Zwembad op dak

Zondag 28 januari 2007

Sommige uitingen van toegepaste kunst zijn bij veel mensen onbekend. Die constatering kan ik maken, na verschillende mensen te hebben gepeild over een waarneming die ik onlangs deed. Mijn vraag leverde verrassing op: goh, nooit gezien en nooit geweten.

Het gaat hierbij om het zogenaamde puem-station aan de Amsterdamseweg tegenover de Brabantsestraat. Een onooglijk grijsbetonnen gebouwtje dat de ontwikkeling van een aantrekkelijk CSG-Noord alleen maar in de weg staat. Afbreken is moeilijk omdat zich in het gebouwtje een knooppunt bevindt van stroomschakelingen voor een groot deel van de stad.
Deze week stond ik te wachten voor de stoplichten aan het einde van de Brabantsestraat, bij de Amsterdamseweg. Ik heb daar al honderden keren gestaan, maar nu viel mijn oog ineens op het dak van het onooglijke gebouw. Boven de goot aan de korte kopwand zag ik vijf betonnen blokken staan, genummerd van 1 tot en met 5. Bij het tweede blik zag ik dat het startplaatsen zouden kunnen zijn voor een wedstrijdbad. Gelijktijdig viel mij op dat boven de lange wand langs de Amsterdamseweg de roestvrijstalen beugels torenen die de bovenkant vormen van de trappetjes die de zijkant van vrijwel elk zwembad sieren.

Het is onmiskenbaar: hier is getracht de indruk te wekken dat er op deze plek geen onooglijk elektriciteitsgebouw staat, maar dat er zich een geheel bovengronds gelegen zwembekken bevindt. Prachtig! Voor mij was het een ontdekking, maar uit navraag bleek dus dat die ontdekking gold voor iedereen die ik daarover aansprak. De moeite waard dus om er maar eens iets over te schrijven!

Economie boven leefbaarheid en welzijn

Zaterdag 27 januari 2007

Het advies van de commissie Kok over een sterke randstadprovincie heeft al heel wat discussie opgeleverd. Deze week besteedde ook het VNG-Magazine er aandacht aan. In het blad werd benadrukt dat de commissie Kok in zijn advies ook heeft gepleit voor ‘bestuurskrachtige gemeenten’. Ik houd mijn hart vast.

Met deze term bedoelt de commissie Kok natuurlijk niet alleen dat gemeenten voorzien worden van voldoende bestuurlijke taken, maar ook een omvang hebben die bestuurskracht uitstraalt. In een rapport dat geheel is gericht op schaalvergroting, kan dat alleen maar betekenen dat kleine gemeenten uit den boze zijn en dat de golf van fusies en gemeentelijke herindeling zich moet voortzetten.
Het rapport van Kok en de zijnen richt zich vooral op economische sterkte. Begrippen als leefbaarheid, betrokken burgers, participatie en sociale structuur spelen daarbij geen rol: de Randstad moet zich vooral inzetten om in de topvijf van economisch sterke regio’s in Europa te belanden. Maar het is juist om zaken zoals leefbaarheid, samenhorigheid en noem maar op dat inwoners van kleinere gemeenten zich met hand en tand verzetten tegen van boven opgelegde fusieplannen.
Minister Remkes heeft het afgelopen jaar geroepen dat gemeenten met minder dan 20.000 inwoners geen bestaansmogelijkheid hebben. Ik weet echter zeker dat in heel wat gemeenten met minder dan 20.000 inwoners mensen zich meer bij de samenleving en hun omgeving voelen betrokken dan in menige gemeente van bijvoorbeeld 50.000 inwoners en meer. Het zou goed zijn wanneer er een brede, kritische discussie gaat plaatsvinden over het grootheidsdenken van de commissie Kok, die daarin wordt gesteund door veel professionele bestuurders in ons land.

In hetzelfde artikel van VNG-Magazine werd ook ingegaan op een recent OESO-rapport, waarin onder meer kritiek wordt geuit op achterblijvende wegenbouw in ons land en het maar niet van de grond komende systeem van rekeningrijden. Dat door bestuurlijke en bureaucratische taaiheid in ons land wegenbouwplannen moeilijk tot stand komen, is een juiste constatering. Toch heb ik mijn bedenkingen bij dergelijke OESO-rapporten. Door het internationaal karakter ervan wordt de inhoud door velen als hoogste wijsheid gezien. De auteurs van OESO-rapporten zijn, als ze over ons land gaan, vrijwel altijd Nederlandse ambtenaren van verschillende ministeries. Laten we voorzichtig zijn met dergelijke rapporten waarvan de schrijvers grotendeels in de anonimiteit verkeren en wiens belangen en opdrachtgevers onbekend zijn.

Raad moet uitspraak doen over omroepen

Vrijdag 26 januari 2007

Op 30 januari praat de raad over de lokale omroepperikelen. De discussie wordt gevoerd nadat samenwerking tussen de twee organisaties die een zendmachtiging wensen – Omroep Amersfoort en Eemland RTV – niet tot stand is gekomen. Afgelopen najaar nam de raad een motie aan waarin op deze samenwerking werd aangedrongen. Impliciet werd hiermee verklaard dat er de nodige reserves bestonden bij de plannen van elk van de twee organisaties apart. Een aantal fracties, waaronder Jouw Amersfoort, spraken dit ook zo uit.

De logische consequentie na het afketsen van de samenwerking zou zijn dat de raad zich van een advies onthoudt, uitgaande van de gedachte dat alleen een samenwerkende organisatie levensvatbaar is. Uit een raadsinformatiebrief die deze week werd verspreid, blijkt dat de zaak gecompliceerder is. Het college heeft informatie ingewonnen bij het Commissariaat voor de Media. Uit deze informatie blijkt dat de gemeenteraad wettelijk verplicht is in een advies de voorkeur voor een van beide aanvragers aan te geven. Dit is onder meer gebleken uit een recente rechterlijke uitspraak.
Duidelijk is dat, na het mislukken van de samenwerking, de procedure van adviesaanvrage opnieuw start. De discussie volgende week, op verzoek van de SP, is daarom voorbarig of in elk geval op de verkeerde thema’s ingestoken. Naast de principiële vraag of we een lokale omroep willen (maar daarover is wel voldoende consensus) en waarom precies (dat is nog niet duidelijk aan de orde geweest), moet de raad zich vooral buigen over de verdere behandeling van het op te stellen advies: moet er een nadere audit (financieel onderzoek) komen en welke nadere eisen zouden er gesteld kunnen worden indien we gaan praten over de financiële bijdrage vanuit de gemeente.
Het lijkt mij zinvoller een discussie te voeren aan de hand van de inhoud van de Raadsinformatiebrief dan aan de hand van de min of meer academische en onduidelijke vraagstelling van de SP-fractie. Maar dat er discussie noodzakelijk is, is evident.

