Leven we nog wel in een democratie?

Donderdag 23 juli 2009

Binnen de fractie van de BPA praten we niet alleen over de waan van de dag, maar wordt ook nog wel eens een poging gedaan om op wat principiëlere wijze de diepte in te gaan. Voor een partij die niet op historie of dogma is gebaseerd, is dat een nuttige zaak. Vooral Ruud Schulten gaat een pittige discussie over onalledaagse problemen niet uit de weg, wat onder meer blijkt uit sommige bijdragen op zijn site. Ik vind een wat principiële discussie ook heerlijk, waarbij ik graag een provocerend standpunt inneem om het gesprek wat scherpte te geven.

Soms is de aanleiding voor een discussie heel alledaags. Zoals vandaag, toen Ruud vernam dat we op last van de griffie, c.q. het presidium, affiches die voor de ramen van onze fractiekamer hangen, moeten weghalen. Hetzelfde overkomt ook andere partijen, zoals de SP. De opvatting van de BPA is: waarom zullen we! Het stadhuis, en in elk geval het deel waar de fracties zijn gehuisvest, is het centrum van onze gemeentelijke democratie. Bij die functie past het ophangen van affiches uitstekend, zo weet met name Ruud op basis van elementaire, principiële opvattingen over democratie met gloed te betogen.
De opvatting van het Presidium op dit punt is ongeveer even principieel: het stadhuis is een overheidsgebouw voor alle burgers in de stad, ongeacht politieke opvattingen. Dat moet het gebouw ook uitstralen, en daarbij passen geen politieke affiches voor de ramen. Uitzondering is de campagnetijd voor de verkiezingen, vanaf 1 januari aanstaande.

Ook over een principieel standpunt bij zoiets alledaags als affiches kan een discussie ontstaan. Die gaat dan, wat mij betreft, over de mate van democratie waarin wij leven. Ruud gaat er van uit dat wij in een democratie leven en verdedigt deze dan ook met alle kracht van woorden. Ik vraag mij af of we nog wel in een democratie leven: leven we misschien niet meer in een gemanipuleerde maatschappij waarbij het begrip ‘democratie’ alleen nog maar geldt wanneer het machtshebbers zo uitkomt? Waar Ruud zich opwerpt als verdediger van de stichters van ons bestel, Thorbecke voorop, daar vraag ik mij af of Thorbecke zich intussen in zijn graf zou omdraaien wanneer hij zou zien wat er van datgene dat hij en zijn medestrijders rondom 1848 op de rail heeft gezet, terecht is gekomen.

De basis voor een pittige discussie is daarmee gelegd. Om deze nog wat scherper te stellen, heb ik Ruud drie stellingen ge-sms-st om de polemiek toe te spitsen. Dit zijn ze:
Stelling 1:de teloorgang van democratie is begonnen op het moment dat beeldvorming in de plaats kwam van het argument. Ter toelichting: hoe democratisch zijn verkiezingen wanneer niet de inhoud van programma’s een rol speelt, maar de massa van de kiezers zich laat leiden door ‘het kontje van Bos’ of het mediamieke optreden van een D66-kamerlid?
Stelling 2: de principes van Thorbecke begonnen hun waarde te verliezen toen, zo’n een kwart eeuw na zijn dood, politieke partijen werden opgericht. Toelichting: politieke partijen zijn gericht op machtsbehoud waarbij oorspronkelijke principes alleen maar tot last zijn (Kok die de veren ging afschudden). Daarbij komt dat traditionele partijen steeds meer met auto’s zijn te vergelijken: ter wille van het optimaal effect gaan de traditionele landelijke partijen steeds meer op elkaar lijken. Plaatselijke groeperingen en themagerichte partijen (PVV, PvD) zijn binnen die vergelijking de speciale auto’s voor specifieke doelgroepen.
Stelling 3: van de democratie blijft nog maar weinig over nu we zien dat op essentiële punten het bestuur de burger niet meer durft te raadplegen, met als voorbeeld de gang van zaken rondom de Europese grondwet.

Wat mij betreft mag iedereen die zich door stellingen voelt uitgedaagd, reageren. Op het verloop daarvan kom ik terug!

