De geloofwaardigheid van een hoofdredacteur

Donderdag 23 april 2009

Volkskrant of AD, ik neem ze beide serieus. Een bericht in De Volkskrant over de redactie van het AD trek ik dus niet in twijfel. Tegen die achtergrond heb ik vandaag met verbazing het bericht in De Volkskrant gelezen over de hoofdredacteur, Arjeh Kalmann, van het Utrechtse Nieuwsblad. Vooral omdat Arjen ook hoofdredacteur van de Amersfoortse Courant is.

Het gaat over de affaire Wolfsen, de Utrechtse burgemeester die door krachtige interventie een hem onwelgevallig artikel uit het huis-aan-huisblad Ons Utrecht wist te houden. De zaak, het ging over vermeend verkeerd declaratiegedrag, kwam toch aan het licht – een Schuss nach hinten noemen de Duitsers dat. De ijdeltuit, want zo mag je Wolfsen intussen wel noemen, verwees in zijn verweer bij deze interventie naar het feit dat het Utrechts Nieuwsblad de affaire ook al had onderzocht en tot de conclusie was gekomen dat de feiten onjuist waren een geen publicatie opleverden.
Dat blijkt, zo lees ik deze ochtend, toch wat anders te liggen. De journalist die de handelingen van de Utrechtse burgemeester had onderzocht, mocht op aanwijzing van zijn hoofdredacteur het artikel over Wolfsen niet plaatsen. Het besluit van Arjeh Kalmaan volgde op een aantal mailtjes en telefoontjes van de Utrechtse burgemeester in de richting van de hoofdredacteur. Arjeh Kalmann eiste vervolgens dat de redacteur een mailtje aan de burgemeester stuurde dat zijn krant geen aanleiding zag om te publiceren. Ook eiste Arjeh Kalmann dat de betreffende redacteur schriftelijk verklaarde dat zijn artikel niet deugde en publicatie de krant grote schade zou toebrengen. Jozef Dzjoegasjwili Kalmann zullen we maar zeggen.

Ik vind het ingrijpen van de hoofdredacteur van het Utrechtse Nieuwsblad nog schandaliger dan het ingrijpen van de directeur (tegen de wil van zijn hoofdredacteur) bij het huis-aan-huisblad Ons Utrecht. In beide gevallen gaat het om de onafhankelijkheid van de pers, maar van een hoofdredacteur mag je verwachten dat die zich voor die vrijheid van drukpers inzet, er van uitgaande dat hij zich journalist wenst te noemen.
Voor journalisten van het Utrechts Nieuwsblad moet het optreden van hun – door autoriteiten te beïnvloeden – hoofdredacteur een koude douche zijn.Dat mag je in elk geval opmaken uit het artikel in De Volkskrant. Maar datzelfde gevoel moet de redacteuren van de Amersfoortse Courant ook zijn overvallen. Het is ook hún hoofdredacteur.
Hoe vaak al heeft Arjeh Kalmann zich gevoegd naar opvattingen die hem direct of indirect uit de kringen rond onze burgemeester hebben bereikt? Of hoe vaak heeft hij zich rechtstreeks gebogen naar de wens van onze burgemeester? Arjeh Kalmann staat te Pas en te onpas in goede verbinding met de coterie van onze burgemeester.

Twee conclusies: Arjeh Kalmann heeft zijn geloofwaardigheid als onafhankelijk journalist verloren. Het lijkt mij moeilijk je dan nog te handhaven als hoofdredacteur. En ten tweede: ik zal het met dit stukje bij de hoofdredacteur van de Amersfoortse Courant wel hebben verbruid. Ik ga ijzige tijden tegemoet.

