Betere dienstverlening door dependance in Noord

Vrijdag 18 maart 2011

Amersfoort-Noord telt zo’n 53.000 inwoners: ca. 12.000 in Kattenbroek, ca. 15.000 in Nieuwland en ca. 16.000 in Vathorst, inclusief Hooglanderveen en ca. 10.000 in Hoogland. Dit aantal zal nog groeien tot bijna 70.000. Voor de gemeentelijke dienstverlening zijn inwoners uit Amersfoort-Noord aangewezen op het stadhuis. De afstand en bereikbaarheid van het stadhuis is vanuit Amersfoort-Noord verre van optimaal.

Reden voor de fractie ‘Groep van Vliet’ om er voor te pleiten dat in het noordelijke deel van de stad een dependance van het stadhuis wordt ingericht. Daarbij kan worden gedacht aan een locatie in de omgeving van de afrit Amersfoort-Noord aan de A1. Deze plek is goed te bereiken voor fietsers, automobilisten en het openbaar vervoer. Een geëigende plek daarvoor zou bijvoorbeeld het nog onbebouwde terrein in de omgeving van rotonde 1 in de Vathorster boulevard kunnen zijn.

De gemeente hoeft hiervoor geen kostbaar eigen gebouw neer te zetten. Een dependance kan bijvoorbeeld in een – zo nodig te huren – deel van een nog te ontwikkelen kantoorlocatie zijn. Een alternatief is het Vathorster informatiecentrum, nadat de huidige functie niet meer actueel is. Waarschijnlijk is daar enige aanbouw noodzakelijk, maar daarvoor is voldoende ruimte aanwezig. De nu al aanwezige maquette zou daar als informatiepunt gehandhaafd kunnen worden.

Natuurlijk realiseert iedereen zich dat, gezien de huidige financiële situatie binnen de gemeente, een spoedige realisatie van een dependance niet direct voor de hand ligt. Toch zou het een goede zaak zijn als het gemeentebestuur tijdig een besluit neemt. Is dat besluit eenmaal genomen, dan is het mogelijk om voor een termijn van over zo’n vijf jaar al ruimtelijke en financiële reserveringen te plegen. Regeren is vooruit zien.

Reden voor mij om via schriftelijke vragen aan het college deze zaak aanhangig te maken. Ik heb daarin gevraagd om, als het college onze gedachte steunt, in de loop van 2011 het idee uit te werken en met een voorstel aan de raad te komen.

Van Wegen krijgt hulp van psychopaat

17 maart 2011

Afgelopen weekend bezorgde de post mij een vreemdsoortige brief. In een ‘anonieme’ envelop vond ik een raar schrijfsel. De brief bevatte geen briefhoofd en was niet ondertekend. De tekst van de brief, gericht aan ‘de groep en/of de lijst Van Vliet’ en geadresseerd op mijn adres, was op ongewone wijze geschreven zonder leestekens. Dat leverde het volgende beeld op

op verzoek van cliënt het volgende

het is u bekend dat er op het ogenblik binnen Amersfoort het nodige speelt

cliënt heeft mij verzocht u informeel op de hoogte te stellen dat cliënt overweegt een procedure Laster-Smaad te starten tegen Van Vliet en/of de groep en/of de lijst Van Vliet

mocht u op dat moment onderdeel uitmaken van deze groep en/of de lijst Van Vliet dan overweegt cliënt u daarin ook te betrekken

cliënt heeft mij verzocht u daarvan informeel op de hoogte te stellen

 Een psychisch gestoorde dus, of in elk geval iemand uit de omgeving van Hans van Wegen, er van uitgaande dat hij de betreffende cliënt is. Met het hanteren van de term cliënt wordt de indruk gewekt dat ik te maken heb met een officieel iemand, een rechtsadviseur of zo iets. Maar zo iemand handelt niet anoniem, ondertekent brieven en gebruikt firma-eigen briefpapier en schrijft niet in een schreefloos Arial Unicode corps 14. Dus hebben we hier te maken met een psychopaat.