De vrouw die boven de partijen staat

Woensdag 22 juli 2009

Voor mij bevat de aanloop naar de komende gemeenteraadsverkiezingen in elk geval één boeiend aspect. Hoe neutraal weet onze burgemeester, die als voorzitter van de raad en het college boven de partijen behoort te staan, zich op te stellen. Toen zij burgemeester werd was D66 nog een redelijk grote partij die vond dat zij ook wel eens recht had op een burgemeesterspost in een van de grote steden. Dat werd dus onze huidige burgemeester.

Rond de verkiezingen van 2002 ging het gerucht dat de burgemeester haar stem niet uitbracht op de partij waarin D66 op plaatselijk niveau was opgegaan: Jouw Amersfoort. Daar had zij dan ook reden toe die ik me wel kan voorstellen. En eigenlijk was dat ook mooi zo: als burgemeester heeft zij in dat geval de neutrale positie die ze behoort in te nemen extra benadrukt, door zich vanuit haar rol van openbare functionaris los te weken van de partij waarbinnen zij ooit actief was.
Maar wat gebeurt er anno 2010? Het slechtste wat zij kan doen is het werken aan een eigen politiek profiel. Vanaf het moment dat zij zich profileert als politieke propagandist voor haar oorspronkelijke partij of indien zij al voor de verkiezingen blijk geeft een bepaalde combinatie van partijen voor te willen trekken, versaagt zij in de rol van burgemeester, van onafhankelijke burgermoeder. Eigenlijk zou zij, om van elke verdenking verschoond te blijven, juist de oppositie extra moeten steunen, maar daar zit ik persoonlijk niet zo op te wachten.

Blijft dus de vraag: weet onze burgemeester tijdens de verkiezingscampagne de terughoudendheid op te brengen die zij op grond van haar positie verplicht is?

Stadhuis kiest voor de makkelijke weg

Dinsdag 21 juli 2009

Ruim twee weken geleden stuurde de BPA een brief aan het college over de noodscholen aan de Beetslaan. Scholen en buurtbewoners werden vorige maand onverwacht geconfronteerd met het plan van de gemeente om op het binnenterrein achter de Beetslaan tijdelijke schoollokalen neer te zetten. Die tijdelijkheid zou, zo vernamen scholen en omwonenden, mogelijkerwijze zo’n vijf jaar duren.

Dat er tegen deze gang van zaken protesten kwamen, was niet meer dan logisch. Op het betreffende terrein is al een aantal scholen gevestigd, de resterende ruimte is klein en de verkeersveiligheid aan het begin en het einde van de schooltijden laat meer dan te wensen over. Die problemen dreigen nu alleen maar toe te nemen.
Problemen rondom de huisvesting van scholen doen zich in onze stad met de regelmaat van de klok voor, niet alleen in Amersfoort-Zuid maar ook in andere delen van de stad. Schijnbaar vestigen zich steeds weer onverwacht grote groepen schoolrijpe kinderen in onze stad, zodat het gemeentebestuur telkens wordt overvallen door nieuwe problemen. Het kan natuurlijk ook een gevolg zijn van slecht beleid.

In een brief aan oudercommissies deelde het college mee dat er naar verschillende plekken voor noodlokalen was gezocht. Er werden enkele plekken als afgevallen alternatieven genoemd. De BPA-fractie miste in die opsomming enkele locaties. Een daarvan, en daar werd het college op gewezen, was een plek aan de Abraham Kuyperlaan waar enkele jaren geleden ook al noodlokalen waren neergezet. Een ideale plek, vonden wij.
De afgelopen dagen kregen we antwoord. De zoektocht had zich beperkt tot terreinen die in gemeente-eigendom zijn en waarop bestemmingplantechnisch een onderwijsvoorziening kon worden ondergebracht Het terrein aan de Abraham Kuyperlaan is in bezit van de Stichting Onderwijsgroep Amersfoort en heeft een sportbestemming.
Zo op het oog lijken dat redelijke argumenten.Maar met eigenaren van grond kunnen afspraken worden gemaakt, zoals in het verleden blijkbaar ook is gedaan. En als een eigenaar wil meewerken en de gemeenteraad de oplossing beter vindt dan de huidige – hetgeen is te verwachten – dan zijn er binnen de wet op de ruimtelijke ordening wegen om bestemmingsproblemen op te lossen.