Het gelijk van Hans van Wegen

Donderdag 25 januari 2007

Hoeveel mensen hebben er vorige maand niet gegniffeld toen Hans van Wegen openlijk erkende dat hij schriftelijke vragen had gesteld over het verwijderen van een calamiteitensirene in Hooglanderveen, die er achteraf toch bleek te staan. Maar nu blijkt dat Hans van Wegen toch gelijk had. Oké, de mast staat er nog. Maar bij de sloop van De Dissel blijkt het OBV de telefoonlijnen die de sirene in werking moeten stellen, heeft doorgeknipt. Er staat nog wel een mast, er hangt nog wel een sirene, maar hij functioneert niet meer. Dus waren de vragen terecht gesteld.

Hans van Wegen, en met hem de bewoners in het dorp Hooglanderveen, vragen zich af met welk recht het OBV zomaar een calamiteitensirene buiten werking kan stellen. Ik wacht op het moment dat Binnenlandse Zaken, die uiteindelijk verantwoordelijk is voor deze calamiteitensirene, zich meldt en met passende sancties komt. Ik ben geen jurist, maar ik weet vrijwel zeker dat er ergens in de wet staat dat het verboden is om op eigen houtje een calamiteitensirene buiten werking te stellen. Zonder die wet zouden al heel wat mensen die zich misschien storen aan het maandelijkse gehuil, met de tang onderweg zijn geweest.
Dat het alternatief van de geluidswagen rijp is voor een sterk cabaretnummer, is zonneklaar. Een college dat met een dergelijk alternatief voor de proppen komt, is nog nauwelijks serieus te nemen.

Flexibiliteit bij planning Vathorst

Woensdag 24 januari 2007

De gemeenteraad stemt in met een aanpassing van het bestemmingsplan Vathorst. Deze aanpassing heeft betrekking op de detailhandel, de dienstverlening en de horeca in het nieuwe stadsdeel. Met name wordt vastgelegd hoe groot het hoofdwinkelcentrum en het buurtwinkelcentrum moeten worden. Ik sluit niet uit dat na het realiseren van de eerste fase van het hoofdwinkelcentrum het bestemmingsplan nogmaals wordt herzien ten behoeve van aanpassingen in de tweede fase van dit plan. Op zich is dat een gezonde zaak.

Het meest belangrijke aan de aanpassing vind ik het feit dat er 2.200 vierkante meter commerciële voorzieningen elders in de wijk kunnen komen, zonder dat er al is vastgelegd waar wat precies moet plaatsvinden. Hierdoor ontstaat er enige flexibiliteit bij de verdere ontwikkeling van Vathorst. Dat schept ruimte voor initiatieven van nieuwe bewoners en maakt het mogelijk om het thema van vathorst ‘Een wereld van verschil’ wat meer inhoud te geven.
Niets is erger dan een bestemmingsplan waarin alles is ‘aangeharkt’, waarin elke vierkante meter is vastgelegd. Niemand kan op dit moment weten welke prachtige initiatieven er over vijf jaar op tafel komen. Ook kunnen er onder de huidige bewoners nieuwe behoeften of ideeën ontstaan waarvan je mag hopen dat die niet bij voorbaat onmogelijk zijn doordat het bestemmingsplan geen enkele ruimte biedt.

Uiteraard: een bestemmingsplan moet rechtszekerheid bieden. Ze moet de al aanwezige bewoners beschermen tegen nog niet bekende ontwikkelingen die hun woongenot kunnen schaden. Maar het volkomen vastleggen van alles, zoals sommigen binnen de gemeenteraad wensen, gaat mij te ver. Juist in een nieuwe wijk moet voldoende ruimte blijven voor nieuwe creativiteit, voor ideeën die buiten het stadhuis om tot stand komen. Wat dat betreft is die 2.200 vierkante meter misschien niet eens genoeg!

Persbericht Mooi Utrecht

Dinsdag 23 januari 207

Vandaag heeft Mooi Utrecht, een platform voor lokale partijen, zijn kandidatenlijst voor de provinciale statenverkiezingen ingeleverd. Kees Kraanen (nummer 4), ikzelf (nummer 11) en Hans van Wegen (nummer 20, lijstduwer) steunen dit initiatief van harte. Over het waarom is het persbericht (hier ingekort) van Mooi Utrecht duidelijk genoeg:

Onder de naam ‘Mooi Utrecht’ doen plaatselijke partijen op 7 maart mee aan de verkiezingen voor de Provinciale Staten van Utrecht. Mooi Utrecht is geen traditionele partij, maar wil een platform zijn voor alle lokale partijen binnen de provincie Utrecht. Inmiddels hebben twaalf lokale partijen uit elf verschillende woonplaatsen in tien verschillende gemeenten samen een lijst gevormd waarmee een alternatief wordt geboden voor de gevestigde politiek in het Utrechtse provinciale bestuur.
Lokale partijen plaatsen regelmatig kritische kanttekeningen bij plannen die vanuit het provinciehuis worden gelanceerd. Vaak ontbreekt het aan tijdige en voldoende inspraak vanuit de lokale bevolking. De provincie richt zich vooral op B en W-college’s en de ambtelijke organisaties van gemeenten, gemeenteraden worden – zo dit al plaatsvindt – pas in een laat stadium bij het provinciaal beleid betrokken. Tot nog toe ontbreekt het de lokale partijen aan de mogelijkheid om dit via een eigen stem binnen de Staten te corrigeren.
De lokale partijen verzetten zich tegen de wil tot grootschalige verstedelijking zoals neergelegd in de plannen van de NV Utrecht. Bouwen moet alleen plaatsvinden voor de eigen behoefte binnen de gemeenten. Overbodige bedrijfsterreinen moeten worden getransformeerd tot woningbouwlocaties. Goed en goedkoop openbaar vervoer moet prioriteit hebben.
Mooi Utrecht pleit voor transparant bestuur. Bewoners moeten in een vroeg stadium bij de planvorming worden betrokken, ook indien die over gemeentegrenzen heengrijpt.

Over traagheid en hoog water

Maandag 22 januari 2007

Op 30 november werd op feestelijke wijze de Sasjesbrug in de vernieuwde Eemhaven geopend. De nieuwe verlichting boven en onder de brug werd ontstoken waardoor de brug er als een lichtend baken in het gerenoveerde gebied bij stond.

Dat duurde niet lang. Op 21 december meldde de Amersfoortse Courant dat al weer enkele dagen de meeste lampen in de masten en gieken van de brug het hadden begeven. Het probleem is bekend, zo meldde een woordvoerster namens de gemeente aan de redactie. Maar reparatie was niet direct mogelijk, alles lag stil in die tijd van het jaar. De algemene verwachting was dus dat de sierverlichting aan de brug omstreeks Driekoningen, na het einde van de winterstop voor de bouwvak, weer als herkenningspunt voor het havengebied zou gaan stralen.
Niets is minder waar. We zijn intussen een maand verder en nog steeds is de verlichting niet hersteld. Erger nog: intussen heeft ook het licht dat de onderkant van de brug aanstraalt, het grotendeels begeven. De oorzaak hiervan kan liggen bij de storm die vorige week over ons land raasde. Het water in de Eem steeg daardoor zo’n meter, de boeiboorden onder de brug verdwenen onder de waterspiegel, evenals de lampen onder de brug.

