Waarom werden fascisten niet geweerd?

Maandag 23 februari 2009

Zaterdag demonstreerde een groep fascisten in onze stad. Dat leidde tot tegendemonstraties, grootschalige politie-inzet en het overtreden van gestelde regels door de groep demonstranten. Vrijwel elke Amersfoorter zal zich hebben verbaasd over het feit dat de gemeente de demonstratie heeft toegestaan, zeer velen zullen zich hebben afgevraagd waarom er niet is opgetreden tegen overtredingen tijdens de demonstratie.

Vrijheid van meningsuiting. Onder deze noemer meende onze burgemeester de op provocatie gerichte demonstratie te moeten goedkeuren. Naar mijn mening had zij de demonstratie kunnen verbieden, in elk geval vanaf het moment dat duidelijk werd dat de het optreden van de groep fascisten tot heftige tegenacties zou leiden. Of is de te verwachten verstoring van de openbare orde ineens geen motief meer om een verbod uit te vaardigen?
Tijdens de demonstratie werden teksten meegevoerd en leuze gescandeerd waarvan onze burgemeester had verklaard dat deze ontoelaatbaar zouden zijn. Dat kan ze wel roepen, maar wanneer ze geen actie toont om tegen deze ontoelaatbare uitingen, die wel degelijk plaatsvonden, op te treden, dan is het woord van onze burgemeester ook niet meer dan een slag in de lucht. Of een uiting van slap bestuur.

Waar blijft het verslag van een gesprek op de hei?

Vrijdag 20 februari 2009

Het gesprek op de hei, vorig weekend gehouden door de coalitiepartijen, was geen geheim overleg waarin afspraken werden gemaakt over de aanpak van de economische crisis. Dat is de boodschap vanuit de coalitiepartijen. Het overleg in Putten, waaraan wethouders en leden van de coalitiefracties deelnamen en dat werd opgevrolijkt door een externe spreker, zou niet meer zijn geweest dan een jaarlijkse evaluatie van het collegebeleid, al ver van tevoren gepland.

Mag zo zijn. Maar dan blijven twee kwesties open staan. De eerste: wie heeft dit betaald? De fracties zelf, of is hiervoor een beroep gedaan op de gemeentekas. In dat laatste geval was de bijeenkomst meer dan periodiek geplande partijbijeenkomst.
En wat had de burgemeester bij deze bijeenkomst te zoeken. Zij was geen partij bij het overleg tussen partijen dat tot het coalitieakkoord heeft geleid. Wat de raad betreft is ze de onpartijdige voorzitter, die zich niet moet inlaten met specifieke partijbelangen – om het even of die de coalitiepartijen betreffen of de oppositie.
Eigenlijk kan gesteld worden dat de bijeenkomst in Putten niets met ons duale stelsel heeft te maken. Het was een bijeenkomst met een duidelijk monistische kleur. In het verleden (tot 2002) was het de gewoonte dat collegeleden hun respectievelijke fractievoorzitters of fracties informeerden over politiek-bestuurlijke bijeenkomsten die onder leiding of in aanwezigheid van de burgmeester plaatsvonden. En het was de taak van de burgemeester om de oppositiepartijen over de uitslag van dergelijk politiek overleg te informeren. Het wachten is dus op het moment waarop onze burgemeester de fractievoorzitters van de drie oppositiepartijen bijeenroept en informeert. Wanneer zij zich daartoe niet voelt geroepen, had zij ook niet aanwezig moeten zijn in Putten. Adel verplicht!

Ons verstopte cultuurpaleis

Donderdag 19 februari 2009

Een aanrader voor iedereen: de tentoonstelling met werken van John William Waterhouse in het Groninger Museum! Nog te bezichtigen tot 3 mei.
Een bezoek aan het Groninger Museum levert mij dezelfde gedachten op als het bezoek aan musea in veel andere steden in ons land, bijvoorbeeld het Stedelijk Museum in Schiedam, museum De Fundatie in Zwolle, het Bonefantemuseum in Maastricht, het Twentse Museum in Enschede, Dupont in Tilburg en ga maar door. De vijf grote steden laat ik buiten beschouwing, maar in al die andere steden waarmee Amersfoort zich graag vergelijkt, staan musea – nieuw of in historische gebouwen – die de stad extra smoel geven. Waarmee een stad voor de dag kan komen!

Hoe anders in Amersfoort. De nieuwe kern van onze musea en expositiegebouwen wordt ‘Kade’. Een kunsthal die we hebben verstopt in het Rijksbantorengebouw aan het Smallepad. Geen kunstgebouw met een eigen gezicht, maar verstopt in een hoek van een gebouw dat sowieso op de verkeerde plaats is gebouwd. Een opmerkelijk gebouw, dat wel, maar de eer daarvoor gaat naar de Rijksgebouwendienst en de rijksdienst die in dit gebouw wordt ondergebracht. Amersfoort heeft een hoekje van dit gebouw mogen huren, noodzakelijk omdat de Rijksgebouwendienst anders de exploitatie van het nieuwe gebouw niet rond kreeg.
Toegegeven, de directeur van Amersfoort in C probeert er nog wat van te maken. Hij is niet verantwoordelijk voor de miskleun die vooral op naam van PvdA-wethouder Tom de Man en zijn opvolger Jan de Wilde moet worden geschreven. Hij zal tegenover zijn collega-directeuren uit andere steden mogen uitleggen waarom onze stad zich niet in staat achtte om voor een van de kernpunten van het cultuurbeleid een gebouw neer te zetten waarmee getoond had kunnen worden dat ons college hart heeft voor cultuur.

Overigens: over enkele maanden wordt ‘Kade’ geopend. Met wat voor een tentoonstelling? Ik heb geen idee. Je mag aannemen dat de openingstentoonstelling gaat klinken als een klok en het nieuwe cultuurcentrum voor onze stad duidelijk op de kaart wordt gezet. Meestal levert zoiets veel voorpubliciteit op, niet alleen in de plaatselijke media maar ook en vooral in allerlei vakbladen. Ik heb er nog niets over gehoord of gelezen. Maar misschien hebben we hier te maken met een bescheidenheid die past bij de wat ondergeschoven plek van onze nieuwe cultuurtempel!