Wat uit het antwoord blijkt, is dat er voor de gemakkelijkste weg is gekozen, zonder rekening te houden met de gevoelens bij ouders, personeel en omwonenden. Eigenlijk past dat wel binnen de werkwijze die je binnen ons stadhuis vaker tegenkomt. In elk geval heeft de nieuwe wethouder Onderwijs na het zomerreces iets uit te leggen.

Ouderen en stadsvernieuwing

Maandag 20 juli 2009

Wat voor invloed hebben ouderen op de kwaliteit van de Amersfoort Vernieuwd-wijken? Ik weet het niet, maar er zijn anderen die hier wel een mening over hebben. Dat is in elk geval mijn conclusie nadat ik het wijkactieplan voor Kruiskamp heb gelezen, een actieplan dat onlangs in mijn brievenbus belandde.

In het actieplan is een overzicht met alle kengetallen voor Kruiskamp opgenomen. Zo ook over de bevolkingssamenstelling. En om het geheel wat duidelijker te maken, hebben de opstellers van het wijkactieplan een aantal gegevens daaruit ook een waardering gegeven: beter of slechter dan het Amersfoortse gemiddelde. Niet ‘hoger of lager’, wat een statistische verduidelijking zou zijn, maar ‘beter of slechter’, een waardeoordeel.
Uit het overzicht blijkt dat in Amersfoort twaalf procent van de bevolking 65 jaar of ouder is. Landelijk gezien een laag percentage. Wat Kruiskamp betreft, blijkt het aandeel van 65-plussers in sommige delen van deze wijk nog ver onder dit Amersfoortse gemiddelde te liggen: in het gebied Meridiaan acht procent en in het gebied Evertsenstraat zeven procent.
Dat is een veel beter percentage dan het Amersfoortse gemiddelde, aldus de opstellers van het overzicht. Of anders gesteld – ik kan het niet anders lezen -: hoe lager het aandeel 65-plussers in en wijk, hoe beter dat voor de wijk is. Of nog anders gesteld: hoe hoger het percentage 65-plussers in een wijk is, hoe slechter dat uitpakt.
Een vreemde opvatting. Voor mij dus aanleiding om eens – door middel van schriftelijke vragen – bij het college te informeren waarom een hoog percentage ouderen het leefklimaat in een wijk negatief beïnvloedt. Ik zou eerder het tegendeel veronderstellen, maar misschien heeft men in Kruiskamp extreme overlast van hangouderen of maakt een deel ven deze ouderen zich schuldig aan vandalisme of vormen van kleine criminaliteit. Zou zo maar eens kunnen!

Een stukje politieke geschiedenis

Vrijdag 17 juli 2009

Het is vakantie. Leestijd! Met genoegen heb ik het boek ‘Patriotten en bevrijders’ ter hand genomen, een studie van de Engelse historicus Simon Schana. Hij beschrijft daarin de revolutie in de Noordelijke Nederlanden gedurende de periode van 1780 tot 1813. Een boeiende beschrijving, geschreven in de stijl van verhalende historie. Schama heeft niet de sociologische, maar de politieke invalshoek gekozen, zoals hij zelf aangeeft.

Het boek lag al meer dan een half jaar op de stapel ‘nog te lezen boeken’. Maar bijna achthonderd pagina’s, gedrukt in de kleinst denkbare, nog net te lezen letter, dat schrok mij af. Zo iets bewaar je voor de vakantietijd. Dat levert wel een bijzondere situatie op: enkele maanden geleden las ik het boek ‘Schielijk, Winzucht, Zwaarhoofd en Bedaard’ van Jeroen van Zanten, een boek over de politieke discussie en oppositievorming in de periode 1813-1840. Ik lees beide boeken dus in de verkeerde volgorde!
Dit soort boeken is eigenlijk een must voor iedere politicus of politiek geïnteresseerde. Ze verhalen over het ontstaan van onze huidige staatsvorm, de idealen van de oprichters, de groeistuipen van onze huidige democratie en de machtsstrijd tussen uiteenlopende belangengroepen. Ook al gaat het hierbij om ons staatsbestel van bijna twee eeuwen geleden, het geeft inzicht in onze parlementaire cultuur, die in elk geval anders is dan in de andere West-Europese staten.