 Ik wacht met hoopvolle gevoelens het aangekondigde proces wegens smaad af. Het doen van aangifte over mogelijke overtreding van regels kan ik moeilijk als ‘smaad’ opvatten. En dat deze aangifte openbaar is geworden, kan mij moeilijk worden aangerekend en is op zichzelf ook niet strafbaar. Uiteraard wil ik een Officier van Justitie graag de zaak toelichten: wat de reden is van de aangifte, de rol van ‘cliënt’ daarin en wat er daarna allemaal heeft plaatsgevonden. Vol verwachting klopt mijn hart!

Justitieel onderzoek en integriteit moeilijke combinatie

Dinsdag 15 maart 2011

Vandaag werd meer bekend over de aangifte die burgemeester Lucas Bolsius heeft gedaan over de financiële gedragingen binnen de BPA. Het betreft mogelijke verduistering, oplichting en valsheid in geschrifte met fractiegelden. De aangifte is gedaan tegen de BPA-fractie en de BPA als vereniging.

Een opfrisser: afgelopen najaar overleed de penningmeester van de vereniging. Er werd een interim-penningmeester benoemd die tijdens een ledenvergadering in januari formeel in functie zou treden. Op 10 januari vond een gesprek plaats ter voorbereiding op de ledenvergadering, waaraan de beoogde penningmeester, de kandidaat-secretaris, fractievoorzitter Gerard van Vliet en – op zijn verzoek – Hans van Wegen deelnamen.

De interim-penningmeester sprak zijn verbazing uit over een groot aantal forse donaties, gedurende de afgelopen drie jaren, gestort door een en dezelfde firma. Volgens Hans van Wegen was dit makkelijk te vreklaren: hij deed ten behoeve van zijn fractiewerk regelmatig een beroep op een juridisch adviseur. De facturen hiervoor werden vanuit het fractiebudget betaald waarna, geheel volgens afspraak, zestig procent van het bedrag werd teruggestort op de rekening van de vereniging.

De andere drie gespreksdeelnemers waren – op z’n zachtst gezegd – verbaasd over deze constructie. Voor Gerard aanleiding genoeg om dit ’s avonds in de fractie aan de orde te stellen. Ik vermoede, met Gerard, dat door deze constructie op ongeoorloofde wijze fractiegeld was onttrokken ten behoeve van het voeren van campagne, iets dat volgens de regels strikt verboden is. We besloten de burgemeester hierover in kennis te stellen, wat de volgende dag plaatsvond.

Lucas Bolsius besloot een onderzoek te laten verrichten door een accountantbureau. Dit onderzoek ging veel langer duren dan verwacht. De oorzaak hiervan was dat Hans van Wegen de financiële stukken van de fractie over de jaren 2008 en 2009 niet kon leveren (dit, terwijl hij verder elke snipper papier nauwgezet opslaat). Het onderzoek dreigde veel te lang te duren. Omdat intussen al veel boven tafel was gekomen, zag Lucas Bolsius genoeg aanleiding om het Openbaar Ministerie in te schakelen.

Nu vandaag bekend is geworden hoe de aangifte is geformuleerd, ontstaat er voor de (ex)fractieleden van de BPA een nieuwe situatie. De aanklacht is gericht tegen de gehele fractie en vereniging. Op zich een juiste beslissing, want hierdoor komt hopelijk alles wat fout is gegaan boven water. Maar daardoor zit ik, mijn rol als klokkenluider ten spijt, feitelijk ook in de beklaagdenbank.

Voor mij, en ook voor Gerard van Vliet en Onno Roelé, reden om een stap terug te zetten. Wij zijn van mening dat wij, nu wij onderwerp van een onderzoek zijn, niet meer geloofwaardig als kritisch gemeenteraadslid kunnen optreden. Anderen de maat nemen terwijl je zelf de maatlat krijgt aangelegd, gaat moeilijk samen. Een kwestie van geloofwaardigheid en integriteit, zo vinden wij.