Ik woon intussen bijna twee jaar aan de Eem en heb het water verschillende keren een meter of meer zien stijgen. Voor mij was dat zelfs aanleiding om in november 2005 te vragen of het college daar wel rekening mee had gehouden: kort daarvoor stond bij een heftige storm het water van de Eem tot slechts enkele decimeters onder het kadepeil. Je mag er eigenlijk van uitgaan dat bij het ontwerpen van een brug en de daarvoor bestemde sierverlichting, rekening wordt gehouden met forse peilschommelingen in de Eem.
Of staat men op het stadhuis echt ver van de realiteit vandaan? In correspondentie tussen een woonbootbewoner en de juridische afdeling van onze gemeente kwamen de peilschommelingen eveneens aan de orde. De woonbootbewoner werd door onze gemeentelijke juristen op zijn nummer gezet met de opmerking dat het waterpeil in de Eem nauwelijks aan peilverschillen onderhevig is. Een opmerking die de introversie van ons bureaucratische apparaat weer eens bevestigt.

Stiptheidsacties

Zondag 21 januari 2007

Vandaag vermeldt het Journaal dat de ambtenaren stiptheidsacties gaan houden. Ik maak hierover geen grappen, dat is al genoeg gedaan. Het begrip werd zo’n 25 jaar geleden voor het eerst gehanteerd, toen de heer Dutman nog voorzitter was van de AbvaKabo. Voor een leider van een ambtenarenorganisatie had hij zijn naam niet mee, maar ook daarover zijn voldoende grappen gemaakt. De ambtenarenbonden zouden er goed aan doen een ander begrip voor hun acties te zoeken!

Over verslagen en verslagen

Zaterdag 20 januari 2007

Vandaag hoorde ik verschillende verhalen over de eerste zitting van de strafzaak tegen Ramon Smits Alvarez. De verhalen ontlopen elkaar niet zo erg. Het enige verslag dat er uitspringt, is het artikel dat de Amersfoortse Courant er vandaag aan wijdt. Het verslag begint met de zin:
Fractievoorzitter Hans van Wegen van de Burger Partij Amersfoort (BPA) heeft wel degelijk gesjoemeld met onroerend goed en een vrouwelijke huurster geïntimideerd.(einde alinea)

Ik heb deze zin niet tussen aanhalingstekens gezet omdat de Amersfoortse Courant dat ook niet heeft gedaan. Met deze opening van het artikel wordt meteen een feit gesuggereerd. Verder lezend blijkt dit een opvatting te zijn die de advocaat van Ramon Smits Alvarez tijdens de zitting naar voren heeft gebracht. Ik zou dat geen feit willen noemen, maar een nog niet bewezen stelling van de verdediging tijdens het lopende proces.
Wat zowel uit het verslag van de Amersfoortse Courant als uit de andere verhalen die ik over de zitting heb gehoord, blijkt, is dat het proces is verdaagd. Dat lijkt mij overigens ook het belangrijkste nieuws uit de eerste zittingsdag, de moeite waard om daar een journalistiek verslag mee te beginnen – althans, zo heb ik dat de afgelopen dertig verslaggevende jaren geleerd. Ik wacht met belangstelling het verdere verloop af!

Zandvoort aan de Eem

Vrijdag 19 januari 2007

Zandvoort aan de Eem verkeert in de problemen. Omwonenden hebben geklaagd over de geluidsoverlast van deze horecagelegenheid. Voor alle duidelijkheid: ook ik ben omwonende, maar behoor niet tot de klagers. Ik heb er overigens ook minder last van dan de mensen die recht tegenover Zandvoort aan de Eem wonen.
Wat je in elk geval kunt stellen, is dat Zandvoort aan de Eem een uit de hand gelopen initiatief is. Een interessant initiatief overigens, dat van goed ondernemersschap getuigd. Maar toen de eerste kubieke meters zand voor het strandje aan de Eem werden gestort, waren er maar weinige die konden voorzien dat Zandvoort aan de Eem meer zou worden dan een plek waar mensen tijdens zomerse dagen op wat ludieke wijze van de zon kunnen genieten.

Zandvoort aan de Eem is uitgegroeid tot een restaurant, muziekcentrum en alternatieve discotheek. Dat met deze gelegenheid in een behoefte wordt voorzien, is intussen ruimschoots bewezen. Een gedurfd initiatief in een stad die na ruim tien jaar praten nog steeds geen echte discotheek heeft. Overigens: wanneer het Eemplein klaar is, wordt ook in die behoefte ruimschoots voorzien met een driedubbele disco: één ruimte voor R en B, één voor House en één in de stijl van après-ski. En dat alles naast een popcentrum waar ook wel eens gedanst zal worden!
Zandvoort aan de Eem zou tot het gereedkomen van de discotheken in het Eemcentrum voor een deel in een behoefte kunnen voorzien. Maar het is niet te ontkennen: de golfplaten barak voldoet op geen enkele wijze aan allerlei eisen die de gemeente aan andere ondernemers stelt. De laatste echte discotheek die de stad had, werd ruim vijftien jaar geleden gesloten op basis van veel minder geluidsoverlast. Bij de discussie die de afgelopen jaren werd gevoerd over een mogelijke discotheek aan de Westsingel (we horen er al lange tijd niets meer over), speelde geluidsoverlast eveneens een belangrijke rol.
Als gemeente moet je met één maat meten, om geen terechte verwijten van willekeur te laten ontstaan. Het is daarom jammer maar ook onontkoombaar dat een sympathiek initiatief op te los zand lijkt te zijn gebouwd.

Wie is er blij met de commissie Kok

Donderdag 18 januari 2007

De commissie Kok heeft het advies gegeven om de provincies in de Randstad samen te voegen tot één groot en slagvaardig bestuursapparaat. Of schaalvergroting a-priori slagvaardiger beleid oplevert, is overigens nog maar de vraag. Ook op lokaal niveau zou het een en ander moeten wijzigen om de Randstad in zijn geheel tot een sterke regio in voorwaarts strevende Europa te kunnen ontwikkelen. We dreigen, zo heeft de commissie Kok geconstateerd, af te zakken in de toptien van sterke economische regio’s in Europa. Ik vraag mij af wat het werkelijke voordeel is om op plaats drie in plaats van plaats zes in zo’n toptien te staan. Maar sterke bestuurders denken graag grootschalig, dus dan zal het wel moeten!