Alternatieven voor noodlokalen

Donderdag 16 juli 2009

Het plaatsen van noodlokalen voor de Joost van de Vondelschool op een speelveldje aan de Beetslaan, heeft geleid tot protesten. Deze protesten komen van verschillende kanten: van de scholen die al op het binnenterrein bij de Beetslaan zijn gevestigd en die moeten toezien hoe de toch al beperkte speelruimte voor drie scholen zonder voorafgaand overleg grotendeels wordt opgeofferd voor het plaatsen van noodlokalen. En door de mensen in de buurt die met de komst van nog een schoolvestiging de verkeersproblemen aan het begin en einde van de schooltijden nog verder zien toenemen.

De BPA heft het college enkele weken geleden er al op attent gemaakt dat er tenminste één alternatieve plaats is waar het tekort aan schoolruimte in Amersfoort-Zuid kan worden opgelost. Gewezen werd op het sportveld aan de Abraham Kuyperlaan, waar een aantal jaren geleden, tijdens de verbouwing van de Pallas Atheneschool, al een aantal noodlokalen was neergezet. Het terrein is zo groot dat het gebruik als sportveld door het Johan van Oldenbarneveltgymasium er niet ernstig door werd gehinderd.
Enkele leden van mijn partij zijn eens verder gaan zoeken. Ze konden nog verschillende alternatieve plekken aanwijzen. Zo blijkt bij de Meanderziekenhuizen nog veel open ruimte te zijn die meer dan voldoende plaats biedt en die – zo blijkt uit navraag – ook beschikbaar is. Eigenlijk vind ik niet eens het feit dat die ruimte er is van belang. Belangrijker vind ik dat, wanneer je een serieuze zoektocht onderneemt, er veel meer mogelijkheden blijken te zijn om in Amersfoort-Zuid noodlokalen neer te zetten. Betere plekken in elk geval dan aan de Beetslaan.
Zodra de nieuwe wethouder Onderwijs zijn werkzaamheden oppakt (1 augustus), is er een raadsinformatiebrief over de lokalenproblematiek in Amersfoort-Zuid – en ook in andere stadsdelen – te verwachten. De BPA heeft al te kennen gegeven dat deze raadsinformatiebrief gesprekspunt moet zijn tijdens de eerste raadsvergadering na het zomerreces. Of dat voor de beoogde vestiging aan de Beetslaan nog iets uitmaakt, valt te betwijfelen. Op het stadhuis heeft men zich vastgebeten in de locatie op die plek, voor protesten en betere alternatieven toont men zich dan traditioneel hardhorend.

Een nieuwe deelnemer op 3 maart

Woensdag 15 juli 2009

‘Het Pechtold-effect legt ons geen windeieren’. Onder deze kop presenteerde D66 zich vandaag in de Amersfoortse Courant. D66 gaat het weer eens zelf proberen en neemt op 3 maart 2010 deel aan de gemeenteraadsverkiezingen in onze stad.
Wat de nieuwe oude partij precies voor ogen staat, is nog niet duidelijk.Over actuele zaken, zoals de golfbaan in Hoogland-West en woningbouw in het Beekdal, wil de partijvoorzitter geen uitspraken doen. De huidige lokale politiek volgen ze niet zo op de voet, delen de voorzitter en zijn campagnemaatje tegenover de AC mee. Nou ja, iets willen ze wel loslaten. De bereikbaarheid van de stad is belangrijk, er is bij D66 aandacht voor cultuur en het groen in de stad en wijkgericht werken spreekt wel aan. We kunnen dus een revolutie verwachten in onze stad.