Verbazing bij een goed debat

Woensdag 22 april 2009

Het was een prachtige avond, vanavond in De Kamers in Vathorst. De cabaretier Salaheddine (bekend van Ab & Sal), Lange Frans en Baas B traden er op ter afsluiting van een debatavond voor jong en oud. Prem Radhakishun, VARA-presentator, onder meer bekend van het programma ‘De school van Prem’, leidde het debat. Drankjes en hapjes maakten het feest compleet. Voor de organisatie was het Amsterdamse bureau Mexit, adviseurs voor Intercultureel Management ingehuurd. Dat bureau had er ook voor gezorgd dat er een veiligheidsdienst was vertegenwoordigd.

Nou ja, dat laatste was wat overdreven. Althans, voor het deel van de avond dat ik aanwezig was. Door verplichtingen elders heb ik het einde van het debat, en dus ook het optreden van de nationaal bekende artiesten, niet kunnen meemaken. Het zou ook niet aan mij zijn besteed. Wat ik wel meemaakte, was een goed geleide discussie die het bijwonen waard was. Jammer dat de 125 stoelen in De Kamers tijdens de discussie maar voor tweetertje waren bezet – hopelijk was dat later op de avond anders. En het thema: ’Misverstanden?! Jong en oud in Vathorst!’ ging wat verloren. Maar ach, misverstanden tussen jong en oud zijn er al sinds de mens kan communiceren, ik heb er vijftig jaar geleden ook mee te maken gehad en ben er niet slechter van geworden! Voor de rest heb ik nog geen geluiden gehoord over structurele overlast van jongeren in Vathorst. Het debat van deze avond kan er alleen maar toe bijdragen dat dit zo blijft.

Een geslaagde avond dus. Maar dat moet ook wel: kosten nog moeite waren gespaard. Geld Zat, zou je bijna denken. Behalve mijn persoon was vanuit de raad ook Henk Jan Barske van de VVD-fractie aanwezig. Bij het idee ‘geld zat’ kwamen we er al spoedig achter dat deze avond was georganiseerd in het kader van het gemeentelijke project Plek Zat.
Plak Zat, daar hadden we vorig jaar in de raad toch over gediscussieerd? Dat ging toch over een subsidie van zeven cijfers? Ex-wethouder Mirjam van ’t Veld had zich daarvoor krachtig ingezet, een belangrijk deel van de fracties had zo zijn twijfels. Er had een kostbaar onderzoek plaatsgevonden met als uitkomst: jongeren willen in hun buurt een eigen open ruimte. Niet gepland door ambtenaren, maar vrij in te richten door de jeugd: een braak terreintje met een muziektentachtige toevoeging voor de wintermaanden.
Een kostbare voorziening, dat stond toen al vast. De wethouder pleitte er voor een pilot te starten in Vathorst. Ik stelde nog voor om een pilot te starten in een vernieuwingswijk, want daar bestaan echte problemen met de jeugd. Maar ja, wethouder Van ’t Veld was niet alleen jeugdwethouder, maar ook wethouder Vathorst, dus die wilde er wel dubbel van profiteren.

Laat ik eerlijk zijn: ik juich het initiatief voor de debatavond toe, maar het had voor mij wel wat minder eurootjes mogen kosten. En vooral, ik ben al vele uren zoekende naar de relatie tussen datgene wat we in de raad hadden afgesproken en de wijze waarop Plek Zat met geld zat zich nu heeft ontwikkeld. Wordt vervolgd.

Tegenstribbelende wethouder krijgt huiswerk mee

Dinsdag 21 april 2009

De gemeenteraad besprak deze avond de Concept-Ontwikkelingsvisie Noordvleugel Utrecht 2015-2030. Een ontwikkelingsvisie die ook consequenties heeft voor Amersfoort. Er staan afspraken in over de woningbouw, bijvoorbeeld de 3.000 woningen in Vathorst-West en nog eens 3.000 woningen binnen het bestaande stedelijke gebied.