Hoe andere (ex)fractieleden hierover denken, is hun zaak. Wel vinden wij dat de hoofdpersonen in deze kwestie – Hans van Wegen en, zij het in mindere mate, Kees Kraanen – er goed aan zouden doen om hun eigen positie in overweging te nemen.

Onze stap terug betekent dat wij onze politieke activiteiten gedurende het onderzoek op een laag pitje zetten. Niet-politieke activiteiten komen wij gewoon na: deelname aan de voorzittersvergadering en het presidium, werkbezoeken, informatiebijeenkomsten en het vragen om informatie behoren hiertoe. Maar politieke bijeenkomsten en beslissingen, zoals De Ronde en Het Besluit, vergen naar onze mening optimale integriteit en worden belast door het lopende onderzoek, ook al zien wij dit onderzoek met vertrouwen tegemoet.

BPA: chaos en ambities gaan moeilijk samen

Maandag 14 maart 2011

In de zomer van 2009 kwamen de eerste vijftien BPA-kandidaten voor de verkiezingen in 2010 bijeen in de School voor de Wijsbegeerte aan de Dodeweg. Kennismaking, plannen voor de toekomst en dergelijke passeerden de revue. Een van de vragen was: indien de BPA voldoende zetels haalt, nemen we dan deel aan het college. De meeste aanwezigen vonden dit niet meer dan logisch. Ik lag dwars: ‘De BPA is niet voldoende voorbereid op collegedeelname en mist de juiste kandidaten!’

Hoe kwam ik tot deze constatering? En waarom liep het zo, zoals ik toen al voorspelde? Nadat ik eind 2007 in de BPA-fractie was opgenomen, overviel mij een reeks van verrassingen. Twee daarvan traden duidelijk naar voren. De BPA-fractie ontbeerde elke vorm van gezaghebbende leiding, zelfs het leiden van de vergaderingen was uitbesteed. En er heerste een cultuur die het beste is te omschrijven met: ‘Bemoei jij je niet met mij, dan bemoei ik mij niet met jouw!’ Dat deze punten met elkaar samenhingen, is evident.

Wat de leden van de BPA-fractie bond, was hun gezamenlijke drive. Deze was kort samen te vatten in: ongenoegen over de stadhuiscultuur, verzet tegen de invloed van de ambtelijke agenda’s en opkomen voor burgers en bedrijven die bij hun contacten met de Amersfoortse overheid opliepen tegen een muur van onwil of afwijzing. Overigens: geen verkeerde motieven voor een stedelijke oppositiepartij.

Deze gezamenlijke drive raakte deerlijk in het ongerede toen de BPA collegepartij werd. Een deel van de fractie behield haar kritische opstelling, een ander deel – met name de mensen van het eerste uur, Hans van Wegen en Kees Kraanen – waren bereid het totale BPA-programma zonodig in te leveren, indien dat noodzakelijk was voor de collegedeelname. Het probleem ontstond toen bleek dat in het collegeakkoord inderdaad weinig was terug te vinden van de BPA-uitgangspunten.

Dat de fractie een nieuwe leider nodig had, was zonneklaar. Toen halfweg het collegeoverleg door toedoen van de VVD de onderhandelingen stokten, verzuchte ik: jammer voor de collegeambities, maar goed voor de fractieleiding. Immers, indien de BPA niet aan het college zou deelnemen, zou Ben Stoelinga fractievoorzitter worden. Daar kon de BPA alleen maar beter van worden. Het liep allemaal anders.

Na de overstap van Ben Stoelinga naar het college, wilde niemand eigenlijk fractievoorzitter worden – met uitzondering van Hans van Wegen. Maar dat wilden de andere niet. Belangrijke overweging bij de reserves om fractievoorzitter te worden, was de persoon van Hans van Wegen. Hij werd gezien als een onbestuurbaar projectiel (en zo gedroeg hij zich ook) en daardoor als een continu pijnpunt voor welke fractievoorzitter dan ook.