Bouwen op de berg van Smink

Woensdag 18 februari 2009

De raad gaat zich buigen over vier mogelijke plannen voor Vathorst-West. De GUS heeft aan deze vier nog een vijfde plan toegevoegd. Een sympathiek plan, al was het alleen maar omdat het de groene ruimte tussen Vathorst en Bunschoten zoveel mogelijk in stand houdt en geen te grote belasting vormt voor het overgangsgebied tussen de gebouwde stad en het internationaal beschermd natuurgebied Arkenheem.

Het plan bevat wel ’n probleem. Een probleem dat ook voor de andere vier voorstellen min of meer van toepassing is. Er wordt vanuit gegaan dat vanaf 2020 de vuilberg van Smink buiten bedrijf wordt gesteld, wordt afgedekt en dienst kan doen als heuvel voor recreatie of, volgens het plan van GUS, voor woningbouw.
Ik betwijfel of Smink in 2020 zijn poorten sluit. Het kan nooit de bedoeling zijn van de Sminkdirectie om een van haar belangrijke activiteiten met een behoorlijk rendement (goud maken van modder) op te geven. Uiteraard zal zij daartoe wel bereid zijn wanneer de gemeente een fors afkoopbedrag op tafel legt of wanneer de provincie een aantrekkelijke alternatieve locatie aanbied en de verplaatsingskosten vergoed.
Na alle ervaringen die we hebben met het afkopen van Sminkactiviteiten, ben ik van mening dat we geen enkel plan moeten opstellen waarbij we afhankelijk zijn van de bedrijfsvoering van Smink. Doen we dat wel, dan gaat ons dat goud geld kosten. Dat moet je niet willen!

Een nutteloos gesprek op de hei

Dinsdag 17 februari 2009

Vanavond bespreekt de fractie van de Burger Partij Amersfoort verdere acties die volgens ons noodzakelijk zijn om het hoofd te bieden aan de economische crisis die ons land, en dus ook Amersfoort, teistert. De CBS-cijfers die vandaag zijn gepresenteerd, maken nader overleg meer dan noodzakelijk. En voor de duidelijkheid: we nodigen de coalitiepartijen niet uit!

De coalitiepartijen hebben het afgelopen weekend samen met het college over de gevolgen van de crisis voor onze stad gesproken. Het was te voorspellen: het gesprek heeft niets opgeleverd. Van daadkracht mag je ons college niet beschuldigen.
Had ik bij dat gesprek op de hei aanwezig willen zijn? Nou nee. Indien ik zou zijn uitgenodigd, dan was ik medeverantwoordelijk geweest voor de uitkomst van het gesprek. Dat lijkt mij niet zo aantrekkelijk. En trouwens, welke rol zou ik, als lid van de oppositie, dan tijdens de komende discussies in de raad nog hebben te vervullen.
Ik wens niet medeverantwoordelijk te zijn voor het krachteloze optreden van de coalitiepartijen. Liever presenteer ik de kiezers de plannen die wij als Burger Partij Amersfoort zelf hebben (zie ons persbericht op de website van de BPA). De verkiezingen naderen met rasse schreden: indien de coalitie niet instemt met onze opvattingen, dan hebben de kiezers in elk geval wat te kiezen.

Maar zoals gezegd: vanavond vergadert mijn fractie. Ongetwijfeld komen we nog op verdere, creatieve ideeën. Dat er 24 februari een pittige discussie binnen de raad moet worden gevoerd, is duidelijk. Net zo duidelijk als het feit dat het collegeprogramma door de sterk gewijzigde omstandigheden al zijn waarde heeft verloren.
En voor de rest: wat er ook gebeurt, het welzijn van de burgers staat bij ons voorop, daarvoor moeten overbodige prestigeprojecten van de coalitiepartijen maar wijken.

Economische papegaaienpraat

Maandag 16 februari 2009

Onze nieuwe wethouder Boeve doet economie. Of hij daar ook verstand van heeft, is nog maar de vraag. Zijn opmerkingen over de weekmarkt in Vathorst tonen aan dat hij ernstig lijdt aan de Papegaaienziekte: enormiteiten herhalen zonder te weten waarover hij het heeft. In de Amersfoortse Courant van deze dag vindt het demasqué van deze Wichtigtuner plaats.

Het is niet het juiste moment om nu kramen in Vathorst neer te zetten, zo betoogt wethouder Boeve. De ondernemers in het winkelcentrum hebben het moeilijk. De kredietcrisis speelt ze parten en het aantal nieuwe huizen, dus het aantal klanten, is drastisch teruggelopen. Tot zover onze flitsende carrièremaker.
De feiten. Geen weldenkend mens zal er voor pleiten om midden in de winter met een markt te starten. Dat doe je bij voorbaat na de zomervakanties, dus ergens in september. Je moet dan wel tijdig, bijvoorbeeld nu, met de voorbereidingen beginnen.
Natuurlijk hebben de ondernemers in het winkelcentrum het moeilijk. Een blik op de CBS-cijfers van de afgelopen decennia bewijst dat: de periode van januari tot en met maart is altijd een moeilijke tijd voor de middenstand. Maar zolang er in het winkelcentrum van Vathorst geen auto’s worden verkocht en er geen winkelboulevard in wordt gevestigd, kan niet van een extreme situatie worden gesproken.
Het aantal nieuwe huizen in Vathorst is nog niet drastisch teruggelopen. Wat in aanbouw is, is in betere tijden gestart en wordt afgerond. Het probleem ligt bij de nog te starten projecten. Wel zijn er problemen bij enkele projecten die van start zijn gegaan zonder de zeventig procent al verkochte panden. De bevolkingstoename in Vathorst zal dit lopende jaar nog niet ver achterblijven bij de prognoses. En het grote aantal te koop staande woningen wil niet zeggen dat deze woningen ook leeg staan.