De gemeenteraad nam een aantal moties aan over de ontwikkelingsvisie. Enkele randvoorwaarden bij Vathorst-West, kwaliteitseisen voor bouwen in de bestaande stad en wensen over de voortgangsrapportage. Er zijn in Utrecht nogal wat plannen ontwikkeld, de raad wil wel op de hoogte blijven van datgene dat ons gaat overkomen en vooral ook: wat gaat ons dat kosten.. Bij de gehele ontwikkelingsvisie gaat het om miljarden euro’s, in de dekking van de plannen moet nog een gat van zo’n miljard euro worden gedicht.
De ontwikkelingsvisie is feitelijk het – voorlopige – sluitstuk van het overleg ‘NV Utrecht’, waarbij NV staat voor de Noordvleugel van de Randstad. Aan het overleg namen de gemeenten Utrecht, Amersfoort en Hilversum deel, de gewesten Eemland en BRU en de provincie. Ook het Rijk was bij het overleg betrokken, uit die hoek moet het meeste geld komen, met name voor wegen, spoorlijnen en dergelijke.
Wethouder Ruud Luchtenveld vertegenwoordigt onze stad in het overleg. Hij had moeite met alle ingediende moties. Het is ook niet plezierig wanneer je tijdens een overleg met zoveel instanties het idee hebt dat de gemeenteraad je op de vingers kijkt. Zeker voor Ruud Luchtenveld, niet zo bijster briljant als het om communicatie gaat, is zo’n controlerende raad maar knap lastig.

Lastig werd het helemaal toen de raad de vraag werd gesteld wat hij met de moties vanuit de raad gaat doen. Brengt hij die in tijdens het overleg? Dat was maar moeilijk, zo maakte hij duidelijk. In mei vindt de feestelijke ondertekening plaats van de ontwikkelingsvisie, dat woordje ‘concept’ op de omslag van de visie moesten we eigenlijk maar vergeten. Met andere woorden: een aardige discussie in de raad, maar voor de kat enzovoort. Dat leidde tot een heftige discussie en een schorsing ten behoeve van de broodnodige duidelijkheid.
Het werd dus een moeilijke avond voor Ruud Luchtenveld. De raad is het hoogste orgaan, hij is slechts uitvoerder (weet hij dat eigenlijk wel?), dus moest hij door de bocht. We krijgen een nota van wijzigingen over de concept-ontwikkelingsvisie en gaan daar nog over praten alvorens de feestelijke ondertekening plaats gaat vinden. Ruud Luchtenveld heeft tijdens dat feestelijke gedoe niets te zoeken, vermits de gemeenteraad toestemt in de uiteindelijke tekst.

De geloofwaardigheid van de raad

Maandag 20 april 2009

Voor de zoveelste keer heeft de gemeenteraad bij het Commissariaat voor de Media in het zand moeten blijven. De zendmachtiging voor de lokale publieke omroep blijft bij Omroep Amersfoort. Over de inhoud van het geheel wil ik niets meer opmerken. Hooguit dat de hele discussie zijn oorzaak vindt in een botsing tussen sterk ontwikkelde ego’s binnen Omroep Amersfoort. Ed, Rob, Stefan, Wim – noem maar op, geen deur was breed genoeg voor de heren (dames spelen bij dergelijke hanengevechten nooit een rol!). Toen een deel van hen op straat kwam te staan, was Eemstad TV ineens aan zet. Alsof daar geen problemen in het verschiet liggen. Of ze Ed of John heten, garanties voor nieuwe conflicten liggen steeds op de loer. Wat dat betreft was de keuze van het commissariaat daar in Hilversum zo slecht nog niet.