Koffiedik kijken

Dinsdag 14 juli 2009

Een leuk gezelschapsspel, vanavond gespeeld met een groepje mensen die een meer dan gemiddelde betrokkenheid hebben met het politiek reilen en zeilen in onze stad. Vogels van uiteenlopende pluimage, bijna elke partij was wel vertegenwoordigd. De inhoud van het spel: wat wordt de uitslag van de verkiezingen van 3 maart 2010.
Een moeilijke gok want er kan nog zo veel gebeuren. Indien Wouter Bos in januari onze economie redt, dan zit de PvdA weer op rozen – maar dat verwacht eigenlijk niemand. Trots op Nederland wekt de suggestie in Amersfoort aan de gemeenteraadsverkiezingen te willen meedoen, het ontbreekt nog aan kandidaten. Lukt het deze partij om aansprekende mensen te vinden, dan zal vooral de VVD daar last van ondervinden. En hoe groot wordt D66, met in een adem de vraag: wat voor gevolgen dat heeft dat voor Jouw Amersfoort? Iedereen was voorzichtig, zodat de som van het geheel minder dan 39 zetels was.
Vervolgens werd gegokt over de collegesamenstelling na 3 maart. Over de meningen die daarover heersten, is nauwelijks iets te zeggen. Veelgehoorde mening: het college zal uit tenminste vier partijen bestaan. Persoonlijk hoop ik op drie partijen, en dan niet in regenboogsamenstelling. Dat komt de politieke duidelijkheid ten goede.
Nu nog op zoek naar goede wethouderskandidaten – geen bureaucraten zoals nu maar mensen met postuur en overtuigingskracht, die eigen, creatieve ideeën hebben maar ook gevoelig zijn voor creatieve opvattingen die buiten het stadhuis ontstaan. Maar uiteindelijk is het de kiezer die dit bepaalt!

Woonboten blijven op de agenda

Maandag 13 juli 2009

Wethouder Luchteveld moest vanavond even slikken, vermoed ik. Tijdens een extra vergadering werd gesproken over de ligplaatsen voor de woonboten aan en nabij de Eem. Na twintig jaar leek er een einde te komen aan een martelende discussie, waarbij je bewondering kunt hebben voor de woonbootbewoners die dit al die tijd hebben voorgehouden.

Het afgelopen jaar is een mediator actief geweest. Die heeft afgelopen maand een compromis op tafel gelegd waarmee een einde lijkt te komen in de slepende zaak. Lijkt, want intussen heeft het college toch weer bedenkingen geuit. Het gaat daarbij vooral om geld. Voor de vanavond aanwezige fractievertegenwoordigers ging het dus om de keuze: eindelijk een einde aan deze zaak maken op een manier die door vrijwel alle betrokkenen (behalve het college) wordt ondersteund, of op verzoek van het college verder discussiëren, weer nieuwe gesprekken starten en de onwil op het stadhuis nog langer sanctioneren.
Het overleg was duidelijk: twintig raadsleden wensen zo spoedig mogelijk een punt achter de jarenlange discussie te zetten, 19 raadsleden volgen het college. Wethouder Luchtenveld telde de neuzen, trok zijn conclusies en deelde mee dat het college zich nader gaat beraden. De mediator gaat intussen door met zijn gesprekken en onderzoekt de mogelijkheden om bij het waterschap en de provincie extra bijdragen los te peuteren: ook zij hebben belang bijeen snelle oplossing. Wordt vervolgd.

Wordt winkelcentrum Vathorst uitgebreid?

Vrijdag 10 juli 2009

Het is een interessante discussie: wanneer wordt er begonnen met de tweede fase van het winkelcentrum in Vathorst. Volgens planning zou daar dit jaar mee worden begonnen. Maar vorige maand, bij de opening van de eerste fase, riepen ontwikkelaar en gemeente unisono dat daar beter mee kon worden gewacht. De economische crisis, u weet wel. We willen de nu gevestigde ondernemers niet te snel met concurrentie door nog meer winkels in het nauw brengen, zo werd door ontwikkelaar en gemeente geopperd.