Dat het nieuwe winkelcentrum in Vathorst nog te weinig loop heeft, hangt vooral ook samen met het feit dat het grootste deel van de winkels de komende maanden nog moet worden opgeleverd. Daarnaast hebben de al aanwezige middenstanders vooral last van het feit dat Vathorst een wijk is met veel tweeverdieners. Overdag is het daardoor rustig, aan het eind van de dag en in het weekend begint de loop er al aardig in te komen.
Het echte probleem voor het winkelcentrum in Vathorst ligt in de tweede fase, het deel naast het ICO-cluster. Volgens planning moet dit jaar met de bouw van deze tweede fase worden begonnen. Nu het met de start van nieuwe woningprojecten tegenzit – denk aan De Bron en Laak 2 -, dreigt de ontwikkeling van dit tweede deel van het winkelcentrum te worden vertraagd. Deze vertraging, gekoppeld aan de wens om de eerste fase van het nieuwe centrum aantrekkelijk te maken, zou er voor kunnen pleiten om in september juist wél met een weekmarkt bij het winkelcentrum van Vathorst te beginnen.
Wat wethouder Boeve nu doet is onnodig paniek zaaien. Indien hij echt verstand van zijn vak zou hebben, zouden de banaliteiten die hij nu heeft laten opschrijven, nooit uit zijn mond zijn gekomen.

Creativiteit gevraagd per direct

Vrijdag 13 februari 2009

We hebben het wethouder Kruijt de afgelopen week horen zeggen: de recessie bereidt het college grote zorgen. Elke collegevergadering wordt wanhopig gezocht naar mogelijkheden om de financiering van plannen rond te krijgen. Het constateren van problemen is één, het vinden van oplossingen is een geheel andere zaak. Initiatieven op dat punt zijn nog niet bekend. Vreemd, bij een college dat tientallen communicatiemedewerkers in dienst heeft om zijn daadkracht en creativiteit te verkondigen. Maar ja, al maak je je pr-apparaat nog twee keer zo groot: indien er geen daadkracht en creativiteit aanwezig is, is er ook weinig te verkopen.

De Burger Partij Amersfoort heeft een initiatief genomen dat misschien niet gebruikelijk is voor een oppositiepartij, maar wel noodzakelijk is voor het welzijn van onze burgers. We hebben de knuppel in het hoenderhok gegooid en een aantal voorstellen gedaan om de problemen die de huidige recessie veroorzaakt, het hoofd te bieden. De lijst van noodzakelijke acties is lang niet compleet, maar het denken moet ergens beginnen.
Belangrijk is dat het college zijn programma, dat in betere tijden is opgesteld, eens tegen het licht houdt. In het collegeprogramma staan nogal wat politieke stokpaardjes die voorlopig wel achterwege kunnen blijven.
Bijvoorbeeld de ABC-scholen. Beperk je de inrichting daarvan tot de typische stadsvernieuwingswijken, dan zijn er miljoenen te besparen. Of het 750-jarenfeestje waar een team van ambtenaren en externe feestneuzen al jaren aan werkt (wat op zich al kapitalen heeft gekost), maar dat als signaal naar onze burgers toe best iets soberder mag worden gevierd. Leg het accent op initiatieven van de burgers zelf, en er is een hoop geld te besparen. Kostbare verbeterplannen voor de stadhuisomgeving en de Zonnehof kunnen wel enkele jaren wachten. Ook de deelname aan de ontwikkeling van het kantorenpark Podium, dat steeds meer een blok aan het gemeentelijke been wordt, zou opnieuw moeten worden overwogen. De ontwikkelingsclaim die de gemeente daarin heeft, is voor een private ontwikkelaar geld waard. En het is, na de ervaringen bij het opvangcentrum aan de Grote Koppel, de moeite waard of alle miljoenenverslindende (en hulpstichtingen aan omzet helpende) opvangvoorzieningen te heroverwegen.

Wat de BPA niet wil, is het snijden in allerlei voorzieningen waarbij de kwaliteit van het dagelijkse leven van onze stadgenoten in het geding is. Dus géén bezuinigingen op subsidies voor de vele activiteiten die burgers in onze stad ontwikkelen op het gebied van sport, cultuur en samenleving. En geen kortingen in gemeentelijke voorzieningen voor mensen die buiten hun schuld hun werk verliezen.
Wat de BPA wel wil: een stadsbestuur dat zijn zelfgenoegzaamheid aan de kant zet en in deze crisistijd bewijst dat het over echte bestuurlijke kwaliteit beschikt. Dat zal een hele klus worden!

Kookboek met zwaar te verteren recepten

Donderdag 12 februari 2009

De raadsleden hebben een kookboekje ontvangen. Daarin wordt zware kost gepresenteerd, lees je het dan ontgaat je de appetijt. Het boekje is een ludieke omschrijving van vier mogelijke ontwikkelingsrichtingen voor Vathorst-West. Het boekje is onderdeel van een creatief proces waaraan zo’n zestig mensen, deskundigen en geïnteresseerde inwoners van onze stad, deelnemen. De raad mag de komende weken uit de aangereikte ingrediënten een eetbaar menu samenstellen.

Ik ga niet vooruitlopen op de discussie. Toch enkele opmerkingen. De eerste is een algemene. Bij Kattenbroek werden we geconfronteerd met de bevlogen maar in de praktijk weinig beklijvende verhalen waarmee Ashok Bhalotra een werk van de schilder Kadinsky had vertaald. Wie door Kattenbroek zou gaan wandelen, zou een wereldreis maken en door onverwachte filosofische gevoelens worden overmand. Voor Vathorst werden vier brede gespreksgroepen samengesteld die thema’s voor de nieuwe wijk gingen uitwerken. Er werden vele kilo’s papier geproduceerd (belangstellenden kunnen die bij mij inzien!) maar in het uiteindelijke Masterplan was hiervan weinig terug te vinden. Ik vrees iets soortgelijks voor het kookboekje dat we deze week ontvingen.