Gerard van Vliet was het vierde fractielid dat het avontuur aandurfde. Hij was na de verkiezingen tot aan de benoeming van Ben Stoelinga niet bij het fractiewerk betrokken geweest en daarmee dus ook het minst ‘beschadigd’. Gerards voornemen was daarom om de verziekte verhoudingen die al voor de verkiezingen de kop opstaken, op te ruimen. ‘Schoon schip maken,’ zoals hij zelf uitdrukte. De mededeling van Hans van Wegen over de constructie waardoor fractiegelden in de campagnekas van de partij belandde, wat in elk geval bij drie van de fractieleden tot dan toe niet bekend was, nekte uiteindelijk het voornemen van Gerard van Vliet.

Positief resultaat van dit alles is dat de BPA-fractie geen leiding meer behoeft en Hans van Wegen geen rekening meer hoeft te houden met andere fractieleden – voor zover hij dat in het verleden heeft gedaan!

Een kostbare privé-assistent voor Van Wegen

11 maart 2011

Vandaag met belangstelling de opmerkingen gelezen die Hans van Wegen in de Amersfoortse Courant maakte. Het ging over de inzet van de heer Bolier uit Elspeet, de persoonlijke assistent van Hans van Wegen.

‘Bolier las met de fractie mee. Er gingen geen schriftelijke vragen aan het college van burgemeester en wethouders de deur uit of het adviesbureau had ze gelezen,’ aldus Hans van Wegen.

Toegegeven, het was altijd nuttig teksten van Hans nog eens door te laten lezen. Hij schrijft zoals hij denkt en spreekt, dus de formulering is niet altijd even gelukkig. Bij mijn weten deden Gerard van Vliet of Ruud Schulten dat in het algemeen, soms zelfs Kees Kraanen. Dat er ergens in Elspeet ook nog een phantoom-fractieassistent de teksten van Hans doornam, is nieuw voor mij.

Zelf heb ik daar nooit iets van gemerkt. Mijn vragen gingen in het algemeen gelijktijdig naar de griffie en naar Hans, die soms antwoordde met ‘akkoord’. Nou, dat was mooi meegenomen. Ik heb eens vragen eerst aan Hans gestuurd, maar die voegde er zelf nog twee vragen aan toe waarin ik mij niet kon vinden. Dat had ik dus snel afgeleerd.

 Ik begrijp uit de opmerkingen van Hans van Wegen in de AC dus dat er nog een stille fractieassistent was – en misschien nog steeds is. Opmerkelijk, want toen afgelopen zomer binnen de fractie werd gesproken over het aantrekken van een fractieassistent, riepen noch Hans noch Kees dat dit niet nodig was omdat er in Elspeet al een duurbetaalde fractieondersteuning functioneerde.

Toen op 10 januari de zaak boven water kwam en Hans werd gevraagd waaraan de adviesuitgaven werden besteed, deelde hij mee dat dit vooral voor RO-adviezen voor mij was bestemd. Ik was bij deze opmerking niet aanwezig, toen ik dat later hoorde en ik opmerkte dat ik daarvan nog nooit iets had gemerkt, waren er ineens andere zaken waarvoor de heer Bolier facturen verzond. Onder andere voor het opnemen van de telefoon voor de fractie en dergelijke. Het zal druk zijn geweest op het kantoor van de heer Bolier!

 Op 12 februari 2007 had Bolier een offerte voor zijn werk als fractieassistent gepresenteerd, aldus Hans in de AC. Deze was daarop in de fractie besproken. Omdat de naam Bolier daarna nooit meer aan de orde is geweest, is mij zijn bestaan ontgaan: ik werd pas in het najaar van 2007 lid van de BPA-fractie. Overigens begreep ik van Gerard van Vliet dat hij in die tijd meer in het buitenland (het ontwikkelingsproject in Kenia etc.) dan in Amersfoort verkeerde. Jammer voor Gerard, maar er werden in die tijd geen verslagen van de factievergaderingen gemaakt.