Inderdaad, een circus van ego’s. En daar dreigt de raad ook in te verzanden. Sleutelrol daarin speel Koos Voogd, een beminnelijke man, in het algemeen van veel wijsheid voorzien. Hij is jurist (aha, zullen sommigen nu denken) en kan misschien mede daardoor ver op het dwaalspoor raken indien hij zijn gelijk niet krijgt. Vele keren mocht hij bij zittingen van het commissariaat de raad vertegenwoordigen. Waarom, is mij niet duidelijk, binnen mijn fractie weet eigenlijk niemand waarom juist hij voor ons allen mag spreken.
Hij heeft dus steeds weer in het zand mogen bijten. ‘De raad is niet serieus genomen’, roept hij dan, maar hij zou natuurlijk ook kunnen roepen: ‘Ik ben niet serieus genomen’. En dat levert een onaangenaam gevoel op. Dus pleit Koos steeds weer om tegen uitspraken van het commissariaat in beroep te gaan. En omdat iedereen Koos graag mag, weet hij steeds een meerderheid achter zich te krijgen, ook al scheelt dat maar één stem – wat voor zijn geloofwaardigheid in Hilversum nu ook weer niet zo sterk is.
Ik hoop dat Koos dit keer die meerderheid gaat missen, al is het maar om een haar. Niet omdat ik hem niets gun, in tegendeel! Maar als je al een aantal keren, na uitspraken vanuit Hilversum, hebt moeten roepen dat de raad niet serieus wordt genomen, loop je de kans dat ook mensen buiten het stadhuis dat horen. En dan is elke poging om hoe dan ook je gelijk te krijgen een extra risico dat de buitenwacht echt gaat geloven dat het met de geloofwaardigheid van de raad – of in elk geval van Koos – slecht is gesteld.

Neues Amersfoort, het orgaan van machtshebbers

Vrijdag 17 april 2009

Elke week lees ik Amersfoort Nu. Eigenlijk alleen om professor Prikkel en zijn langbenige, blondharige secretaresse. En om een vluchtig blik te slaan op de gemeentelijke pagina’s, die in aantal nog steeds lijken toe te nemen. Maar ja, dat krijg je als er steeds meer communicatieadviseurs op het stadhuis rondlopen, die elk hun verkooppraatje toch ergens moeten kunnen lozen.

‘Neues Amersfoort’, zo noem ik die stadsberichten intussen. Waarom? Ze doen me zo denken aan het vroegere Neues Deutschland, het partijorgaan van de SED in de voormalige DDR. In elke uitgave stond een groot aantal foto’s van Genosse Honecker, steeds weer op andere plekken in zijn staat, om daarmee zijn bestuurlijke betrokkenheid en zijn geliefde waardigheid te accentueren. Ook andere partijgrootheden bevuilden met hun beeld menig pagina. Een foto van mensen met een stemgeluid dat niet paste binnen de partijdogma’s was taboe, hetzij dat communicatieadviseurs van de SED-grootheden daar niet onderuit kwamen omdat een regel voorschreef dat iedereen zijn zegje mocht doen, bij voorbeeld bij het jaarlijkse actieprogramma van de SED-bonzen.
Sla de gemeentelijke pagina’s in Amersfoort Nu maar eens open, en u zult begrijpen waarom deze krant net zo goed Neues Amersfoort mag heten!

Gemeentecamping

Vrijdag 10 april 2009

Zoals elke gemeente van enige betekenis, heeft ook Amersfoort een dagcamping. Toeristen die met tent of caravan onze stad bezoeken, kunnen terecht op de Bokkeduinen. Serieuze kampeerders die dat van plan zijn, zullen de schrik van hun leven beleven en Amersfoort op hun zwarte lijst zetten.

De camping op de Bokkeduinen is verworden tot een vrijstaatje waar alles wordt gedoogd dat eigenlijk is verboden. De gemeenteraad heeft twee jaar geleden de bouw van een aso-dorpje in onze stad van de hand gewezen. Het college heeft dit besluit op listige wijze de nek omgedraaid en heeft van de camping Bokkeduinen een aso-dorp gemaakt. Op deze plek worden van alle kanten regels overtreden, en ons gemeentebestuur kijkt toe.
Ze moeten het best wel weten, daar op het stadhuis. De eigenaren van de bungalows op het Midlandpark hebben al vaker aan de bel getrokken. Maar zij moeten toezien hoe het gemeentebestuur een aso-gedoogplek toestaat. Cynisch, want op het bungalowpark levert het neerzetten van een fatsoenlijk schuurtje een dwangbevel van de gemeente op, inclusief hoge boetes. Wie dit verschil in overheidsoptreden op de twee naast elkaar liggende plekken kan verklaren, moet wel een hele knappe kop zijn.
Het gemeentebestuur heeft willens en wetens een formele campingplaats laten verpauperen tot een aso-dorp. Dat vergt heel wat uitleg. Of zit er op het stadhuis soms mensen die hieraan iets overhouden?