Wat ik in de nu gepresenteerde bespiegelingen mis, is een inzichtelijke financiële onderbouwing. Elk van de vier voorstellen levert schijnbaar een fors negatief saldo op. Hierdoor vraag je je af of het niet beter is niét te bouwen en de twintig miljoen euro die we op de vuilnishoop van Smink hebben gegooid maar als prijs voor het niet doorgaan van de baggerstort naast Vathorst af te boeken.
In het kookboekje worden ook enkele voorstellen gedaan die niet overeenstemmen met de afspraken die Amersfoort met de provincie heeft gemaakt. Niet dat ik daar echt wakker van lig, maar het kan de verdere discussie danig verstoren. Met evenveel gemak hebben de schrijvers van het kookboekje opvattingen die binnen de raad leven, naast zich neergelegd. Ik doel daarbij op de opvatting dat ten noorden van de Laak geen nieuwe woningbouwplannen mogen worden ontwikkeld.
Hoewel: over dat laatste punt maak ik mij wel enige zorgen. Het is nog maar enkele jaren geleden dat de coalitiepartijen zonder veel gêne een eerder besluit om na Vathorst geen verdere stadsuitbreidingen te realiseren, naast zich neerlegde en besloten om de bouw van zo’n 3.000 woningen in Vathorst-West mogelijk te maken. Wat dat betreft hebben opvattingen en toezeggingen die vanuit de collegepartijen zijn geuit, niet meer dan dagwaarde. Tot schade van de stad, dat wel!

De onrust bij de marktkooplui

Woensdag 11 februari 2009

De gemeenteraad heeft in januari een nieuwe marktverordening vastgesteld. De Burger Partij Amersfoort kon daar niet mee instemmen, vooral omdat de invloed van de raad op het marktgebeuren met de nieuwe verordening lijkt af te nemen.
Is dat belangrijk? Dat is heel goed mogelijk. Bij velen die bij het marktgebeuren zijn betrokken, bestaat de vrees dat deze zomer de markt meer dan in het verleden zal moeten uitwijken voor stedelijke activiteiten. Amersfoort 750 kan wel eens een slecht jaar worden voor onze marktkooplieden en hun klanten. Het ziet er naar uit dat het college hierbij kan sturen en duwen zonder dat de raad daarbij nog een rol speelt. De pogingen van de BPA, deze week ondernomen, om de markt geen speelbal te laten worden van 750-jaaractiviteiten, liepen echter vast in de onwil bij andere fracties om op dit punt attent te zijn.

Geen woontoren? Dat is nog de vraag

Dinsdag 10 februari 2009

Uit publicaties in de plaatselijke media kan ik opmaken dat de plannen van Het Utrechtse Landschap om midden in het natuurgebied Stoutenburg een appartementencomplex neer te zetten, schipbreuk gaan leiden. Er zou geen raadsmeerderheid meer zijn om het bestemmingsplan dat deze vorm van projectontwikkeling mogelijk maakt, goed te keuren.

Eerst zien, dan geloven, is hierbij mijn standpunt. Het CDA en de Christenunie steunen de bouwplannen in het groen, Groen Links is tegen. Maar daarmee is de zaak nog niet beslist. PvdA en VVD zwalken op dit punt. Sommigen binnen deze fracties zijn tegen, anderen steunen de plannen. Wethouder Luchtenveld lijkt er een prestigezaak van te maken en met hem dus het college. En als Luchtenveld ergens een prestigezaak van maakt, verliest hij elk gevoel voor logica, raakt hij het zicht op het slinkende maatschappelijke draagvlak kwijt en denkt hij alleen nog maar vanuit bureaucratische regels. Dus zullen VVD en PvdA de komende week zwaar onder druk worden gezet. Op de uitslag daarvan durf ik geen geld te zetten.

Is Amersfoort financieel nog wel solide?

Maandag 9 februari 2009

Op de begroting van onze stad prijken talloze reserves en voorzieningen. Bij elkaar zijn dat miljoenen en miljoenen die samen de buffer vormen voor slechtere tijden. Dat geld staat niet op spaarrekeningen of is niet belegd, zodat allerlei bank- en beursproblemen de reservepositie van onze stad niet rechtstreeks beroeren. De gemeentelijke spaarpotten zijn belegd in investeringen voor de stad: scholen, sportvoorzieningen, speel- en hangplekken voor de jeugd, groen in de wijken en noem maar op. Geen unieke zaak, er zijn veel meer gemeenten die hun reserves beleggen in eigen voorzieningen.

De gedachte daarachter is zinvol, de Amersfoortse bevolking profiteert via een omweg van gemeentelijke zuinigheid. Wanneer op bepaalde tijdstippen de uitgaven hoger liggen dan de inkomstenstroom van de gemeente, dan kan worden teruggevallen op een rekening-courantverhouding bij de Bank Nederlandse Gemeente, een solide instelling die niet gauw zal omvallen.
De vraag die mij nu echter pijnigt, is: wat gebeurt er als de discrepantie tussen inkomsten en uitgaven niet meer incidenteel is maar, door het economische klimaat van dit moment, structurele vormen begint aan te nemen? Keert dan het feit zich tegen ons waarbij we geen ruime liquide middelen ter beschikking hebben, waardoor we extra moeten lenen. Immers: onze reserves zitten in stenen, asfalt en bomen. Die leveren geen rente op, hooguit kan je zeggen dat ze ook geen rente kosten omdat we voor onze investeringen niet bij de bank hoefde aan te kloppen.
Maar het gevolg lijkt te zijn dat we nu voor nieuwe investeringen niet meer kunnen scheppen uit een regelmatige stroom van inkomsten. De financiële planning van de stad, waarin voor de eerstkomende vijf jaren op een gestage stroom van inkomsten werd gerekend, geraakt in het ongerede. Mooie plannen voor nieuwe investeringen kunnen ineens alleen nog worden gerealiseerd indien extra geld wordt geleend, waardoor onze begroting de komende jaren er ineens heel anders uit komt te zien.
Kortom: kunnen wij, nu het ons economisch tegenzit, al onze mooie plannetjes nog wel financieren?

Veiligheid en bouwverkeer in Laak

Vrijdag 6 februari 2009

Als gemeenteraadslid moet je soms een keuze maken tussen twee kwaden. Deze week diende zich weer zo’n dilemma aan: de tijdelijke bouwweg in Vathorst-Laak. Volgens het gemeentebestuur en het OBV is de tijdelijke bouwweg noodzakelijk om onveilige situaties in het al bewoonde deel van Laak te voorkomen. Enkele toekomstige bewoners aan de Spakenburgkade verzetten zich tegen de aanleg van de bouwweg.
Bij de toekomstige bewoners gaat het om kopers uit het project ’23 van 5’ (blok 43 en 8 in Laak). Uit de informatie van Funda is op te maken dat nog twintig van de 23 woningen uit dit project te koop staan. De leden van de bezwarengroep zullen pas deze zomer hun woningen betrekken, voorlopig levert de bouw van hun woningen overlast van bouwverkeer voor op anderen.