 Hans heeft geen financieel voordeel genoten uit het rondpompen van fractiegelden. Daaraan twijfel ik geen moment. Maar hij heeft, zo blijkt uit het artikel in de AC, intensief gebruik gemaakt van een uit het fractiebudget betaalde assistent, zonder dat anderen – in elk geval Gerard en ik – daarvan iets wisten en zonder dat daarover verder in de fractie werd gesproken. Geen financieel voordeel dus, maar wel een voordeel op het gebied van geboden diensten. De heer Bolier functioneerde, in elk geval buiten mijn weten, als een met fractiegeld betaald privilege voor de toenmalige fractievoorzitter. Dat vind ik kwalijk.

Breuk binnen BPA onafwendbaar en noodzakelijk

Binnen de fractie van de BPA heeft zich een scheiding der geesten voorgedaan. Een meerderheid van de fractie heeft verklaard niet langer met fractiegenoot Hans van Wegen te kunnen en willen samenwerken. Het ongenoegen over het optreden van Hans van Wegen is niet van de laatste tijd. Een aantal incidenten gedurende de afgelopen periode heeft de doorslag gegeven, waarbij de oprichting van de stichting Steunfonds BPA het meest recente voorbeeld is.

 Al vóór de verkiezingen in maart 2010 was de algemene opinie binnen de fractie van de BPA, dat Hans van Wegen na de verkiezingen niet langer als fractievoorzitter was te handhaven. Het ontbrak de BPA-lijsttrekker aan teamgeest, aan leiderschap, en de fractie werd regelmatig verrast door initiatieven die in veel gevallen alleen op de eigen promotie van Hans van Wegen waren gericht. Afspraken werden niet nagekomen, gemaakte plannen werden doorkruist. Daarbij was het Hans van Wegen niet duidelijk dat zijn lijsttrekkerschap vooral was te danken aan het feit dat binnen de BPA op korte termijn geen alternatief voor het lijsttrekkerschap aanwezig was.

 De verkiezingsoverwinning leidde tot een verheviging van het ‘ziektebeeld’. Met beroep op zijn lijsttrekkerschap claimde Hans van Wegen een plaats in de onderhandelingsdelegatie voor de collegevorming. Dit gebeurde tegen eerder gemaakte afspraken in. De eerste onderhandelaar van de BPA, Ben Stoelinga, was intelligent en bezat grote sociale vaardigheid, maar was tot aan de verkiezingen niet bij het raadswerk – zowel op fractieniveau als in algemene zin – betrokken.

 Door de plaats die Hans van Wegen naast hem innam, ontbeerde de onderhandelingsdelegatie de nodige kennis over lopende dossiers en standpunten die in het verleden door de BPA waren ingenomen. De kennis van Hans van Wegen was niet voldoende om het gebrek aan BPA-weten bij de eerste onderhandelaar te compenseren. Hierdoor werd, ondanks een sterke uitgangspositie, nog geen tien procent van het BPA-programma in het coalitieakkoord gerealiseerd. Alleen daardoor al ontbrak het vanuit de BPA-fractie aan een hechte basis voor de uitvoering van het akkoord.

 Al direct na de verkiezingen zette Hans van Wegen zijn solistisch optreden voort, hetgeen zich niet beperkte tot de zogenaamde ‘urilift-affaire’. Naast het oncollegiaal optreden kan Hans van Wegen ook worden verweten dat hij door zijn optreden in belangrijke mate heeft bijgedragen aan het vertrek van twee fractieleden.

 Het bekend worden van de mogelijk ongeoorloofde inzet van fractiemiddelen voor campagneactiviteiten, waarbij gebruik werd gemaakt van een te bekritiseren U-buisconstructie, verslechterde de toch al zwakke samenwerking tussen Hans van Wegen en de fractiemeerderheid totaal. Hierbij speelde ook een rol dat Hans van Wegen, zonder dit bij zijn fractiegenoten kenbaar te maken, een belangrijk deel van de fractiegelden naar eigen goeddunken besteedde, vooral voor het zich op exclusieve wijze extern te laten adviseren. Met deze acties verloor Hans van Wegen elk vertrouwen dat hij tot dan toe nog binnen de fractie genoot.