Raad onder druk met provinciaal geld

Donderdag 9 april 2009

De gemeente is een samenwerkingsovereenkomst met de provincie aangegaan. De provincie draagt bij in het ontwikkelen van de groene kwaliteit van de stad. Als Amersfoorter moet je daar trots op zijn, maar ik kan me voorstellen dat provinciebewoners buiten onze stad zoeken naar de logica: de provincie betaalt groenprojecten in de groenste stad van Europa. Normalerwijze zet je overheidsgeld in op plekken waar de nood het hoogst is. Maar oké, laat ik als Amersfoorter maar mijn zegeningen tellen.

Voorwaarde bij de provinciale subsidie is dat de gemeente voor eenzelfde bedrag inzet in de aangewezen projecten. Dat zijn: Maatweg, Randenbroek, het Waterwingebied en Vathorst-Noord. Indien bij de eerste drie projecten geld overblijft, dan mag dat worden besteed voor Vathorst-Noord. Voor Vathorst-Noord stelt de provincie 2,1 miljoen euro beschikbaar, maar dat kan dus meer worden. De gemeente heeft zich dus vastgelegd om op haar beurt ook tenminste 2,1 miljoen euro in Vathorst-Noord te investeren. Het totale bedrag van minimaal 4,2 miljoen euro moet uiterlijk in 2013 zijn uitgegeven.
We moeten dus volgend jaar precies weten wat we eigenlijk in Vathorst-Noord willen ontwikkelen. Dat wordt interessant, want voor het einde van dit jaar krijgt de gemeenteraad twee alternatieve ideeën voor Vathorst-Noord gepresenteerd: een minimaal plan waarbij het bestaande karakter zoveel mogelijk wordt gehandhaafd, of een plan waarbij het een en ander op de schop gaat (wat uiteraard ook meer werk op het stadhuis oplevert).
De praktijk in Amersfoort is dat elke subsidie van het provincie of het rijk ook wordt geconsumeerd, ook al dwingt het de stad tot het uitgeven van veel eigen geld. Met het provinciale geld wordt de gemeenteraad dus tot een keuze gedwongen om in Vathorst-Noord veel meer overhoop te laten halen dan ze misschien zou hebben gewenst.

Forse prijsdalingen in Vathorst

Woensdag 8 april 2009

Dat de problemen in de woningbouw alleen nog maar toenemen, blijkt uit een aantal forse prijsverlagingen bij nieuwbouwprojecten in Vathorst. Daar zijn aan het begin van deze maand prijsdalingen toegepast tussen de 8 en 14 procent.
Een voorbeeld is Velden 3DEF. Tot eind maart waren daar de oorspronkelijke prijzen van elf woningtypen nog stapsgewijze gestegen, dit als gevolg van renteaanpassingen. Daar is in een klap een einde aan gemaakt. Voor enkele duurdere woningtypes daalden de prijzen met bedragen tot ruim 84.000 euro, bij de goedkoopste woningtypen daalden de prijzen met ruim 25.000 euro. Ook woningen ten zuiden van Hooglanderveen, zoals aan Schapendrift, Slootakkers en Lient, daalden fors. Hier werden prijsreducties toegepast van gelijke schaal als in Velden 3DEF.

Zwijgende meerderheid

Dinsdag 7 april 2009

De gemeenteraad besprak deze dag de regels voor participatie en inspraak in onze stad. Het college heeft allerlei begrippen weer eens op een rij gezet. Een nieuwe invalshoek bij de inspraak is ‘de gemeente als hoeder van het algemeen belang’. Op zich een open deur, maar achter dit begrip verschuilt zich een gedachte die elke inspraak teniet kan doen.