In Laak moet een park worden aangelegd en moet de derde fase van Grachtenrijk worden gebouwd. Beide werken leveren veel bouwverkeer op. Om overlast in het al bestaande deel van Laak te voorkomen, is een tijdelijke bouwweg tussen het Laakcluster en de Hogesteeg gepland. Deze wordt over de Laaksloot doorgetrokken en ontsluit via een weg ten noorden van deze Laaksloot en enkele daarin aan te leggen dammen de bouwplaatsen.
Het bezwaar dat deze week op mijn bureau neerdwarrelde, is een verzet zich tegen de bouwweg ten noorden van de Laaksloot. Dat is een groen gebied, daar moet je van afblijven, is kort samengevat het bezwaar. Daar hebben de toekomstige bewoners aan de Spakenburgerkade een punt. Het is voor de raad zaak om er op toe te zien dat na afloop van het werk in Grachtenrijk en het aan te leggen park, de tijdelijke bouwweg weer wordt opgeheven en de dammen in de sloot verdwijnen.

Maar de zaak ligt gecompliceerder. De toekomstige bewoners aan de Spakenburgerkade hebben een alternatief ingediend. Overigens: het OBV had verschillende alternatieven naast elkaar gelegd, de nu gekozen oplossing scoorde vooral op het punt van de veiligheid het beste. Het nu aangedragen bewonersalternatief heeft in elk geval als voordeel dat de nieuwe bewoners een onaangetast uitzicht over het gebied ten noorden van de Laak behouden en aan de overkant van de sloot geen bouwverkeer langs zien komen.
Maar zij verleggen het probleem. Ze bieden als alternatief twee routes voor het bouwverkeer aan. Een daarvan takt bij de Boulevard ter hoogte van de drukgebruikte oversteekplaats naar de scholen in het Laakcluster af. Deze route gaat dan verder via de Zwartsluiskade en de Workumstraat, door een gebied waar al ruim 240 woningen en appartementen zijn bewoond.
De tweede route verloopt vanaf rotonde 6 via de Vollenhovekade naar de nieuwe bouwplaatsen. Hier zou het bouwverkeer zich moeten mengen met het verkeer naar het al bewoonde deel van Laak, de omgeving van de Muidenkade.

Hier moet dus een afweging plaatsvinden tussen het belang van enkele bewoners in het grotendeels nog niet eens verkochte deel van blok 43 aan de Spakenburgerkade, tegenover de veiligheid voor honderden in de al bewoonde delen van Laak. Natuurlijk hebben de bewoners uit blok 43 gelijk: de tijdelijke bouwweg ten noorden van de Laaksloot wordt aangelegd in een toekomstig groengebied. Daar moet de raad alert op blijven: de noodweg moet zo spoedig mogelijk weer verdwijnen. Maar voor de rest kies ik voor de veiligheid voor de honderden al aanwezige families in Laak en de honderden schoolkinderen in het Laakcluster.

Problemen in de woningmarkt in beeld gebracht

Donderdag 5 februari 2009

Het is boeiend eens mee te werken aan een item dat door het team van Netwerk wordt geproduceerd. Netwerk wil de kijkers informeren over de gevolgen die de economische crisis heeft voor de dagelijkse samenleving. Amersfoort is daarbij als voorbeeld genomen. Na een eerder item over de invloed van de crisis op de bouw – waarbij het faillissement van Hoogevest het aanknopingspunt was – worden deze avond de problemen in de woningmarkt in beeld gebracht.

De bijna tot stilstand gekomen woningmarkt in Vathorst blijkt een goed beeld van de problemen te geven. Daarbij moet worden bedacht dat de problemen in Vathorst model staan voor de problemen in tientallen andere vinexwijken in ons land.
Het onderwerp is breed, te breed voor de beperkte tijd die de makers van Netwerk ter beschikking staat. Er wordt bijvoorbeeld wel informatie verzameld over de gevolgen die de vertraging van de woningbouw heeft voor de gemeentebegroting, maar deze en enkele andere opnamen vallen onder het mes van de montagetafel. Des te indringender komen de problemen naar voren waarmee mensen worden geconfronteerd die in deze tijd – om welke rede dan ook – hun huis in de verkoop zetten. In Vathorst zijn dat er enkele honderden, los van het aanbod in de nog in ontwikkeling zijnde nieuwbouwprojecten.

Luchtenveld moet opschieten met bestemmingsplannen Buitengebied

Woensdag 4 februari 2009

Eigenlijk is het heel gek. Er wordt al jaren gewerkt aan twee bestemmingsplannen die eigenlijk het predikaat ‘conserverend’moeten dragen. Het gaat om de bestemmingsplannen voor het Buitengebied West en het Buitengebied Oost van onze gemeente. Groene gebieden waar, dat is in elk geval de bedoeling, geen opzienbarende ontwikkelingen plaatsvinden.

Of toch? Het Buitengebied Oost levert heel wat discussiestof op. Het gaat daarbij om de plannen van Het Utrechtse Landschap om midden in het groene gebied van park Stoutenburg een appartementencomplex neer te zetten. Een zot idee dat intussen heel wat mensen op de been heeft gebracht. Overigens: door alle drukte rond de woontoren let nauwelijks iemand op de veranderingen in het bestemmingsplan ten gunste van een oud-wethouder die de afgelopen jaren is opgevallen door clandestiene bouwactiviteiten. De Burger Partij Amersfoort buigt zich intussen ook over deze wijziging in het ‘conserverende’ bestemmingsplan.