Onze burgemeester heeft meteen haar steun uitgesproken voor de plannen van de commissie Kok. Ze heeft het rapport dus al kunnen lezen. Ik ben nog niet zo ver gekomen, en in mijn omgeving nog niemand. Namens mij heeft ze dus niet gesproken.
Er wordt de laatste jaren regelmatig geklaagd over de steeds grotere kloof die ontstaat tussen burger en bestuur. Het is algemeen bekend dat de twee Kabinetten onder aanvoering van premier Kok een wezenlijke bijdrage hebben geleverd aan het vergroten van deze kloof. Wat dat betreft houd ik mijn hart vast voor zijn jongste voorstellen. Wat ik er over heb gehoord, gaat het voorstel van de commissie Kok vooral over schaalvergroting en een sterke overheid.
Of er ook aandacht is besteed aan het verbeteren van het democratisch gehalte van een sterker bestuur en aan het verbeteren van de relatie tussen overheid en burger, waag ik te betwijfelen. Onze burgemeester is lid van D66, dus ik hoop dat zij bij het geven van haar positief oordeel over het werk van de commissie Kok niet alleen als bestuurder heeft gereageerd, maar ook als hoedster van onze democratische samenleving.

ICO-cluster Vathorst

Woensdag 17 januari 207

De raad heeft een presentatie gekregen van het ICO-cluster in het nieuwe centrum van Vathorst. ICO staat voor: informatie, cultuur en onderwijs. In de cluster komt ruimte voor de openbare bibliotheek, de Scholen in de Kunst, het voortgezet onderwijs, kinderopvang en dergelijke. Het cluster omvat onder meer een theaterachtige ruimte en een sporthal. Een aanwinst voor de bewoners in Vathorst.

Het ontwerp van het ICO-cluster is van DP6-architectenstudio uit Delft. Een duidelijke maquette en een fraai boekje waarin de maquette vanuit verschillende standpunten wordt vertoond, ondersteunde de presentatie.
Het is niet aan mij, als raadslid, om een mening over het ontwerp te geven. De maquette ziet er boeiend uit, maar ik heb in veertig jaar actieve betrokkenheid honderden maquettes gezien. Van vele hiervan heb ik ook de uitvoering mogen aanschouwen. De praktijk viel nogal eens tegen, hetzij door materiaalgebruik, of door de realiteit van de maatvoering, of door de inpassing in zijn omgeving. Menigmaal moesten tijdens de uitwerking kostenoverschrijdingen worden gecompenseerd, wat de oorspronkelijk getoonde plannen ook niet altijd ten goede kwam.
Kort en goed: de maquette is prachtig, de gevels maken een rommelige indruk en de indeling, ook van de open binnenruimten, moet zich in de praktijk bewijzen. Wie ben ik dat ik iets negatiefs zal zeggen, maar ik voelde bij de presentatie geen vlinders opkomen in mijn buik. Maar vanuit het gezichtspunt van de Vathorstbewoners gezien, zou ik alleen maar kunnen zeggen: begin maar zo snel mogelijk met de bouw – als je wat terughoudend bent in je eerste enthousiasme, kan het alleen maar meevallen!

Vathorst-West en het probleem van de tijd

Dinsdag 16 januari 2007

Het is wel duidelijk: in Vathorst-West wordt gebouwd. Zoals gebruikelijk werden deze avond van VVD-zijde nog wat kanttekeningen geplaatst, maar deze partij is altijd het meest extreem als het gaat om het verschil tussen kanttekeningen vooraf en de uiteindelijke vrijwel kritiekloze instemming. Een keurige collegepartij die er soms moeite mee heeft om kritische geluiden uit de stad consequent uit te dragen.

De oppositie is tegen maar voelt zich machteloos. De raad is over een periode van tien jaren een fuik ingezwommen. Op gezette tijden is geconstateerd dat er een verkeerd besluit was genomen maar dat er geen weg terug was. Uiteraard speelt hierbij een rol dat een grootschalig project als de ontwikkeling van een vinexlocatie zoveel tijd in beslag neemt dat een raadslid nauwelijks in staat is om het proces in zijn geheel te bezien, ontwikkelingen af te wegen tegen eerder genomen intenties en besluiten en de uitvoering van raadsuitspraken over een langere periode te bewaken. Wat dat betreft staat de ambtelijke organisatie op voorsprong en kan de bureaucratie dankzij haar continuïteit de zelf opgestelde agenda’s beter in het oog houden. En gaan we dus 2.200 woningen in Vathorst-West bouwen, alle eerdere, tegengestelde uitspraken van de gemeenteraad ten spijt!

2007 voor een cultuuromslag

Zondag 14 januari 2007

Sinds afgelopen zomer heeft Amersfoort een nieuwe gemeentesecretaris: Piet Buytels. Zijn vorige standplaats was Schiedam, in Amersfoort ontmoette hij een geheel andere bestuurlijke en ambtelijke cultuur dan in zijn vorige gemeente. Hij is enthousiast over de sfeer en samenhorigheid binnen het Amersfoortse stadhuis.

Afgelopen week heeft hij, tijdens een ontbijt voor alle stadhuismedewerkers, zijn nieuwjaarsrede gehouden. Door deze toespraak liep een duidelijke rode lijn: of je als ambtenaar achter de balie zit, achter een bureau werkt of in de stad op straat bent, ambtenaren moeten steeds voor ogen houden dat zij een dienstverlenend beroep uitoefenen. De nieuwe secretaris wil het bewustzijn op dit punt versterken. De stedelijke bureaucratie moet daarbij steeds naar en balans zoeken tussen het vakgebied van elke ambtenaar, de wet- en regelgeving, de eisen van de organisatie en het bestuur en de vraag die er ligt bij de klant, de burger in de stad dus. Dat heeft, zo stelt Piet Buytels, alles te maken met de mentaliteit, de houding en het gedrag van de ambtenaar.
Een goede insteek. Ik meen dat de richting die Piet Buytels inslaat de sleutel vormt om de introverte stadhuiscultuur te doorbreken. Hij wil de mentaliteitverandering gepaard laten gaan door een actie waarbij overbodige regelgeving wordt afgeschaft. Alles bij elkaar: een positief geluid waarbij de gemeentesecretaris alle succes kan worden toegewenst!

Nuttige informatie uit Digipanel 2006

Zaterdag 13 januari 2007

De resultaten van Digipanel 2006 zijn gepubliceerd. Zo’n 772 inwoners van onze stad vulden via internet een vragenlijst in waarvoor de vragen door vrijwel alle raadsfracties waren aangeleverd. Uiteraard levert een dergelijke methode van enquêteren altijd een enigszins vertekend beeld op: mannen in de leeftijdsklasse 30-49 en met een hoge opleiding zijn oververtegenwoordigd. Toch geeft Digipanel 2006 een aardige indicatie voor wat er onder de bewoners in onze stad op verschillend terrein leeft.