‘De gemeente heeft de plicht om de belangen van partijen die niet aan tafel zitten (onder meer de zwijgende meerderheid) zichtbaar te maken in het participatieproces.’ De taalkundige kromheid in deze zin komt voor rekening van het college, het gaat om de inhoud van deze bewering. Feitelijk zegt het college: er kunnen heel wat insprekers aan tafel zitten, maar indien de zwijgende meerderheid een andere mening heeft, dan houden wij rekening met die zwijgende meerderheid.
Dat opent de deur voor willekeur. Want hoe stelt het college de mening van de zwijgende meerderheid vast? Het kenmerk van een zwijgende meerderheid is dat je niet weet wat die meerderheid denkt, ook ons gemeentebestuur niet. Zou het dat wel weten, dan hoef je niet eens inspraak te organiseren.
De willekeur schuilt in het feit dat het college, zich beroepende op de niet peilbare mening van de zwijgende meerderheid, elk resultaat uit de inspraak van tafel kan vegen. Met een beroep op het onmeetbare, kan het college zijn eigen gang gaan en hoeft het zich niets aan te trekken van de mening van mensen die de moeite hebben genomen hun mening kenbaar te maken.

Dwingende eis van provincie voor Vathorst-West

Maandag 6 april 2009

De gemeenteraad gaat praten over ontwikkelingsvisie die binnen de provincie is opgesteld voor de periode 2015-2030. Daarbij komt onder meer de bouwopgave voor onze stad aan de orde. Een onderdeel daarvan is het voornemen om in Vathorst-West 3.000 woningen te bouwen. Zo staat dat in het provinciaal plan.

Die 3.000 woningen zijn een geheel eigen leven gaan leiden. Toen enkele jaren geleden de gemeenteraad instemde met de afkoop van de baggerputten in Vathorst-West, werd het college gevraagd om een oplossing te vinden voor de dekking van zo’n 18 miljoen euro die aan Smink moesten worden betaald (een minderheid, waartoe ik mijzelf mag rekenen, was overigens tegen deze overbodige deal). Wat te voorspellen was: het college zag in de bouw van maximaal 3.000 woningen de beste oplossing. En pats: in provinciale ramingen werden de 3.000 woningen in Vathorst-West als vaststaand gegeven meegenomen.
Dat de gemeenteraad nog moet praten over de uiteindelijke invulling van Vathorst-West, is voor de provincie geen punt. Feitelijk is het hele participatiegebeuren van de afgelopen maanden grotendeels overbodig geweest. Zestig excuus-Truzen hebben vele sessieslang hun creativiteit mogen botvieren, maar hun ideeën zijn grotendeels bij voorbaat gesneuveld want er moeten hoe dan ook 3.000 woningen worden gebouwd. Dan blijft er nog maar weinig ruimte voor alle mooie gedachten die de raad in de vorm van een kookboek kreeg aangeboden.

Wat we overigens niet uit het oog mogen verliezen: het provinciale plan is opgesteld aan de hand van informatie die de gemeenten hebben verstrekt. Onze wethouder Ruud Luchtenveld, die namens het college bij de opstelling van de provinciale visie was betrokken, heeft dus zitten slapen, of hij heeft willens en wetens de gemeenteraad bij voorbaat een verplichting in de maag gesplitst.