Even omstreden is het bestemmingsplan voor het Buitengebied West. Dat plan had al lang in de raad aan de orde moeten komen, ware het niet dat met het nieuwe bestemmingsplan ook een akkefietje zou moeten worden weggewerkt rondom de door Smink gekochte manage aan de Bunschoterstraat. In het gebouw hebben nooit paarden staan trappelen, als het aan Smink ligt zou met het bestemmingsplan een bedrijfsvergunning voor het gebouw tot stand komen. Vooruitlopend daarop werd het pand al enkele jaren clandestien verhuurd aan een autobedrijf.
Intussen blijkt er binnen de raad weinig animo voor een nieuw bedrijfsgebouw in het groene gebied van Hoogland-West te bestaan. Onder regie van wethouder Luchtenveld wordt samen met Smink naar een alternatief gezocht. De wethouder meent dat deze is te vinden in het meewerken aan de aanleg van een golfterrein bij het (dan als clubhuis in te richten) managegebouw. De benodigde grond is al voor een belangrijk deel in handen van Smink. Omdat dat op maatschappelijke weerstand stuit, moeten we nog steeds wachten op het moment waarop Luchtenveld de raad eindelijk een nieuw bestemmingsplan voor het Buitengebied West presenteert.

Wanneer je de hele geschiedenis van het managegebouw doorneemt, wordt je droevig en kwaad tegelijk. Kwaad door het feit dat de gemeente tegen een doorsneeburger die zich niet aan de regels houdt, kordaat weet op te treden, maar duikt de naam Smink op dan is van al deze voortvarendheid nog maar weinig te bespeuren (zie ook de affaire rondom het hondenhotel bij Zielhorst). Droevig omdat talloze agrarische ondernemers in dit gebied geen enkele rechtszekerheid wordt geboden en zij moeten aanzien hoe in Hoogland-West allerlei bouwvergunningen worden afgegeven, waarbij bezwaren van de hand worden gewezen omdat er wordt geanticipeerd op een nieuw bestemmingsplan – dat dus door gestoethaspel van onze wethouder Luchtenveld jaren op zich laat wachten.

Belangrijkste stedelijke item in 2009: ons jubileum!

Dinsdag 3 februari 2009

In het personeelsblad ZigZag van het gemeentehuis wordt aandacht besteed aan het ondertekenen van de zogenaamde ‘sectorcontracten’. Dat zijn overeenkomsten waarmee het ambtelijk management een jaar lang een grote mate van handelingsvrijheid krijgt en waarbij het college zijn handelingsruimte beperkt ten gunste van de stadhuisbureaucratie. Indien de Burger Partij Amersfoort na de verkiezingen haar invloed weet uit te breiden, zal het hele systeem van sectorcontracten eens nauwgezet tegen het licht worden gehouden. Maar dat terzijde!

Ter gelegenheid van het ondertekenen van de sectorcontracten is aan de burgemeester, de secretaris en enkele diensthoofden gevraagd wat de belangrijkste zaken zijn die ons in 2009 te wachten staan. Er staat ons nogal wat te wachten, waarbij overigens een aantal van de tentoongestelde pretenties op grote moeilijkheden kunnen stuiten. Wat waarschijnlijk recht overeind blijft staan, is het feest rondom Amersfoort 750. Wanneer je alle reacties vanuit college en management op een rij zet, blijkt dit feest toch wel hét hoogtepunten van 2009 te worden. Of we die conclusie aan het einde van 2009 nog steeds kunnen trekken, betwijfel ik.

Nieuwe zwembad als icoon voor de stad

Maandag 2 februari 2009

De sirenes loeiden vandaag weer, dus er was weer een architectencafé. Dit keer in het gebouw van de Hogeschool Utrecht aan de Berkenweg. Onderwerp: de ontwikkeling van de Hogeweg. De plannen werden toegelicht, er volgde discussie en een aantal zaken die bij de ontwikkeling van de Hogeweg aan de orde komen, werden weer eens scherp neergezet. Een van de onderdelen van het ontwikkelingsplan voor de Hogewegzone is het nieuwe zwembad dat het Sportfondsenbad en het zwembad in Liendert moet vervangen.

Dat zwembad gaat nog een brok worden! Het college heeft al aangekondigd dat de geraamde bouwkosten intussen zijn gestegen van zo’n twintig miljoen naar 27 miljoen. In de herfstbrief wordt fijntjes opgemerkt dat in deze kosten geen extra uitgaven voor architectonische kwaliteit zijn meegenomen. Op de discussie over de tien-meterspringtoren en de afmetingen van het belangrijkste bad – dat in de huidige plannen niet voldoet aan maten voor grote zwemsportactiviteiten – wordt door het college voorbijgegaan.
Toen de Hogewegzone als nieuw ontwikkelingsgebied werd gepresenteerd, maakte het zwembad daarvan al onderdeel uit. Het nieuwe zwembad zou een icoon voor de stad moeten zijn, een visitekaartje naast een van de belangrijkste invalswegen van onze stad. Maar binnen de muren van het stadhuis wordt nu al opgemerkt dat voor 27 miljoen euro niet meer dan een badkuip met een dak kan worden gerealiseerd. Ik vind dat de gemeenteraad moet vasthouden aan de oorspronkelijke opzet: een mooi gebouw, een icoon aan de ingang van onze stad. En uiteraard met een tienmetertoren en maten die het bad geschikt maken voor landelijke sportieve gebeurtenissen.
Laten we een oude traditie handhaven: Amersfoort Zwemstad!

Tegenwind voor gesponsorde activiteiten

Vrijdag 30 januari 2009

De Van Hoogevestgroep vraagt surseance van betaling aan, zo meldt een vandaag uitgegeven persbericht. Een dramatische mededeling voor een bedrijf dat een vooraanstaande plaats in onze stad inneemt. Uiteraard is het op de eerste plaats een klap voor de Van Hoogevestgroep en al zijn medewerkers, maar ook voor de Amersfoortse gemeenschap is dit een slecht bericht. Van Hoogevest is een Amersfoorts begrip doordat het bedrijf talloze maatschappelijke, culturele en sportieve initiatieven in onze stad steeds heeft gesteund. Een bedrijf dat niet alleen verdiende aan de ontwikkeling van onze stad, maar er ook iets voor terugdeed.