Ik heb de neiging om op allerlei punten in te gaan, maar ik beperk mij tot enkele waarnemingen die ik in elk geval interessant vind – interessant ook omdat er de komende jaren in onze stad nog zoveel moet worden gebouwd en vernieuwd. Als het om de acceptatie van hoogbouw gaat, dan blijkt deze het grootste te zijn bij mannen, jongeren, stemmers op VVD of BPA en bewoners in nieuwbouwwijken. Ouderen, mensen die links stemmen en bewoners in oudere wijken zoals het Bergkwartier zijn negatiever over hoogbouw. Zeven van de tien Amersfoorters vinden dat in nieuwbouwwijken wel wat meer durf op het gebied van vernieuwende architectuur mag worden vertoond – hoera!
Bij de uitvoering van de Lokale Agenda, de verdere ontwikkeling van de stad dus, blijkt dat ongeveer de helft van de mensen bij de discussie hierover – in verschillende gradaties – betrokken wil worden. Opvallend is dat daarbij mensen van 18 tot 30 jaar, stemmend op Groen Links of Jouw Amersfoort, zijn oververtegenwoordigd. Bij vragen over grootstedelijke voorzieningen of leefbaarheid blijkt dat het behoud van groen en het versterken van groengebieden hoog scoren. Ook hier: hoera!

Mooi Utrecht: tegen regenteske provinciepolitiek

Vrijdag 12 januari 2007

Op 7 maart vinden de verkiezingen voor de Provinciale Staten plaats. Meer dan de helft van de kiezers in onze provincie wordt daar koud noch warm van. Indien zij al iets met de provincie hebben, dan zien zij dat bestuursorgaan vooral als een trage, logge ambtenarendictatuur, een wereld waar Kafka zijn thema’s had kunnen bemachtigen. De provincie volgt zijn eigen weg, of dat gaat over de baggerstort bij Vathorst of de bouw van duizenden extra woningen in het groen – als stad heb je meer last dan gemak van het provinciaal bestuur.
En wanneer statenleden zich eens een keer verwaardigen om in een gemeente binnen de provincie rond te kijken, dan gedragen zij zich als regenten uit lang vervlogen tijden. Discussie met het provinciaal bestuur is niet of nauwelijks mogelijk, in het algemeen reageren provinciale ambtenaren of bestuurders gepikeerd indien vanuit gemeenten of plaatselijke belangengroepen kanttekeningen worden gezet bij provinciale voornemens.

Vooral plaatselijke partijen – in Amersfoort de Burgerpartij en Jouw Amersfoort – hebben weinig waardering voor de diepe kloof die regelmatig zichtbaar is tussen het provinciaal bestuur en de bewoners in de provincie. Op het provinciehuis lijkt de opvatting te heersen dat de burger er voor het provinciaal bestuur en zijn bureaucratisch apparaat is, in plaats van andersom. Een mentaliteit die haaks staat op de ontstaansgeschiedenis, de doelstellingen en het functioneren van plaatselijke partijen. Wereldvreemd, burgervijandig en grotendeels overbodig, dat is de opvatting die vrijwel alle plaatselijke partijen in onze provincie hebben over het provinciaal bestuur.
Je kunt daar je schouders over ophalen of je kunt proberen in elk geval iéts aan het fossiele denken binnen ons provinciehuis te doen. Voor dat laatste kiest zo’n twintigtal plaatselijke partijen binnen onze provincie, waaronder Kees Kraanen van de Burgerpartij en ikzelf – beide uiteraard met medeweten van hun fractiegenoten en anderen uit hun politieke omgeving. Samen gaan zij onder de naam ‘Mooi Utrecht’ proberen om kiezers te mobiliseren en steun te verwerven voor een tegendraads geluid in de stoffige provinciekamers.

Het initiatief is genomen door onder meer Tinus Snyders uit Baarn en Harry Witte uit Soest, bekende raadsleden van plaatselijke partijen in hun gemeente. Mooi Utrecht is geen zwaar uitgedoste partij maar vooral een beweging van gemeenteraadsleden uit meer dan twintig plaatselijke fracties. Er is haast geboden, maar dat is misschien juist een goede zaak. Het aantal programmapunten is daarom beperkt: alleen bouwen voor de eigen behoefte in de provincie, een transparant bestuur, samenwerken tussen gemeenten in plaats van voortgaande schaalvergroting door burgervijandelijke gemeentelijke fusies, behoud van het kostbare groen in onze provincie, overbodige bedrijfsterrein herbestemmen voor woningbouw, prioriteit voor goed en goedkoop openbaar vervoer en kwaliteit in plaats van kwantiteit (dus geen prestigeprojecten ten behoeve van Gedeputeerden en hun ambtenaren).
Kees Kraanen en ik hebben er zin in om in nauwe samenwerking mee te werken aan het uitmesten van de overjarige regentencultuur in het Utrechtse provinciehuis!

Europese subsidies voor een betere stad

Donderdag 11 januari 2007

Het Amersfoortse gemeentebestuur wil ruim twintig miljoen euro binnenhalen uit het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO). Da’s mooi! Het moet worden gezegd: op ons stadhuis is men altijd haarscherp geweest bij het binnenhalen van subsidies. Hoe vaak zijn er in het verleden al niet onverwachte, niet verzochte plannen op tafel gekomen als daarmee een subsidie kon worden binnengehaald, ook al moest de gemeente daarvoor een veelvoud aan eigen middelen ophoesten. De woningbouw in CSG-Noord – die maar niet tot een overtuigende afronding wil komen – is een duidelijk voorbeeld van dit streven.

Voor het opkrikken van onze stedelijke economie (wie riep daar dat het zo goed gaat in onze stad?) wordt 14 miljoen subsidie gevraagd. Het gaat daarbij om uiteenlopende projecten zoals ‘Amersfoort Creatieve Stad’, kennisnetwerken, communicatiesystemen, huisvesting op maat voor startende ondernemers, beter onderwijs en een sterker profiel voor onze binnenstad. Al deze plannen moeten in nauwe samenwerking met anderen worden ontwikkeld. Uiteraard moet de stad zelf ook tenminste 14 miljoen in deze projecten steken, anders gaat de EFRO-geldkraan niet open.
Datzelfde geldt ook voor het programma ‘Groen in en om de Stad’. Daarvoor wordt een EFRO-subsidie van 4 miljoen euro gevraagd. De totale kosten voor dit stedelijke groenproject worden door het college geschat op 42 tot 62 miljoen euro, dus de gemeentelijke bijdrage is aanzienlijk. Maar noodzakelijk, want het is slecht gesteld met het groen in onze stad dus die tientallen miljoenen euro’s voor het verwerven van grond en het inrichten daarvan zijn meer dan nodig.