Raadsleden buiten de deur houden

vrijdag 3 april 2009

Raadsleden moeten meer de wijken in. Een wens die al tientallen jaren met regelmaat wordt uitgesproken. Met het invoeren van de duale raad, in 2002, zouden raadsleden meer tijd krijgen zich actiever als volksvertegenwoordiger op te stellen. Dat klinkt mooi, maar vaak maken het gemeentebestuur of projectambtenaren dit onmogelijk.
Een klassiek voorbeeld is de organisatie van inspraak- en informatieavonden voor burgers in onze stad. Dergelijke avonden zijn een uitgelezen kans voor raadsleden om te horen hoe hun kiezers reageren op gemeentelijke plannen of plannen die door partners in het gemeentelijke beleid, zoals woningcorporaties, worden gepresenteerd. Het lijkt bijna systeem, maar dergelijke avonden worden vaak op dinsdagavond georganiseerd, de avond waarop ook de gemeenteraad vergadert. Recente voorbeelden: de bijeenkomst over de driehoek Kelvinstraat en plannen rondom groenplekken in Schothorst.
Is dit systeem? Zo niet, dan moet het college haar ambtenaren eens betere instructies over het tijdstip van inspraak en informatie geven.

Stille start van een omvangrijk bouwplan

Donderdag 2 april 2009

Vorig jaar werd met veel tromgeroffel het plan voor De Bron gepresenteerd. De Bron is het centrale gebied in Vathorst, een gebied waar zo’n 1.600 woningen moeten worden gebouwd. Een plan met veel ambities, op pakkende wijze gepresenteerd door Ashok Bahlotra. Een royale wijkplas vormt de kern van het plan, met op de oevers scholen, een manifestatieveld, speelplek voor jongeren en noem maar op.

Dat de huidige problemen in de woningmarkt de uitvoering van nieuwe plannen behoorlijk onder druk zet, is intussen bekend. Velen vroegen zich af of er nog dit jaar een start met de bouw van De Bron zou worden gemaakt. Toch is het zover gekomen. De Alliantie is in het noordelijkste puntje van De Bron van start gegaan met de – gefaseerde – bouw van 63 woningen. Niet dat er al zoveel woningen zijn verkocht, maar de Alliantie wil een signaal zetten.
De bouwstart in De Bron heeft met stille trom plaatsgevonden. Opmerkelijk, na al het tromgeroffel van een jaar geleden. Wat daardoor ook ongemerkt blijft, is het schijnbare voornemen van het OBV om de plannen in De Bron allemaal een beetje bescheidener uit te voeren. Indien dat werkelijk zo is, is daar wel begrip voor op te brengen. De bouwmachine komt anders geheel tot stilstand. Maar het zou niet meer dan logisch zijn indien de gemeenteraad wordt ingelicht over mogelijke versoberingen – na alle ophef bij de presentatie van de plannen. Dan had de start van het project ook niet zo stiekem hoeven plaats te vinden.

Angst voor burgers leidt tot stiekeme actie

Woensdag 1 april 2009

Amersfoort: groenste stad van Europa! Ik ken heel wat inwoners die de bewijzen van het tegendeel kunnen aandragen. Het gemeentebestuur heeft een internationale jury op handige wijze langs enkele paradepaardjes geleid, maar dat was niet de werkelijkheid. Bewoners rondom het Randenbroekerbos of het Beekdal in het Vermeerkwartier, bewoners langs de groengordel in het Soesterkwartier, bewoners in het Bergkwartier die de grootschalige kaalslag van laanbomen meemaken omdat civiele ingenieurs elke creativiteit missen als het om het groen gaat: er zijn heel wat stadgenoten voor wie het predikaat ‘groenste stad van Europa’ een lachertje is.

Bij die groep van verbaasden scharen zich nu ook inwoners van Vathorst. Zij hebben met verbazing geconstateerd dat in no-time een groot aantal houtwallen en andere, grote bomen in het gebied Laak-2 op razzia-achtige wijze zijn omgekapt. Elke bewoner in Vathorst weet dat in Laak-2 woningen gebouwd gaat worden. Maar intussen is ook duidelijk dat, gezien de woningmarktcrisis, de ontwikkeling van Laak-2 nog wel even op zich laat wachten. Daarmee was ook de noodzaak om bestaand groen te kappen voorlopig niet aan de orde.
Een woordvoerder van het OBV was heel eerlijk. Er was een kapvergunning verstrekt. Deze was een jaar geldig en dat jaar was bijna voorbij. De OBV-woordvoerder meldde de redactie van Vathorst-Nu: ‘Als we opnieuw een kapvergunning hadden moeten aanvragen, was dat extra werk geweest. En ook extra risico, want wellicht krijg je dan bezwaren.’
Dus: omdat we bang zijn dat er bezwaren komen tegen het kappen van de bomen, zijn we maar snel aan de gang gegaan. Voor de goede orde: het OBV is voor vijftig procent een gemeentelijke zaak. Dus is ons college er voor verantwoordelijk dat, om eventuele protesten te voorkomen, op onnodige wijze een aantrekkelijk wandelgebied voor veel Vathorstbewoners voortijdig om zeep is geholpen. Klaar ben je met zo’n stadsbestuur!