Het is de tweede belangrijke sponsor binnen Amersfoort die in de financiële problemen komt. Eerder moest Kryco, dat een aantal financiële tegenslagen kreeg te verwerken, zich al heroriënteren op zijn bijdragen aan de Amersfoortse gemeenschap Een blik in de kranten geeft aanleiding tot meer zorgen, bijvoorbeeld de tegenvallers binnen het bouwbedrijf Heijmans, eveneens een belangrijke sponsor voor talloze initiatieven in onze stad.
Het is duidelijk: de economische problemen waarmee we sinds de zomer van het afgelopen jaar worden geconfronteerd, hebben ook gevolgen voor tientallen publieke activiteiten die burgers en organisaties in onze stad organiseren. Het is een gegeven waarmee ook de gemeenteraad zich moet bezighouden, zeker bij het vaststellen van de begroting voor het komende jaar.

Coalitiepartijen staan onder profileringdwang

Donderdag 29 januari 2009

‘Politieke vrienden doen elkaar meer en meer pijn’, schrijft verslaggever Richard Hoving in de Amersfoortse Courant van vandaag. Hij constateert dat er tussen de coalitiepartijen binnen de raad steeds meer geschilpunten ontstaan: de lokale omroep, de ontwikkeling van de Hogeweg, het parkeerbeleid, de coffeeshops en de plannen van Rijkswaterstaat voor nieuwe wegen rondom onze stad. Een scheuring binnen het college voorziet Richard Hoving echter niet, want daarmee dreigen coalitiepartijen een plek binnen het college te verliezen.

Het zal het komende jaar nog wel heftiger worden. De verkiezingen in maart 2010 naderen met rappe schreden en de drang tot profilering zal toenemen. Dat is vooral voor de partijen met een landelijke structuur van belang, zeker wanneer het deze partijen in de landelijke beeldvorming niet voor de wind gaat.
Neem de VVD, nu nog tweede partij binnen de raad. Landelijk kan deze partij geen deuk meer slaan in een pakje boter. Om plaatselijk toch nog geloofwaardig over te komen, zal deze partij het komende jaar heel wat moeten verbeteren aan haar bleke en chaotische profiel binnen de Amersfoortse raad. De PvdA heeft in 2006 krachtig geprofiteerd van ‘het kontje van Bos’; je kunt moeilijk beweren dat deze partij het in de periode voorafgaand aan de verkiezingen van 2006 echt gemaakt had – integendeel. PvdA en CDA tonen momenteel landelijk en onduidelijk beeld: de CDA-ministers inclusief de premier overtuigen nauwelijks en de opleving van Wouter Bos is het gevolg van de actuele economische situatie maar kan binnen een paar maanden weer verloren gaan.

De coalitiepartijen in Amersfoort hebben de afgelopen jaren een regentesk beleid gevoerd, waarbij behoud van de coalitievrede vaak zwaarder woog dan het belang van burgers in onze stad. Ongetwijfeld zullen de coalitiepartijen de komende maanden proberen om dat beeld wat op te poetsen en daarbij noodzakelijk profiel te herwinnen. Hoewel ik vind dat er de afgelopen jaren heel wat momenten zijn geweest waarop het college of leden uit dit gremium hadden moeten opstappen, ben ik nu zover dat ik vind dat ze dat laatste jaar maar moeten blijven zitten. Laat ze hun eigen puin maar opruimen en zich tegenover de kiezer verantwoorden over vier jaren angstig, weinig creatief en vooral burgeronvriendelijk beleid.

Economische problemen gaan niet aan Amersfoort voorbij

Woensdag 28 januari 2009

Deze week realiseerde ik mij opnieuw dat het eigenlijk vreemd is dat de commissie Begroting en Verantwoording niet in het openbaar vergadert. Het argument dat deze commissie alleen maar financieel-technische zaken afdoet, is slechts ten dele waar. De commissie bespreekt ook zaken die het financieel-technische te boven gaan. Dat mocht ik deze week, plaatsvervangend voor mijn fractiecollega Gerard van Vliet, weer eens ervaren.

Ik pik maar eens één punt uit de vergadering van deze commissie op: de Herfstbrief van het college. Inderdaad, een groot aantal pagina’s met cijfers die wel informatief zijn maar geen aanleiding geven tot bloedstollende discussie. Maar naast deze cijfers bevat de herfstbrief ook een beschouwend deel, onder meer gewijd aan de gevolgen van de kredietcrisis. Concrete voorstellen worden daarbij niet gedaan, maar de beschouwing op zichzelf zou best aanleiding kunnen zijn voor een openbaar debat.
Op één pagina wordt een aantal feiten opgesomd die meer dan verontrustend zijn. Voorbeelden: herprioritering is noodzakelijk en leidt er bijvoorbeeld toe dat het zwembad Vathorst (veel) later wordt gerealiseerd. Later realiseren van Vathorst-West levert renteverlies op dat moeilijk in de toekomstige grondexploitatie kan worden opgevangen. De ontwikkeling van Podium komt niet echt van de grond waardoor verliezen niet kunnen worden opgevangen binnen de tot nog toe gepresenteerde cijfers. Een winstuitkering van CSG Eemkwartier is al opgenomen binnen de begroting, maar als de tijdige ontwikkeling van het kantorencomplex Trapezium op de tocht komt te staan, is het ook met deze winstuitkering gedaan. Ook verdere vertraging van het Eemcentrum levert problemen bij de grondexploitatie op
We moeten nu wachten op de presentatie van de kadernota, aldus de Herfstnota. Het is de vraag of je als gemeenteraad zolang met uitspraken moet wachten. Heel wat stadsgenoten die beroepshalve of als vrijwilliger zijn betrokken bij initiatieven op cultureel en sportief gebied, zijn er mee gediend zo snel mogelijk te weten waar zij aan toe zijn. Wat natuurlijk ook geldt voor de raadsleden zelf!

Politieke stokpaardjes: de auto en parkeren

Dinsdag 27 januari 2009

Veel mensen in onze stad geven aan hun auto of auto’s nog meer uit dan aan hun woonkosten. De auto heet niet voor niets de Heilige Koe van deze tijd. Elke discussie over de auto en wat daartoe behoort, zoals het parkeren, levert emotionele taferelen op. Politieke partijen zien in het stimuleren of bestrijden van het autofenomeen kansen om zich te profileren. En vrijwel iedereen die klaagt over de gevolgen van onze automobiliteit, blijkt zelf ook deelnemer aan het autoverkeer te zijn en zijn of haar bijdrage aan het bekritiseerde probleem te leveren. Dat geldt ook binnen de Amersfoortse gemeenteraad.