Voor de vernieuwing van de stad wordt uit de EFRO-pot een bijdrage van 2,5 miljoen euro gevraagd. Dit geld wordt vooral bestemd voor de ontwikkeling van de Hogewegzone. Ook hier moet de gemeente een forse bijdrage leveren, alleen het zwembad vergt zo’n 20 miljoen euro. Gelukkig kan de gemeente een groot deel van de ontwikkelingskosten voor dit gebied terugverdienen uit de grondexploitatie. Maar we hebben ambities, dus is de EFRO-bijdrage meer dan nodig! Overigens spreekt deze bijdrage voor de stadsvernieuwing mij het meeste aan, en zeker niet omdat het het meest bescheiden verzoek is.

Luchtkastelen in verdonkerde tijden

Woensdag 10 januari 2007

Zuinig zijn met energie is een meer dan noodzakelijk streven. Net zo goed als het optimaliseren van de veiligheid in onze stad. Beide kwamen deze week aan de orde tijdens een discussie over de straatverlichting in onze stad. Ruim tachtig procent van onze inwoners is tevreden over de straatverlichting – dat is wel eens anders geweest. Maar moet dat zo blijven?
Volgens Groen Links niet. Draai ’s avonds in de bedrijfsgebieden het straatlicht maar uit, zo stelde GL-fractievoorzitter Sebastiaan van ’t Erve voor. Met sensoren kan je regelen dat het licht aangaat indien iemand toch bij een bedrijf moet zijn. Ik wed dat binnen korte tijd ongewenste bezoekers weten waar zich die sensoren bevinden en deze gaan ontlopen om hun criminele handwerk ongemerkt te verrichten. Jammer van alle moeite die we de afgelopen jaren hebben gedaan om onze bedrijfsterreinen veilig te maken. Sebastiaan wilde ook dat de bedrijven het licht aan de eigen panden doven. ‘Daar gaan we helemaal niet over,’ merkte Guus van Garderen van het CDA terecht op. En zo dreef het luchtkasteel van Groen Links langzaam uit het beeld.

Een gesprek over een ongewenste rotonde

Dinsdag 9 januari 2007

Sommige dingen begrijp ik niet. Tijdens een van de nieuwjaarsbijeenkomsten hoorde ik het verhaal dat omwonenden mij vertelde over het kruispunt Wilhelminalaan, Frederiklaan en Emmalaan. Hier ligt een kleine rotonde, echt overzichtelijk is het kruispunt niet. ‘Maar,’ zo vertellen mij de buurtbewoners, ‘ongelukken gebeuren er niet of nauwelijks. Iedereen nadert het kruispunt schijnbaar met de nodige voorzichtigheid. Voor ons mag het zo blijven.’

Nou ja, dat mogen ze wel willen, maar daar wordt op het stadhuis even mooi anders over gedacht. Al willen de buurtbewoners het niet, er liggen plannen op tafel voor een grote rotonde op dit kruispunt. Een van de ambtenaren heeft de noodzaak nog eens extra onderbouwd en tegen de buurtbewoners verklaard: het wordt steeds drukker rondom Amersfoort dus steeds meer automobilisten rijden via de route Emmalaan-Wilhelminalaan. en dus moet het kruispunt worden verbeterd! ‘Ja maar,’ aldus de bewoners die mij aanspraken, ‘door deze route te stroomlijnen, trek je juist meer verkeer aan. Daar zijn wij niet zo’n voorstander van.’
De eerste plannen van de gemeente zijn intussen door de rechter van tafel geveegd. Er moesten te veel bomen – kenmerkend voor deze buurt – sneuvelen zonder dat de gemeente kon vertellen hou ze deze schade aan het groen dacht te herstellen of te compenseren. Dus is het gemeentebestuur met een nieuw plan gekomen, dat in feite hetzelfde is als het eerder door de rechter afgewezen plan. ‘Met de ambtenaren valt niet te praten, ‘ aldus de buurtbewoners, ‘die hebben hun eigen plannetjes en roepen vooral het gevoel op dat je door de gemeente wordt bedrogen.’ Er werd een wat minder nette term gehanteerd, en – de betreffende ambtenaar kennende – kon ik op dit punt moeilijk tegenspreken. Ook ik heb zo mijn ervaringen!

Maar zijn er misschien mensen uit de buurt die expliciet om deze rotonde hebben gevraagd, was mijn opmerking tijdens deze nieuwjaarsborrel. ‘Er is een verzoek vanuit de Pallas Atheneschool gekomen,’ luidde het antwoord, duidend op de montessorischool aan de Abraham Kuyperlaan, ‘maar het blijkt dat vooral één moeder zich daarvoor heeft ingezet. En die werkt op het stadhuis, bij de afdeling die het rotondeproject moet uitvoeren.’
Als dat zo is, vind ik dat de buurtbewoners niet mogen klagen. Hebben onze ambtenaren dan geen recht om hun eigen werkgelegenheid in veiligheid te stellen?

Groen Amersfoort

Maandag 8 januari 2007

De nieuwjaarsreceptie van het gemeentebestuur stond dit jaar in het teken van groen Amersfoort. ‘Amersfoort, groenste stad van Nederland’ werd de bezoekers van alle kanten toegeroepen. De nieuwjaarstoespraak van de burgermeester was groen, de bodem van de hal was groen en groene planten sierden de ruimte. Terecht, want de verkiezing tot groenste stad is best iets om trots op te zijn.
Dat brengt mij op de borden die langs de toegangswegen naar onze stad staan. Daarop staat dat onze stad prijswinnaar is op basis van een uitverkiezing door een comité dat bij nauwelijks een Nederlander bekend zal zijn. Rijd je er snel langs, dan is de boodschap nauwelijks op te nemen, maar wie – als dat al mogelijk is – even stopt, weet nog niet precies waar de mededeling op slaat. Ik vermoed dat de tekst op het bord is vastgesteld door het comité waarvan ook ik de naam niet ken. Misschien is het toch een idee om de simpele mededeling toe te voegen: Amersfoort, groenste stad van Nederland. Want dat willen we toch meedelen!

Beter openbaar vervoer

Zaterdag 6 januari 2007

Vooropgesteld: ik ben voorstander van een goed openbaar vervoer, al maak ik er zelf nauwelijks gebruik van. Het is voor mij geen alternatief, zelfs niet nu ik binnen Amersfoort gratis op de bus kan stappen. Maar ik blijf voorstander.
Ik las dus met grote belangstelling over het voorstel van de landelijke SP om bedrijfsterreinen langs de snelwegen met speciale lijnen van het openbaar vervoer te verbinden. Mensen zouden dan hun auto thuis laten staan, bij de bushalten in de buurt van de snelwegafritten zouden fietsen kunnen staan waarmee de laatste meters tussen openbaar vervoer en werkplek kunnen worden afgelegd.

