een soort zelfbenoemde elite, vinden dat een decennialang ingeburgde wijknaam maar eens moet veranderen. Beste wethouders, verander de naam Dorrestein maar in Vermeerkwartier, want zo heet het sportpark waar de door ons gesteunde voetbalvereniging is gehuisvest. De secretaris van CJVV heeft mij intussen geschreven dat zijn vereniging op geen enkele wijze is betrokken bij dit initiatief van de Club van 100, die als supportersvereniging op standing optreedt. Terecht dat hij dat misverstand uit de wereld heeft geholpen, maar het is net als bij de grotere broertjes: de vereniging wordt altijd aangesproken op het wangedrag van de supporters! Tuurlijk doen we dat, heeft wethouder Brink enthousiast geroepen. Opmerkingen uit gemeentelijke diensten en afdelingen dat het wijzigen van een wijknaam meer is als het uitdelen van een bitterbal aan de borreltafel, heeft hij in de wind geslagen. Zo’n wijknaam blijkt in allerlei systemen – bij de brandweer, de rova, de post, het bureau statistiek, het wijkbeheerteam en noem maar op – te zijn ingeburgerd en dagelijks te worden toegepast. Veranderen kost tienduizenden euro’s, sommige organisaties overwegen dit ook bij de gemeente in rekening te brengen. ‘Daar hebben we een reservepotje voor,’ jubelt de wethouder, daarop aangesproken. Reservepotjes vormen in een tijd van bezuinigngen een verhit gespreksonderwerp, maar collegeleden doen daar schijnbaar luchtigjes over. Tienduizenden euro’s omdat honderd voorname heren (dames zal de Club van 100 niet veel tellen!) achter een borrel en een hap een ideetje hebben ontwikkeld? Laat het ze zelf betalen en het geld uit de reservepotjes beschikbaar stellen voor het noodlijdende verenigingsleven in onze stad.

Donderdag 26 december 2002

De woonschepen in de Eem worden gedoogd! Een goed bericht, vooral voor de woonbootbewoners zelf die al jarenlang in onzekerheid verkeren over hun woonstatus. Stel je voor: je huurt een woning, bijvoorbeeld an de Ringweg Randenbroek, en je krijgt van de gemeente de mededeling dat het verkeerslawaai niet overeenkomt met de milieuwetgeving, waardoor je dus niet meer in de woning waar je al je halve leven verblijft mag blijven wonen. Jarenlang ambtelijk gechicaneer doorstaan, ontwijkende wethouders beleven en een steeds dikker wordend dossier omdat je een woonboot bewoont! Het moet worden gezegd: wethouder Eerdmans, verantwoordelijk voor de woningtoewijzing, blijkt de eerste wethouder te zijn die op dit punt een knoop doorhakt. Ik heb de afgelopen maandan verschillende keren met woonbootbewoners gesproken en begin december nog schriftelijke vragen over hun situatie gesteld. De antworden zijn nog niet binnen, maar en deel kan ik voorspellen. Dat wil niet zeggen dat alle problemen voor de woonboorbewoners zijn opgelost, maar er is een belangrijke stap gezet. De gedoogbeschikking van B en W was voor de woonbootbewoners een aardige opsteker, zo vlak voor de kerst.

Woensdag 25 december 2002

Je bent niet meer de jongste en ook niet meer zo mobiel. Maar je woont vlak bij het centrum en voor het bezoek aan je arts, familie, ziekenhuis en noem maar op, heb je het openbaar vervoer direct om de hoek. En dan komt daar de nieuwe dienstregeling! Voor de vele oudere bewoners in de omgeving van de Conickstraat en de Pothstraat is de nieuwe dienstregeling zeker geen zegen. De goede busverbinding door het noordoostelijke deel van de binnenstad is ineens verdwenen. Natuurlijk: er is inspraak geweest, de gemeente heeft belangengroepen gehoord en de nieruwe dienstregeling is aangekondigd in de media. Maar beleidsmakers realiseren zich vaak niet dat wat voor hen gesneden koek is, voor oudere inwoners (en niet alleeen zij) een minder vanzelfsprekende zaak is. Heb, als normale burger in onze stad, maar eens in de gaten dat je kunt inspreken over de aanbesteding van het openbaar vervoer. En was dat maar het enige. De busjes die wel rijden blijken vaak vol te zijn nog voor zij bij het beginpunt wegrijden. Voor mensen die een of meer minibusjes met het bordje ‘vol’ zien langskomen, levert de privatisering van de vervoerstaak van onze overheid weinig vlinders in de buik op. De nieuwe dienstregeling zal de komende weken ongetwijfeld de gemoederen gaan bezighouden, nieuwsgierig hoe B en W dat oplossen. We hebben nu en duale raad, dus als raadsleden worden we geacht ons niet met de uitvoering bemoeien. Toch maar eens schriftelijke vragen over die nieuwe dienstregeling stellen!