Angst en incompetentie

Maandag 12 april 2010

‘De VVD-fractie zag na een week dooronderhandelen het vertrouwen afnemen en de verschillen groter worden.’ Een citaat uit een persbericht van de VVD, afgelopen zondagavond uitgebracht. Is dat zo? De afgelopen week deden zich in elk geval twee incidenten voor, die voor deze fractie de aanleiding kunnen zijn voor dit citaat dat er uiteindelijk toe voerde dat de VVD een kant-en-klaar collegeakkoord opblies.

Incident één. Afgelopen week liet VVD-onderhandelaar Manfred Vogels zich tijdens een overlegronde vervangen door Ruud Luchtenveld. Deze wethouder heeft zich de afgelopen jaren ontpopt tot een bange jurist die moeilijk tot besluiten komt en niet is gezegend met een grote mate aan creativiteit. Terwijl er al weken over teksten was gesproken en er gezamenlijke opvattingen tussen de vier partijen waren ontstaan, ging Luchtenveld op zoek naar – in zijn ogen – zwakke punten in de vrijwel geheel afgeronde tekst van het conceptcollegeakkoord. Dat je je ook constructief kan opstellen, stond niet in zijn handleiding. De andere drie partijen maakten duidelijk niet alle gesprekken uit de voorafgaande weken nog eens over te willen doen. De wethouder voelde zich in het defensief gedrongen.

Incident twee. Enkele dagen geleden kwam Koos Voogt, tweede man in de VVD-onderhandelingsdelegatie, ineens met de kwestie van het loco-burgemeesterschap op de proppen. Hij eiste dat deze functie aan de beoogde VVD-wethouder in het nieuwe college, Ruud Luchtenveld, zou toevallen. Het loco-burgemeesterschap is meer dan het doorknippen van linten en het bezoeken van 100-jarigen. In de raadsperiode van 2002 werd de stad geconfronteerd met de bijna-ketelwagenramp. De burgermeester was afwezig, dus moest de loco de ingrijpende hulpactie coördineren. Toevallig ook een VVD-wethouder. Zijn zwakke optreden werd alom bekritiseerd. Met dit incident in het achterhoofd en kijkend naar de voorgestelde persoon, toonden de andere drie overlegpartijen zich niet bij voorbaat bereid om op deze wens van Koos Voogt in te gaan. Deze verliet daarop woedend en briesend de bijeenkomst.

Ja, de VVD ontpopte zich tijdens het overleg steeds meer als de remmer op de bok. Onderhandelaar Manfred Vogels had onvoldoende steun van een deel van zijn achterban, bleek over te weinig mandaat te beschikken en moest de onderhandelingen met grote regelmaat verlaten om zijn boodschappenlijstje bij het VVD-politbureau op te halen. De VVD was bang en wilde daarom een kompaan binnen het nieuwe college: het CDA. De dove en de blinde, zullen we maar zeggen.

Frappant is dat de man die bij het ontstaan van de schijnbaar verstoorde verhoudingen direct en indirect een grote rol speelde, intussen heeft aangegeven per direct het college en onze stad te willen verlaten. Ik kan bijna raden voor welke VVD-coryfee hij plaats moet maken!

 Een staatsman is een politicus die zichzelf ten dienste van de natie stelt. Een politicus is een staatsman die de natie ten dienste van zichzelf stelt. (citaat van Georges Pompidou, de vroegere Franse president). Een politicus verlaat onze mooie stad, op weg naar het bruisende Lelystad!

Gemeente en OBV creëeren eigen problemen

Vrijdag 2 april 2010

Communicatie! Dat is een van de sleutelbegrippen die een rol speelt in de relatie tussen het Amersfoortse gemeentebestuur en zijn burgers. Heel vaak gaat dat goed, soms gaat het mis. Het gaat in het algemeen goed als het om eenvoudige zaken gaat. Het gaat de afgelopen jaren steeds beter bij onderwerpen die ingrijpend kunnen zijn op het leef- en woongenot van burgers in onze stad. Maar als het verkeerd gaat, dan gaat het meteen ook goed mis.

Een duidelijk voorbeeld daarvan is de discussie tussen de gemeente en het OBV enerzijds en de bewoners van het wooncomplex Baluster in Vathorst-Laak anderzijds. Onderwerp is de mogelijke bouw van een kerk aan de oever van de Malewetering, het water tussen de Boulevard en het stadsdeel Laak. Hoewel de aanduiding: ‘aan de oever van de Malewetering’ hier misschien niet meer helemaal terecht is. Voor de bouw van de kerk wordt de oever verlegd en de wetering ter hoogte van De Baluster aanmerkelijk versmald.

Dat er aan de oever van de wetering een bouwwerk zou kunnen verrijzen, stond in plannen voor dit gebied. Toen de bewoners echter op zoek gingen naar het bestemmingsplan, kostte het veel moeite om het bestemmingsplan uiteindelijk boven water te krijgen. En toen werd het nog steeds niet duidelijk dat dicht bij hun woning het vrije uitzicht verstoord zal worden door de bouw van een kerk.

Dat de bewoners bij het kopen van hun woning of appartement niet werden ingelicht over mogelijke ontwikkelingen vlak voor hun huisdeur, is op zich al een slechte vorm van communicatie. Maar dat zou je eerder makelaars en het OBV kunnen verwijten dan het gemeentebestuur. Al moet natuurlijk niet worden vergeten dat de gemeente voor vijftig procent participeert in het OBV.