Ik geloof hier niet in. Toen ik het las, moest ik denken aan het boek ‘Een nieuwe wereld’ van Auke van der Woud dat onlangs is verschenen en waarin het ontstaan van het moderne Nederland wordt beschreven. Het gaat daarbij om de ontwikkeling van het verkeer en vervoer in de negentiende eeuw. Uit het boek blijkt de nauwe relatie tussen de economische ontwikkeling in ons land en het overwinnen van tijd (snelheid) en ruimte (afstand) door het verbeteren van de waterwegen, de opkomst van het spoor, de aanleg van wegen en de uitvinding van de fiets en de auto. Uit het boek blijkt dat de individuele vrijheid die mensen gingen genieten door het ontwikkelen van het nieuwe vervoer, tot een van de belangrijkste verworvenheden behoorde.
Autohaters zullen zeggen dat ruim honderd jaar gelden de geest uit de fles is gekomen of de doos van Pandora, met de auto als afsluitende plaag, is geopend. Hoe dan ook, de vrijheid die mensen hebben verworven door de mogelijkheden van het individuele en snelle vervoer, is niet te vervangen door het openen van nieuwe buslijnen zoals de SP voorstelt. Hooguit neemt de mobiliteitsbehoefte nog verder toe.

Bijna dagelijks maken we mee hoe de groei van het aantal treinreizigers met slechts enkele procenten al tot overbelasting en ontregeling van het openbaar vervoer leiden. Zelfs wanneer we binnen enkele jaren de capaciteit van het openbaar vervoer zouden kunnen verdubbelen, dan scheelt dat hooguit vijftien procent in het autogebruik, een omvang die door de autonome groei van het autoverkeer binnen enkele jaren wordt gecompenseerd. Wat dat betreft is het SP-voorstel een vorm van luchtfietserij. Wil deze partij op dit punt echt iets bereiken, dan moet zij voorstellen om de benzineprijs in een slag te verdriedubbelen of het parkeren langs de openbare weg, waar dan ook, te verbieden. Maar daarmee zou de afstand tussen arm en rijk alleen maar worden vergroot.

Duidelijkheid over de woonschepen

Vrijdag 5 januari 2007

De ligplaatsen voor de circa vijftien woonschepen in onze stad vormen opnieuw een onderwerp van discussie. Aanleiding is het besluit van het college om, na het verplaatsen van enkele woonschepen uit de Zwaaikom, de bestaande ligplaatsen te legaliseren. Volgens mij een goed besluit waarmee jarenlange ongewisheid bij de woonbootbewoners wordt beëindigd. Maar de oplossing heeft twee kanten, zoals uit de reacties vanuit het bedrijfsleven blijkt. Door de legalisering van de ligplaatsen en de vergaande milieuwetgeving in ons land kunnen bedrijven bij toekomstige uitbreidingen of wijzigingen in de bedrijfsvoering ernstig in de problemen raken.

Er zijn genoeg mensen, waarschijnlijk ook binnen het stadhuis, die de protesten vanuit het bedrijfsleven met gemengde gevoelens tot zich nemen. De afgelopen jaren is door steeds meer mensen bepleit om de functie van de Eemoevers te wijzigen. Ze zouden toegankelijker moeten worden en in aantrekkelijkheid moeten winnen door bedrijfsbebouwing te vervangen door woningbouw. Een soort Eemboulevard als nieuw gezicht van de stad. Beperken van milieubelastende bedrijfsactiviteiten die een dergelijke ontwikkeling in de weg staan, zouden uitstekend in deze toekomstgedachten passen.
Ik vind dat het gemeentebestuur duidelijkheid moet creëren. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren in het kader van de discussie over de toekomst van Amersfoort, die gedurende deze raadsperiode van start moet gaan. Tijdens zo’n discussie kan helder worden of voor het idee van een nieuwe Eemboulevard voldoende maatschappelijk draagvlak bestaat. Bij een dergelijke discussie moeten dan natuurlijk ook de consequenties voor het bedrijfsleven aan de orde komen, inclusief de financiële gevolgen die dit voor de stad kan hebben. Er kan dan meteen definitieve zekerheid ontstaan voor de woonschipbewoners, die nu nog risico’s lopen door bezwaren tegen het collegebesluit of ingrijpen door het provinciale bestuur.

Mooi Utrecht

Donderdag 4 januari 2007

‘Mooi Utrecht’. Dat is de naam van een nieuwe partij die aan de komende provinciale verkiezingen op 7 maart wil deelnemen. Initiatiefnemers zijn gemeentebestuurders van plaatselijke partijen in de provincie. De nieuwe partij zet zich vooral in voor het behoud van groen en open ruimte in onze provincie. De plannen van NV Utrecht, waarbinnen ook de bebouwing van Vathorst-West valt, worden door Mooi Utrecht afgewezen. Overbodige bedrijfsterreinen zouden – plaatsvervangend – een rol kunnen vervullen voor de noodzakelijke woningbouw voor de eigen woningzoekenden. Mooi Utrecht zet zich ook in voor transparant bestuur op provinciaal niveau en een sterkere betrokkenheid van de provinciebewoners bij provinciale plannen.
Ik kan het initiatief niet anders dan toejuichen. De initiatiefnemers kunnen op mijn steun en inzet rekenen!

Schriftelijke vragen

Woensdag 3 januari 2007

Bij het bijwerken van mijn archief kwam ik de schriftelijke vragen tegen die Sebastiaan van ’t Erve, fractievoorzitter van Groen Links, nog niet zo lang geleden heeft ingediend over het stellen van schriftelijke vragen. Hoeveel tijd neemt de beantwoording daarvan in beslag en wat kost dat, wilde hij graag weten. Omdat die vraag al eens eerder is gesteld en er in de begroting ook al rekening mee wordt gehouden, kon het college de vragen gemakkelijk beantwoorden. Het beantwoorden van schriftelijke vragen vergt circa acht uur per vraag, de kosten bedragen gemiddeld 450 euro.

Over de juistheid van deze getallen – ik heb zo mijn vraagtekens – ga ik niet in discussie, ik vind dat niet relevant. Schriftelijke vragen behoren tot de noodzakelijke controlemogelijkheden die raadsleden ter beschikking staan. Vooral de oppositie maakt veel gebruik van dit middel, al laten in de nieuwe raad de coalitiepartijen zich ook niet ombetuigt. Maar het is gebruik dat leden van coalitiepartijen veel vragen, al dan niet via hun partijgenoot-wethouder, mondeling binnen het apparaat stellen. Ik neem aan dat het beantwoorden van mondelinge vragen niet veel minder tijd en geld kost dan het beantwoorden van schriftelijke vragen.
Wanneer een fractievoorzitter van een coalitiepartij vragen over kosten en tijd stelt, vraag ik mij altijd af: waarom? Maakt hij zich boos over de ijver van – bijvoorbeeld – Hans van Wegen. Diens partij heeft, misschien mede door de aandacht die de vele schriftelijke vragen kregen, een forse verkiezingswinst gehaald. Misschien is daaruit ook de toegenomen belangstelling bij de coalitiepartijen voor het instrument van schriftelijke vragen te verklaren. Probeert men vanuit de coalitie de vele vragen vanuit de oppositie een halt toe te roepen? Dat lijkt mij een oneigenlijk en in elk geval weinig democratisch initiatief.