Daar denken de meeste ondernemers anders over. Van verschillende kanten roepen die: start zo snel mogelijk met de tweede fase. Wanneer de tweede fase wordt opgeleverd, ontstaat er pas echt een volwaardig winkelcentrum dat kan concurreren met het winkelcentrum Emiclaer. In zijn huidige vorm is het Vathorster winkelcentrum een plek om boodschappen te doen, maar niet om te winkelen. Daar is nu juist die tweede fase voor geschikt.
Dat de bewoners in Vathorst er net zo over denken, is evident. Die hebben zich in de nieuwe wijk gevestigd met de mededeling dat de bouw van het complete winkelcentrum rond het einde van 2010 wordt afgerond. Maar ja, het gemeentebestuur heeft – onder regie van het OBV – laten weten dat de ontwikkeling van het voorzieningenniveau in Vathorst voorlopig op een zacht pitje wordt gezet. Het is weer als vanouds: belofte van de overheid hebben vaak niet meer dan dagwaarde!

Geluidsoverlast in Noord

Donderdag 9 juli 2007

Renske, mijn maatje, was deze week deelnemer aan een tennistoernooi, georganiseerd door Randenbroek. Uiteraard heb ik zo vaak als mogelijk de supportersrol vervuld, ook als ze tennis speelt is het een plezier naar haar te kijken. Bijna elke avond van deze week bezocht ik dan ook het tennispark van Randenbroek, op de grens tussen Schothorst en Zielhorst.

Dat leverde voor mij een leerzame ervaring op. Deze week werd op het beoogde manifestatieterrein tussen Kattenbroek en Zielhorst het beachballfestijn gecelebreerd. Bewoners in de wijken rondom dit feestterrein hebben de afgelopen maand regelmatig en massaal geklaagd over geluidsoverlast – het beachgebeuren was niet het eerste festijn op deze plek.
En het was oorverdovend! Het college heeft in een nieuwe manifestatienota het terrein een definitieve bestemming toebedeeld voor festivals, sportmanifestaties, circusoptreden en noem maar op. Als het een beetje tegenzit, krijgen de omwonenden in de zomerperiode zo om de week een luidruchtig feest voor de deur. De behandeling van de nota is overigens uitgesteld tot na het reces, het stadhuis kon het grote aantal bezwaarschriften niet snel genoeg verwerken.
Dat komt dan goed uit, want het uitstel verschaft de raad extra mogelijkheden om te ervaren tot welke overlast het idee van het college leidt. Ik kan mij niet voorstelen dat een meerderheid van de raad het onzalige idee van het college voor zijn rekening neemt.

Driftkikkertje heeft zichzelf niet in bedwang

Woensdag 8 juli 2009

Wethouder Arriën Kruyt heeft tijdens de afgelopen raadsvergadering opnieuw bewezen totaal ongeschikt te zijn om als dagelijks bestuurder voor onze stad te kunnen optreden. Tijdens de behandeling van de plannen voor het Beekdal kwam ook het sportleven in dit gebied aan de orde.
Op het onderwerp zelf zal ik maar niet ingaan. In elk geval probeerde de wethouder met verkeerde argumenten te bewijzen dat alles weer koek en ei is tussen hem en de Amersfoortse Sportfederatie, nadat deze eerder het overleg met de wethouder had opgezegd. Toen dat een leugentje om bestwil bleek te zijn en hij daar op werd gewezen, ontplofte onze wethouder.

Dat ontploffen gebeurt vaker. Kruyt heeft, als de zaken niet lopen zoals hij zich dat wenst, zichzelf vaak niet meer in de hand. Regelmatig slaat dan de drift toe en toont hij zijn onbeheerstheid op een wijze die voor een openbaar bestuurder onwaardig is. Deze avond niet alleen tegenover raadsleden, maar ook tegenover vertegenwoordigers van de sportfederatie die door hun lichaamstaal hadden laten blijken dat de door de wethouder aan de raad verstrekte informatie niet juist was.
Dat de wethouder tegen het einde van de discussie de achter hem zittende sportvertegenwoordigers op een voor de raad niet hoorbaar, maar voor de sportmensen goed te verstane wijze uitschold, is helemaal te veroordelen. De ASF-vertegenwoordigers bleken meer zelfbeheersing en wijsheid te hebben dan onze wethouders en gingen maar niet op het gescheld van de wethouder in.