Deze avond stond het parkeerbeleid op de agenda. Stof genoeg voor talloze moties en emoties. Met een grote mate aan fanatisme zijn er partijen die bijvoorbeeld de binnenstad totaal of vrijwel totaal onbereikbaar willen maken voor het autoverkeer, zeker wanneer het om het parkeren van het blik gaat. De achterliggende gedachte is waarschijnlijk dat met het opheffen van parkeermogelijkheden mensen er toe worden gebracht hun auto van de hand te doen en over te stappen op de fiets. De realiteit is natuurlijk dat men de auto niet zo makkelijk van de hand doet en een alternatieve parkeeroplossing zoekt. Meestal in de nabije buurt, waardoor het parkeerprobleem zich niet oplost maar verschuift.
De Burger Partij Amersfoort vindt dat je de realiteit onder ogen moet zien. Met dogma’s en hemelbestormende stokpaardjes los je geen problemen op. Een SP-oplossing waarbij de parkeernorm eenvoudigweg wordt verlaagd, ook in buurten waar je uit economische gronden een hoge autodichtheid mag verwachten, is hypocriet en lost geen problemen op. En partijen die de afgelopen jaren luid riepen dat de binnenstad beter bewoonbaar moet worden, verliezen aan geloofwaardigheid indien zij gelijktijdig deze binnenstad geheel auto- en parkeervrij willen maken.

Natuurlijk levert de automobiliteit en het parkeren problemen op. Die moet je op creatieve wijze oplossen. Maar daarbij moet je wel realistisch blijven en erkennen dat de auto een bezit is waar mensen grote waarde aan hechten en waarvan het bezit voor velen de vorm van een primaire levensbehoefte heeft aangenomen.
Natuurlijk, er zijn draconische methoden om het autobezit, en daarmee het parkeerprobleem, op te lossen. Je kunt door belastingmaatregelen de prijzen van auto’s en van brandstof opdrijven. Je kunt wegenbelasting en parkeertarieven hemelhoog maken. Het effect daarvan zal zijn dat Jan met de Pet zich geen auto meer kan veroorloven. Het vreemde is dat de partijen die zich het meest schuldig maken aan ‘autootjepesten’ ook de partijen zijn die zeggen op te komen voor de minder bedeelden binnen onze samenleving. Alsof deze bereid zijn vrijwillig af te zien van een auto.

Stadsverwarming: een gebruikersonvriendelijk alternatief

Maandag 26 januari 2009

In Vathorst-Laak zijn alle woningen aangesloten op het door Eneco geëxploiteerde stadsverwarmingnet. Over enkele maanden worden de meterstanden weer opgenomen en omstreeks april fladderen bij de Laakbewoners de jaarafrekeningen weer in de brievenbus. In het verleden leverde dat nogal wat schrikreacties op.

Dat de verwarmingskosten in Laak zijn gebaseerd op het ‘niet-meer-dan-elders’-begrip, gelooft vrijwel niemand meer. Het probleem voor de bewoners is echter dat je kubieke meters gas moeilijk kunt vergelijken met gigajoules. Er is wel een theoretisch model ontwikkeld, waarbij is bepaald dat één gigajoule gelijk staat aan 39 kubieke meter aardgas, maar of de theorie daarbij overeenkomt met de praktijk, laat zich moeilijk vaststellen.
En er blijkt nog een tweede probleem te zijn: het warmteverlies tussen de plek waar de warmte wordt opgewekt en de plek van de afnemer. Hiervoor ligt een kilometers lang leidingennet onder de grond. Geïsoleerd, dat wel, maar naar ik moet vaststellen: niet ongevoelig voor buitentemperaturen.
Volgens Eneco wordt het water dat mij via de stadsverwarming wordt geleverd, afgeleverd met een temperatuur van zestig graden. Maar sinds we rond de jaarwisseling met een koudegolf werden geconfronteerd en nu ook deze week de temperaturen weer dalen, geloof ik niet zo in de gegarandeerde levertemperatuur. Niet alleen moet ik tijdens het douchen de kraanthermostaat veel verder draaien dan enkele maanden geleden, ook merk ik dat in mijn keuken de warmwaterkraan water levert waar ik mijn hand niet voor hoef terug te trekken. Dat het geleverde water zestig graden bedraagt, kan ik nog nauwelijks geloven.
Een probleem is natuurlijk dat in de warmtecentrale tijdens koude dagen de ketels op hoge toeren staan te draaien en heel wat kubieke meter gas staan te verstoken. Door het blijkbare warmteverlies in het leidingennet lijkt het er op dat het rendement van al dat gestook niet optimaal is.

Dat er warmteverlies optreedt, wordt ook door Eneco niet ontkend. Volgens mij is het alleen al vanuit dit oogpunt veel logischer wanneer je gas levert op een plek die zo dicht mogelijk ligt bij de eindverbruiker, dus aan de woningdeur, met een warmtebereider in de woning. Daarmee los je ook een ander euvel op: ook wanneer ik geen warm water gebruik, vindt er levering plaats en loopt de meter door. Dat is, zo licht Eneco toe, om te zorgen dat ik niet te lang op warm water hoef te wachten. Het resultaat is dat, wanneer ik ’s morgens uit bed stap en de verwarming de hele nacht niet heb gebruikt, ik in een deel van het huis toch ongewilde vloerverwarming heb. Mijn vloer is ongewenst ‘stand-by’-verwarmd, waarbij uiteraard ook de meter is blijven doordraaien.
Het is weer typisch Amersfoorts. Oorspronkelijk zou er bij de vuilstort van Smink een biomassacentrale komen, gestookt door afvalhout en dergelijke. Op basis van deze gedachte is er gekozen voor stadsverwarming in Laak. De biomassacentrale is er echter niet gekomen, maar het idee van stadsverwarming is niet losgelaten. Met als gevolg dat er in Laak een gasgestookte centrale moest komen. Het gelag hiervan moet door de bewoners in Laak worden gedragen.