Zondag 25 januari 2004

Zitten wij elkaar met het Eemcentrum niet een beetje voor de gek te houden? Ik vrees van wel. Afgelopen week is het Programma van Eisen voor het Eemcentrum besproken, vanaf 2 februari start de inspraak hierover. Een plan dat op meer steun vanuit de raad kan rekenen dan voortgaande plannen. Eindelijk, hoor je sommigen zeggen. Maar zijn we werkelijk zover als we denken. Ik vrees van niet.

Administratief wordt een goede stap gezet. Na vaststelling van het Programma van Eisen, waarschijnlijk nog voor de zomervakantie, kan het programma aan de ontwikkelaars van de OCA worden voorgelegd. Die hebben het eerste recht van ontwikkelen. Wanneer zij niet binnen de vastgestelde termijn reageren, kan de gemeente andere ontwikkelaars benaderen. Dat lijkt allerlei mogelijkheden te bieden, maar de mogelijkheden zijn zeer beperkt. Als de OCA-ontwikkelaars binnen redelijk korte termijn geen concrete exploitanten voor de voorzieningen vinden, hebben zij weinig reden tot bouwen. ‘Ja’ zeggen tegen de gemeente houdt echter in dat zij financiële verplichtingen moeten aangaan. Zonder garantie op afname door gebruikers, zal de animo tot het aangaan van verplichtingen nihil zijn. Maar als de OCA-partners het laten afweten, welke andere ontwikkelaar zal dan enthousiast de ontwikkeling van het Eemcentrum op zich nemen?

De gemeente verkeert in een moeilijke positie. Afgesproken is dat gemeentelijke investeringen en de investeringen van private partijen hand in hand moeten gaan. Gebeurt dat niet, dan ontstaat er geen plein en liggen de bibliotheek, Scholen in de Kunst en het Popcentrum er jarenlang verloren bij tussen spoorlijn en zandvlakten. Geen prettig vooruitzicht.

Als de private partners niet bouwen, kan ook de gemeente niet starten, wat een onplezierig vooruitzicht is voor de directeuren van culturele instellingen, met name de directie van de Muziekschool. De Muziekschool moet zo spoedig mogelijk het historische, maar krappe en onveilige pand aan Muurhuizen verlaten. Of het gemeentebestuur weet wat het moet doen als de Muziekschool Muurhuizen moet verlaten terwijl het Eemcentrum nog niet in ontwikkeling is, is mij onduidelijk. Via schriftelijke vragen probeer ik daar inzicht in te krijgen. Er zullen meer mensen nieuwsgierig zijn naar het antwoord.

Dat papier veel geduldiger kan zijn dan de praktijk, kan ook blijken bij de plannen voor de multibioscoop in het Eemcentrum. Een belangrijk, beeldbepalend onderdeel van het plan. Ambtenaren deelden afgelopen week mee dat voor de zeven tot acht bioscoopzalen 500.000 bezoekers per jaar worden verwacht. Dat is nodig, want anders rendeert het zich niet. Ik heb mijn licht de afgelopen dagen opgestoken bij mensen uit de bioscoopbranche: praktijkmensen die de hele branche van binnen en van buiten kennen.

Hun oordeel was vernietigend. Het huidige Grand Theater aan de Snouckartlaan dekt de Amersfoortse behoefte naar behoren. Dat blijkt onder meer uit statistische gegevens over bioscoopbezoek en capaciteitbehoefte. Omdat de directie van het Grand Theater geen plannen heeft om het bioscopencomplex aan de Snouckartlaan de liquideren, komen de 500.000 bezoekers voor het Eemcentrum boven de 400.000 bezoekers uit de Eemregio die nu jaarlijks een filmpje pikken.

Het meest waarschijnlijke scenario zou zijn dat, met een concurrent in het Eemcentrum, het bestaande bioscopencomplex nog nauwelijks rendabel kan draaien terwijl het nieuwe complex een financieel debacle wordt. Maar Minerva, de gesprekspartner van de gemeente voor het Eemkwartier, zal zijn knopen ook wel tellen. Er staat nog niets op papier, en het zal waarschijnlijk ook nooit zover komen. Maar wat doen we dan met een van de belangrijkste dragers voor het Eemcentrum?