Vaarwel groen Beekdal

Dinsdag 7 juli 2009

Een meerderheid van de raad heeft deze avond ingestemd met het voornemen van het college om, na het leegkomen van de Elisabethlocatie van het Meanderziekenhuis, op de plek van het ziekenhuis ongeveer 300 woningen te bouwen. Inclusief de bouwplannen aan de noordkant van het Beekdal, kan worden gesteld dat het financieel gewin op korte termijn het heeft gewonnen van het behoud van groen voor huidige en volgende generaties stadsbewoners.

Alle details laat ik achterwege. De BPA heeft zich ingezet voor het vergroenen van het Beekdal en tegen de bouwplannen van het college. Daar is alle aanleiding voor. Neem de 300 woningen op het ziekenhuisterrein. Het college heeft geopperd deze te realiseren in vier torens van vijftien verdiepingen.
Ik woon zelf in een toren van die hoogte, aan de oostelijke punt van Vathorst-Laak. Twee van deze torens zijn gerealiseerd, twee zijn er in aanbouw. Bij elkaar leveren ze al een voorbeeld op van wat er in het Beekdal, naast de Heiligenbergerbeek, dreigt te worden gebouwd. Daarbij komt nog dat de toren waarin ik woon 28 woningen telt. De torens in het Beekdal moeten elk 75 woningen herbergen en worden dus heel wat massaler dan in Laak is te aanschouwen.
De torens vormen één van de twee alternatieven. Het andere alternatief is de bouw van middenhoge appartementenbouw – de torens op hun kant gelegd, zou je kunnen zeggen. Dat is misschien nog wel erger omdat er dan nog meer grondoppervlakte moet worden bebouwd.

De ongewenste Westtangent

Maandag 6 juli 2009

Vandaag is het ‘Verderpakket’ gepresenteerd. Het pakket bevat een groot aantal plannen voor de verbetering van het verkeer en vervoer in de driehoek Amersfoort-Utrecht-Hilversum. Het pakket is samengesteld door verschillende overheden: gemeenten, de gewesten Eemland en BRU, de provincie en Rijkswaterstaat.

Alle plannen tezamen vergen een investering van ruim 400 miljoen euro. Het grootste deel van deze kosten wordt gedekt door het Rijk, de NS en de provincie. Het pakket bestaat uit een bonte reeks van maatregelen: verbreding van wegen, extra fietspaden, veel aandacht voor het openbaar vervoer en aanvullende maatregelen. Het merendeel van de plannen kan alleen maar worden toegejuicht, af te wachten is of alles het komende decennium ook kan worden gerealiseerd.
De plannen bevatten in elk geval één pijnpunt: de capaciteitsvergroting van de westelijke ontsluiting van Amersfoort. Het woord ‘Westtangent’ is in elk geval vermeden, maar het feit dat voor dit programmapunt tenminste zestig miljoen euro wordt uitgetrokken, duidt er op dat het op dit punt niet om een extra stoplichtinstallatie gaat.
Hé hé, zullen sommigen denken, eindelijk een besluit over (sorry) de Westtangent. Maar de discussie daarover duurt natuurlijk niet voor niets zo lang. Er zijn al heel wat tracés in discussie geweest, heel wat onderzoeken verricht en e is heel wat lobbywerk verzet. Dat er nog steeds geen besluit is genomen, hangt vooral samen met het feit dat er onvoldoende maatschappelijk draagvlak voor een forse ontsluiting aan de westkant van de stad bestaat.

Als raadslid ben ik niet zo gelukkig met de 60 miljoen voor de westelijke ontsluiting. Het pakket wordt onder verantwoording van alle ‘pakketoverheden’ uitgevoerd. Een van die overheden is de provincie. Volgens de nieuwe wet op de Ruimtelijke Ordening kan de provincie interveniëren: wanneer de gemeente een ruimtelijk plan niet wil uitvoeren, dan kan de provincie zelf een bestemmingsplan opstellen en de gemeenteraad overrulen.
Het kan dus zijn dat de provincie, in het kader van de pakketovereenkomst, de komende jaren de knoop doorhakt en de gemeente de aanleg van de Westtangent (of hoe we die ook gaan noemen) dwingend oplegt. Niet iets om blij over te zijn..