 Zijn meest recente actie vormde de druppel die de emmer deed overlopen: zonder fractie en bestuur daarover te informeren, creëerde hij op persoonlijke titel de Stichting Steunfonds BPA. Het bestaan van deze stichting werd door toeval bekend. De stichting heeft tot doel om de domeinnaam van de BPA en de postbus te beheren, terwijl – naar zijn eigen zeggen – ook het deponeren van de naam ‘BPA’ door de stichting van Hans van Wegen was gepland. Het belangrijkste motief voor het oprichten van de stichting was, zo verklaarde hij, het gebrek aan vertrouwen in fractie en bestuur.

 Hans van Wegen heeft de BPA steeds als zijn persoonlijk eigendom gezien, waarbij de scheiding tussen specifieke taken en verantwoordelijkheden van fractie en vereniging geen rol speelde. De oprichting van de Stichting Steunfonds BPA was hiervan wel het meest schrijnende voorbeeld. Successen van de BPA werden door hem als persoonlijke successen gezien, het ontbrak hem aan teamgeest, leiderschap in de tijd dat hij fractievoorzitter was en aan kennis en inzicht in dossiers. Ook doorzag hij niet wat de consequenties waren van verkeerde uitspraken en het overtreden van afspraken en regels.

 Daarmee was de maat vol, de rek was er uit, de kruik was gebarsten. Ook van de oprichter van de BPA mag worden verwacht dat hij het raadswerk op een serieuze en geloofwaardige wijze uitvoert, waarbij het algemeen belang niet ondergeschikt mag worden gemaakt aan de persoonlijke belangen van een enkel persoon.

Verklaring bij afscheid van de BPA

Verklaring naar aanleiding van oneigenlijk gebruik van fractiegelden

 Amersfoort, 7 maart 2011

 Onderstaande leden van de BPA-fractie hebben 10 januari j.l. geconstateerd dat gedurende de periode 2007 tot 2010 door de toenmalige fractieleiding, Hans van Wegen en Kees Kraanen,  op discutabele wijze met het beschikbare fractiebudget is omgegaan. Gemeenschapsgeld is, door middel van een, naar wij nu kunnen nagaan, niet-geoorloofde, handelswijze overgeheveld naar de verenigingskas van de BPA. Dat deze handelswijze, waarschijnlijk door gebrek aan relevante informatie, op basis van de fractie-interne kascontrole en de jaarlijkse raadscontrole over de besteding van fractiegelden niet eerder is geconstateerd, betreuren wij.

 Wij zouden het onaanvaardbaar vinden dat de BPA-fractie regels zou schenden ten aanzien van het gebruik van gemeenschapsgeld, dit afgezet tegen het feit dat de BPA-fractie zich in de openbare discussie steeds heeft afgezet tegen oneigenlijke gebruik van gemeentelijke middelen en misbruik van regels. Het was voor ons daarom niet meer dan logisch om, nadat wij in kennis waren gesteld over het twijfelachtig gebruik van fractiemiddelen, de voorzitter van de gemeenteraad, onze burgemeester, van het gebeuren op de hoogte te stellen en hem te verzoeken een nader onderzoek in te stellen. De initiatieven die hierna door hem, in samenspraak met de griffier, zijn genomen, hadden en hebben onze volle instemming en steun.

 Het in kennis stellen van de burgemeester hebben wij gedaan in de wetenschap dat dit tot schade kan leiden aan het werk en het aanzien van de fractie waarvan wij deel uitmaken. Wij hebben ons echter op het standpunt gesteld dat wie water predikt, niet zelf wijn moet drinken en de consequenties van mogelijk wangedrag dat onder BPA-vlag heeft plaatsgevonden,dient te aanvaarden.