Maar daar wil ik Sebastiaan van ’t Erve niet van beschuldigen. Nadat hij zijn vragen naar de kosten had gesteld, zijn er vanuit zijn eigen fractie in korte tijd nog vijf keer schriftelijke vragen gesteld, waarvan drie keer door Sebastiaan zelf. Blijft de vraag staan: wat was de relevantie van zijn vragen?

Omroepsubsidie: Anya Wiersma slaat de plank mis

Zondag 31 december 2006

Ruud Schulten besteedde afgelopen dagen op zijn site aandacht aan de perikelen rondom de lokale omroep. Ter herinnering: Omroep Amersfoort en Eemstad RTV stelden een intentieovereenkomst op om tot een gezamenlijke aanvraag voor een zendmachtiging te komen. In deze overeenkomst waren ook enkele afspraken opgenomen over de positie van de huidige medewerkers van Omroep Amersfoort. Een door de gemeente daartoe uitgenodigde onafhankelijke externe belastte zich met de uitwerking van de intentieovereenkomst. Daarbij stuitte hij op een veto van Eemstad RTV. Dit veto betrof het overnemen van enkele medewerkers van Omroep Amersfoort in de beoogde nieuwe organisatie. Deze overname kon plaatsvinden op basis van de inhoud van de, ook door Eemstad RTV getekende, overeenkomst. Er is nu een patstelling ontstaan, feitelijk is het overleg over de vorming van een nieuwe organisatie stilgevallen.

‘Houdt er mee op’, schreef ik twee weken geleden in dit dagboek. Uiteindelijk wordt de gemeente gevraagd om zeven ton in de lokale omroepsoap te steken, zonder dat geld komt er niets van de grond. Gezien het aanhoudende gebakkelei en het feit dat mensen die binnen de nieuwe organisatie moeten samenwerken, daartoe niet in staat zijn, is een radicale oplossing het beste: laten we als gemeente maar gewoon enige tijd niets doen en in elk geval geen duur gemeenschapsgeld naar dit jammerdal dragen.
Ruud Schulten onderschreef mijn stelling ten volste. Dat kwam hem op een reactie van SP-fractievoorzitter Anya Wiersma te staan. Kort gezegd kwam die er op neer: je hebt je steun gegeven aan de intentieovereenkomst, dus kan je je nu niet terugtrekken en vooreerst maar eens beginnen met de geldkraan dicht te draaien.

Anya Wiersma maakt bij haar opmerkingen twee fouten. Ten eerste heeft de raad bij de discussie over de intentieovereenkomst expliciet – en tot leedwezen van de omroepen – een besluit over financiële steun losgekoppeld van de support bij de intentieverklaring. Er is dus geen sprake van impliciete besluitvorming. Ten tweede: nadat de raad de intentieovereenkomst omarmde is er natuurlijk wel wat gebeurd. Het belangrijkste is dat de uitvoering hiervan, met name door de opstelling van Eemstad RTV, is gestopt. Ik zie niet in waarom de gemeenteraad dan nog gehouden is om niet gedane financiële toezeggingen alsnog te verzilveren.

Vertraging Eemhaven: antwoorden roepen nieuwe vragen op

Zaterdag 30 december 2006

Afgelopen maanden stelde ik vragen over het aanbestedingsbeleid rondom de aanleg van de nieuwe Eemhaven. De gemeente heeft dit werk in mootjes gehakt en daardoor dus zelf de regie in handen genomen. Zonder een oordeel te willen geven over de kwaliteit van deze regierol, moet ik vaststellen dat het werk aan de Eemhaven ruim een half jaar langer heeft geduurd dan gepland was en er een geheel havenseizoen, inclusief inkomsten uit havengelden, verloren is gegaan.

Volgens het college was de keuze om het werk niet als één project aan te besteden, een juiste keuze. Men is binnen het budget gebleven (wat overigens bij de beantwoording van de vragen niet werd onderbouwd). Gezien de vele missers en de tijdsoverschrijding moet je je dan afvragen of het niet wat goedkoper had gekund. En de antwoorden van het college roepen meer vragen op. Reden voor mij om de griffie te vragen mij te programmeren voor de eerstvolgende rondvraag in De Ronde.
Ik kan niet ontkennen dat mijn schriftelijke vragen een kritische ondertoon hadden. Het is daarom opmerkelijk (maar dit soort zaken komt meer voor) dat de conceptbeantwoording voor het college is aangeleverd door de verantwoordelijke projectleider.

Verbeteren busbaan is harde noot voor het college

Vrijdag 29 december 2006

De discussie rondom de vrije busbaan tussen het Centraal Station en de Stadsring ging in de vorige eeuw van start. Vijf jaar geleden, in de aanloop naar de verkiezingen 2002, deelde VVD-er Henk Brink paginabreed mee dat de problemen rondom deze busbaan met spoed moesten worden opgelost. Hij werd kort daarop verkeerswethouder, maar dit heeft niet tot een oplossing van het probleem geleid. Oké, het hek langs de vrije busbaan is onder zijn regie aangelegd waarna het aantal dodelijke ongevallen werd genihiliseerd – die eer komt hem toe. Maar verder…!

In september stelde ik schriftelijke vragen over het gedoe rondom deze busbaan. Enkele jaren geleden vonden er heftige discussies plaats over verschillende oplossingen, die geen van allen op veel steun konden rekenen. Daarna werd het erg stil op het stadhuis. Ja maar, antwoordde het college mij in oktober, er zijn problemen gerezen rondom een terrasvergunning en er is in de tussentijd een nieuw college aangetreden. Maar, zo werd er verzekerd, in het najaar zou het college zich over een procesvoorstel buigen. Overigens: een procesvoorstel is nog lang geen oplossing, maar het is wel een eerste rimpeling in het stilstaande water. Zodra het college zich hierover heeft geboden, zou er met de raad en belanghebbenden worden gecommuniceerd!
Formeel eindigt een najaar rond 21 december, een kalenderjaar in elk geval op 31 december. Maar gecommuniceerd is er nog niets. Om 2007 maar eens goed te beginnen, gaan er dus op de eerste werkdag van het nieuwe jaar opnieuw vragen naar het college: hoe staat het met de plannen, heeft het nieuwe college de uitgangspunten van het vorige college overgenomen en wanneer krijgt de raad iets te horen over het procesvoorstel. Intussen blijven de problemen voortduren, bijvoorbeeld op een deel van de Stadsring, bij de Vlasakkerweg en op het Stationsplein. Als iets zo lang duurt, moet er beslist iets héél moois naar buiten komen!