Drogredeneringen over Vathorst

Vrijdag 3 juli 2009

De SP en de VVD gaan discussiëren over de gevolgen die de economische crisis heeft voor Vathorst. Er moet voor zo’n 22 miljoen extra worden bezuinigd op de plannen voor Vathorst, heeft het college de afgelopen dagen meegedeeld. Da’s niet niks!

De SP wil de economische crisis en de daardoor stagnerende bouwstromen benutten om in Vathorst meer sociale woningbouw te realiseren. Een slecht plan. Meer sociale woningbouw dan de geplande dertig procent van het totaal aantal woningen, vergroot de problemen alleen maar. Sociale woningen leveren veel minder grondopbrengsten op. Elke sociale woning extra vergroot dus het tekort op de ontwikkeling van Vathorst en maakt een nog grotere bezuiniging noodzakelijk. Geen goed idee dus.
De VVD vreest dat door de bezuinigingen en de daarmee samenhangende versobering van de Vathorster plannen, deze wijk een ‘Vogelaarwijk’ dreigt te worden. Nu versoberen betekent: over twintig, dertig jaar de sloophamer, suggereert de VVD. Stemmingmakerij! De Vogelaarwijken zijn vroegnaoorlogse wijken die in revolutiebouw zijn opgetrokken. Uniforme wijken met goedkope huurwoningen en een eenzijdige bevolkingssamenstelling. Allemaal ingrediënten voor voortijdige stadsvernieuwing. Vathorst is echter een gevarieerde wijk met zeventig procent eigen woningbezit waardoor van eenzijdige bevolkingsopbouw nooit sprake zal zijn. En de bouwkwaliteit is aanmerkelijk beter dan wat in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werd gebouwd.
Hopelijk wordt het een leuke discussie!

De communicatieoorlog

Donderdag 2 juli 2009

Op het stadhuis lopen tientallen communicatiemedewerkers rond. Dat leidt tot een stroom van hallelujaberichten over de heldendaden van ons college. Ik sprak enkele maanden geleden een redacteur van een landelijk dagblad die de burgemeester wilde interviewen. Onderwerp: Vathorst-West. Een communicatiemedewerker verzocht hem de voorgenomen vragen die hij wilde stellen vooraf toe te sturen. Uiteindelijk werd hem het interview geweigerd. Goede beeldvorming was belangrijker dan eerlijke informatie.

Ik werd aan dit voorval herinnerd toen ik deze dagen het boek ‘De communicatieoorlog’ van de journalist Frits Bloemendaal las. Hij beschreef hoe communicatieafdelingen bij de overheid groeien als kool, hoe de media en burgers worden gemanipuleerd en hoe bestuurders worden afgeschermd voor kritische media. De beïnvloeding en mooipraterij wordt niet alleen in de richting van de media en burgers uitgevoerd, maar ook in de richting van gekozen volksvertegenwoordigers.
Het boek ging vooral over het communicatiegebeuren in Den Haag. Maar tijdens het lezen realiseerde ik mij dat dit op gemeentelijk niveau, en zeker in Amersfoort, net zo plaatsvindt. Ik constateerde daarbij dat wij als raadsleden eigenlijk geen idee hebben hoeveel communicatieadviseurs en overige –medewerkers er op het stadhuis rondlopen, hoe ze binnen de organisatie zijn ingebed, wat hun missie is en hoeveel ons dat alles kost.
Toch is het relevant dit te weten, als raadslid moet je in elk geval enig inzicht hebben in de omvang en werkwijze van het pr- en marketingapparaat binnen het stadhuis. Op Rijksniveau worden vele honderden miljoenen euro’s besteed aan communicatieactiviteiten. Ik wil wel eens weten wat het de Amersfoortse burger kost. Een goed onderwerp dus voor schriftelijke vragen – die dus worden gesteld.