 Wij betreuren het gebeuren. Wij realiseren ons dat zolang het onderzoek naar de gang van zaken nog voortduurt, het wijzen naar schuldigen nog niet aan de orde is. De door ons geconstateerde gang van zaken rechtvaardigt echter een fikse dosis wantrouwen. Wij realiseren ons dat daarmee wederom het vertrouwen is geschaad in de BPA als partij. Dat is de reden dat wij nu al onze excuses aanbieden aan al onze kiezers en de overige burgers in onze stad.

 De komende dagen zullen wij overwegen wat onze positie binnen het gebeuren is en welke consequenties wij daaraan moeten verbinden. Wij zullen zo wie zo ons medefractielid Hans van Wegen verzoeken om gedurende het verdere verloop van het onderzoek zijn activiteiten binnen en namens de BPA op te schorten.

 Gerard van Vliet  – fractievoorzitter BPA

Raphaël Smit  –  plaatsvervangend fractievoorzitter BPA

Onno Roelé  –  bestuurslid BPA

 Bijlage bij de verklaring van de BPA-fractieleden

Gerard van Vliet, Raphaël Smit en Onno Roelé, 7 maart 2011

 Op maandagochtend 10 januari vond, ter voorbereiding van de voor 20 januari geplande ledenvergadering, overleg plaats tussen de kandidaat-secretaris en –penningmeester voor het nieuwe BPA-bestuur en de fractieleden Gerard van Vliet en Hans van Wegen.. De kandidaat-penningmeester is de beoogde opvolger van de onlangs overleden penningmeester van de vereniging. Hij sprak zijn verbazing uit over een tiental geboekte bedragen van één enkele sponsor: zo’n  € 55.000 gedurende de periode oktober 2007-oktober 2010.

Hans van Wegen lichtte daarop toe dat het hierbij ging om een door hem geraadpleegde juridische adviseur, met wie de afspraak was gemaakt dat zestig procent van de gefactureerde advieskosten – die uit het fractiebudget werden betaald –  zijn doorgestort op de verenigingsrekening. Dit geld is door de vereniging ingezet om de verkiezingscampagne 2010 te financieren.

 Nog dezelfde dag heeft Gerard van Vliet de fractie hierover geïnformeerd en daarbij gewezen op het feit dat de gemeente fracties middelen beschikbaar stelt onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat deze niet voor verkiezingscampagnes mogen worden bestemd. Omdat, mede door de gegeven toelichting van van Wegen, niet uit te sluiten is dat door deze u-bochtconstructie gemeenschapsgeld op ongeoorloofde wijze voor verenigingsactiviteiten is ingezet, kondigden Gerard van Vliet en Raphaël Smit aan de voorzitter van de gemeenteraad hierover in kennis te stellen. Onno Roelé, die deze dag buiten Amersfoort verbleef, werd hierover telefonische geïnformeerd en heeft met het melden ingestemd. Ruud Schulten verbleef buiten ons land en is enkele dagen daarna, direct na terugkomst, geïnformeerd; hij toonde begrip voor het initiatief tot melding.

 Op dinsdag 11 januari hebben Gerard van Vliet en Raphaël Smit de burgemeester geïnformeerd. Afgesproken werd onder meer dat, zolang onvoldoende feiten voorhanden waren en er slechts sprake zou zijn van een vermoeden, de melding in vertrouwelijkheid zou worden behandeld.

 Zaterdagdag 15 januari vond overleg plaats tussen de fractie, het enige nog in functie zijnde BPA-bestuurslid en enkele kandidaat-bestuursleden. Geconstateerd werd dat een negatieve uitslag van het door de burgemeester geïnitieerde onderzoek gevolgen kan hebben voor de vereniging. Besloten werd de ledenvergadering uit te stellen tot een moment waarop het onderzoek zou zijn afgerond of in elk geval meer over het verloop daarvan meer bekend zou zijn.