Een elitefeestje

Dinsdag 31 maart 2009

Toch nog even het feestje op het plein, de start van het 750-jarig bestaan van onze stad. Guido de Wijs merkte afgelopen week in zijn column in de Amersfoortse Courant op dat het openingsfeestje zo’n 600.000 euro heeft gekost. Een snelle rekensom leerde hem dat dit overeenkwam met 170 euro per pleinbezoeker.
Dat is een heel bedrag! Voor dat geld kan je in het Amsterdamse Concertgebouw kaartjes kopen voor – achtereenvolgend – het Koninklijk Concertgebouworkest en de Wiener Philharmoniker, en dan houd je nog geld over.
Wie zoveel geld uitgeeft voor een feestje, gelooft in het succes daarvan. En wie in het succes gelooft, zorgt dat zoveel mogelijk stadgenoten van deze royale geste kunnen genieten. Dan is het toch van de gekke dat je zo’n feest organiseert op een klein pleintje dat ook nog eens half vol staat met podia, geluidstorens en noem maar op. Toch?

Dialoogje

Maandag 30 maart 2009

In de bus tussen het stadhuis en Vathorst (nu nog gratis voor mij, dus ik profiteer er nog maar even van) ving ik de volgende dialoog op.

Vind jij Amersfoort nou een stad?
Nouja, we hebben stadsrechten, dit jaar zelfs 750 jaar!
Maar geloof jij dat al die Vathorsters het gevoel hebben in een stad te wonen?
Nouja, als ik naar de reistijd kijk, dan moet dat wel!
Maar een stad: dat is toch topvoetbal, dan heb je een etiket als zwemstad of tennisstad, toch?
Klopt, wij speelden ooit topvoetbal, waren toch zwemstad en we hadden het Dutch Open!
Verleden tijd, maar hebben we dan een prachtig theater, een toonaangevend museum?
Zekers, we hebben plannen voor een theater aan de Eem, en aan de Eem opent 1 mei Kade zijn deuren!
Kade? Is dat dat museum dat verstopt is in een hoekje van dat kantoor aan het Smallepad?
Maar je hoéft toch een toonaangevend gebouw te hebben zoals in de andere grote steden!
Dus toch provinciaal denken! Maar hoe zit het dan met bekende Amersfoorterse kunstenaars?
Nouja, we hebben Gaspare Vanvitelli, en Mondriaan, en Armando!
Ja, maar die zijn allemaal spoorslags naar Rome, New York of Berlijn vertrokken. En verder?
En we hebben Van Oldenbarnevelt!
Werd die dan in Amersfoort vermoord? Maar een stad heeft toch wel meer grote namen die op ieders lippen liggen?
Ongetwijfeld, maar om daar achter te komen, is er een prijsvraag uitgeschreven!
Geef toe, Amersfoort was eigenlijk een provinciaal agrarisch centrum dat niet boven de middenmaat uitkwam?
Ho ho, we zijn een stad, een stad met cultuur en talloze creatieve geesten!
Maar weet je er dan spontaan een tiental te noemen?
Maar juist daarom is er een prijsvraag uitgeschreven. Iedere Amersfoorter mag zeggen welke persoon als visitekaartje voor onze stad mag gelden!
Nou, gelukkig, er is nog hoop!!