Het echte communicatiegebrek ligt op een heel ander vlak. Al een jaar lang zijn gemeente en OBV met de Oosters-Orthodoxe kerk in gesprek over de bouw van en nieuw kerkgebouw tegenover de woningen in Laak. Feit is dat er al een jaar wordt gesproken, er plannen zijn gemaakt en het bouwterrein voor de kerk wordt voorbereid, zonder dat de omwonenden werden geïnformeerd. Het argument dat gemeente en OBV daarbij hanteren: het is nog niet zeker of de bouw ook echt gaat plaatsvinden, dus hebben we gewacht met het verstrekken van informatie.

En op dat punt zitten OBV en gemeente dus goed fout. Het is weer zoals vroeger: eerst worden er plannen gemaakt, vergaande toezeggingen aan ontwikkelaars en andere partijen gedaan, en als alles vrijwel in kannen en kruiken is, worden de omwonenden ook nog even geïnformeerd. Bezwaren hebben dan nog nauwelijks zin, daarvoor is het proces te ver voortgeschreden.

Vroeger was dit in onze gemeente bijna normaal. Juist de afgelopen jaren heeft er een kentering plaatsgevonden. Bewoners worden al in een vroeg stadium anticiperend betrokken bij plannen die op de kwaliteit van hun woonomgeving kunnen ingrijpen. Hierdoor wordt er begrip en draagvlak voor plannen gekweekt of worden plannen aangepast. En zo hoort het ook. Dat is men op het stadhuis en bij het OBV even vergeten. Terecht dat de omwonenden, die bij toeval weet kregen van de plannen, nu te hoop lopen. Je kunt als gemeentebestuur moeilijkheden over je heen halen. Een voorbeeld daarvoor ligt dus tegenover Weteringkade 1 en volgende nummers.

 Het muziekinstrument dat op de culturele ontwikkeling van de mensen de grootste invloed heeft gehad, is de fluit. Die, welke in de mond van een politieagent steekt, wel te verstaan!

Opmerkingen bij een aanbesteding

Donderdag 1 april 2010

De antwoorden op mijn schriftelijke vragen over Plek Zat zijn binnen. Belangrijkste antwoord: Plek Zat was geen project voor allochtone jongeren. Het project was bestemd voor alle jongeren in Vathorst in de leeftijdsgroep van 8 tot 25 jaar. Dat het Amsterdamse bureau Mexit, adviseurs voor intercultureel management, werd ingeschakeld, was het gevolg van een meervoudige onderhandse aanbesteding waarvoor drie partijen werden uitgenodigd. Mexit was de meest gunstige aanbieder.

Tot zover oké. Maar waarom werd bij de onderhandse aanbesteding een bureau uitgenodigd dat zich specifiek richt op intercultureel werk? Was het ook mogelijk geweest een christelijke organisatie met een evangeliserende doelstelling uit te nodigen? Indien je als gemeente een specifiek bureau als Mexit uitnodigt, dan doe je dat met een bepaalde opzet.

En, het moet worden gezegd, de zoektocht is uiterst ongelukkig verlopen. Er is uiteindelijk gekozen voor een bureau dat meer dan de helft van het uitgegeven budget in eigen organisatiekosten stak. En van het resterende bedrag ging nog een – meer dan begroot – bedrag naar marketing en communicatie. Voor echte activiteiten bleef verhoudingsgewijs slechts weinig over. Een uiterst ongelukkige greep.

Het college stelt dat, ondanks het aantrekken van Mexit, Plek Zat geen intercultureel project was. Dat lijkt mij een absurde bewering. Ik ben overigens nieuwsgierig welke de andere twee uitgenodigde bureau’s waren. Er blijven dus heel wat vragen over. Die zal ik na het formeren van het nieuwe college voorleggen aan de dan in ambt tredende wethouder Jeugdzaken.

Interessant was het antwoord waarbij het college constateert dat er recentelijk een fout boven tafel is gekomen bij de benaming van de post waarin het overschot van het budget van Plek Zat wordt gestort – en waaruit dus ook de gemaakte kosten zouden zijn betaald. Toch uit de post ‘jeugdvoorzieningen’, zo blijkt uit het antwoord, en niet uit de Reserve Stedelijke Voorzieningen (RSV), zoals eerder vermeld. Een terechte correctie, want zoals ik al eerder stelde: het zou een schande zijn geweest wanneer een grotendeels mislukt project niet ten laste zou worden gebracht van de begrotingspost die hiervoor oorspronkelijk was bedoeld.

 De rabbi is weduwnaar geworden. Hij wilt weer trouwen, maar zijn zoon verzet zich daartegen. ‘Jouw collega in Lublin is ook weduwnaar,’ werpt hij zijn vader voor, ‘Maar die heeft verklaard dat hij vanaf nu met de Thora getrouwd wil zijn.’ Waarop de rabbi tevreden antwoord: ‘En zowat? Wanneer hij met de Thora getrouwd is, wat wil je dan van mij? Er staat toch uitdrukkelijk geschreven: gij zult niet begeren de vrouw van uw naaste.’