Een reisje naar Valencia

Dinsdag 3 oktober 2006

Is het mogelijk om ver buiten Amersfoort inspiratie op te doen voor het raadswerk binnen mijn eigen Keistad? Dat zal per persoon verschillen, je moet er volgens mij wel een antenne voor hebben. Mijn Nirov-excursies naar een groot aantal steden in ons eigen land hebben mij zeker geen slecht gedaan. Zelfs mijn regelmatige bezoeken aan Berlijn en Rome zijn inspirerend, ondanks het schaalverschil. Voorwaarde bij dat alles is natuurlijk wel dat je er niet zozeer als toerist rondloopt, maar je aan de hand van goede documentatie de objecten zoekt die van betekenis kunnen zijn.

Woensdag vertrekken drie collegeleden, vergezeld door drie ambtenaren, voor vier dagen naar Valencia. Samen met bijna twintig partners uit OBV-kring en onder de noemer van ‘Vathorst-oriëntatie’ wordt gekeken of Valencia de verdere ontwikkeling van Vathorst positief kan beïnvloeden. Opvallend is overigens dat architecten en stedenbouwkundigen die aan de vormgeving van Vathorst werken, geen deel uitmaken van de brede Vathorstdelegatie. Ik betwijfel overigens ook of goede suggesties, opgedaan in Valencia, nog van invloed kunnen zijn op de verdere ontwikkeling van Vathorst: vrijwel alles ligt vast.
Ik ben daarom van mening dat het bezoek van Valencia moet worden ontdaan van het Vathorst-etiket. Vathorst is slechts een schaamlapje, voor mij een overbodig gebaar. Maar dat doet niets af dat een goed opgezet studiebezoek aan Valencia in meer algemene zin nuttig kan zijn voor stadsbestuurders. Het collegebesluit over het reisje naar Valencia was voorzien van een uitvoerig programma. Er van uitgaande dat iedereen zich aan het programma houdt, kan ik niet ontkennen dat er sprake is van een volwaardige studiereis. Wat dat betreft is tegen het reisje naar Valencia weinig in te brengen. Over de kosten zwijg even.

Desondanks is het de vraag of het wijs is van onze burgemeester en twee wethouders om samen met een grote groep bouwers en ontwikkelaars op pad te gaan, zelfs nu de gemeente het zelf betaalt. Gezien de commotie die dergelijke reizen in het verleden hebben veroorzaakt (en niet alleen binnen onze gemeente), zou ik er nog eens een nachtje over hebben geslapen.
En daarbij komt nog een tweede punt: de samenstelling van de delegatie. Dat ons gemeentebestuur en veel van zijn ambtenaren zeer close zijn met bouwers en ontwikkelaars in onze stad, is bekend. Daar hoef je niet altijd griezelig over te doen, maar als bestuurder moet je zeer alert zijn en in elk geval elke indruk van overmatige beïnvloeding vermijden. In dat licht is het tripje naar Valencia niet zo geslaagd.
Wat gebeurt er wanneer de komende jaren groepen bewoners uit Vathorst of Hooglanderveen kanttekeningen zetten bij het optreden van het OBV of een van de partners binnen dit ontwikkelingsbedrijf. Kan ons college dan nog op geloofwaardige wijze als behartiger van het algemeen belang, als vertegenwoordiger van de bewoners in Vathorst, optreden? Ik geloof dat bij een discussie in Vathorst bewoners tegenover leden van het college of hun ambtenaren al snel zullen zeggen: ‘Zegt u maar niets, u maakt leuke reisjes met het OBV, op u hoeven we niet te rekenen!’ En daar hebben ze dan ook gelijk in.

Het collegebesluit werd één week voor het reisje genomen en openbaar gemaakt. De raad stond, indien ze over deze trip opmerkingen wilde maken, in feite buiten spel. Er is geen enkele ruimte voor discussie, ook de interpellatie van BPA en SP is wat dat betreft een slag in de lucht. Het college wekt de indruk dat het op dit punt laf en manipulerend optreedt. De magere verdediging klonk niet overtuigend: het programma was niet eerder klaar.
Ik was best bereid om, ook gezien het programma, kritiek die ik in voorgaande jaren op het punt van snoepreisjes uitte, dit keer voor mij te houden. Toch bekroop mij aan het einde van de avond een onplezierig gevoel. De pech voor het college was namelijk dat wethouder Mirjam van ’t Veld voor het college de interpellatievragen beantwoordde. En het wil bij mij maar niet lukken: als zij het woord voert blijft bij mij het gevoel weg dat oprechte waarheid mijn pad kruist. Ik zou zelfs geen vierdehands auto van haar willen kopen!

Creatief denken over nieuw theater

Maandag 2 oktober 2006

In verband met mijn werk ontmoette ik vandaag een bekende Nederlandse architect. Na onze ontmoeting bekeken we nog even de wand in de gespreksruimte waar documentatie was opgeprikt over een groot aantal projecten van het Amsterdamse architectenkantoor. Een van deze projecten betrof het net geopende theater in Zwolle. De tekeningen trokken mijn aandacht omdat, sinds Pieter Erkelens, de directeur van De Flint, hierover een inspirerend boekje schreef, de bouw van een nieuwe Flint aan de Eem naast het Eemcentrum in discussie is. De discussie zal nog heel wat jaren duren, hetzij dat er opnieuw brand uitbreekt in ons stedelijk theater!

In het boekje ‘Droomtheater aan het water’ beschrijft Pieter Erkelens de problemen van de huidige Flint. Met een zaal van 800 stoelen laat een groot aantal bekende artiesten en grote gezelschappen Amersfoort links liggen. Duizend stoelen is toch wel het minste wat nodig is. In zijn plannen voor een nieuw theater gaat Pieter Erkelens uit van een grote zaal van 1250 stoelen en een wat kleinere zaal voor kleinere producties, congressen en dergelijke. Genoeg ambities dus.
Het probleem zit ‘m uiteraard in de centen. Het bestaande Flinttheater is niet veel ouder dan een jaar of tien. En los daarvan: een complex met meerdere zalen: hoe krijg je dat in voldoende mate bezet. In het Berenschot-onderzoek dat onlangs werd gepresenteerd, werden grote vraagtekens bij een complex van een dergelijke omvang gezet. En we hebben als stad het geld er niet voor.

Dat er tussen nu en 2015 een nieuw theater aan de Eem bij het Eemcentrum wordt gebouwd, moeten we desondanks niet uitsluiten. Maar dan is het net opgeleverde stadstheater in Zwolle misschien een goede inspiratiebron. Dit theater heeft één zaal. Maar deze is, door middel van een ingenieus flexibel systeem, naar wens in te delen als een concertzaal met zo’n 850 stoelen of een zaal voor grotere producties met ruim 1200 stoelen. Twee zalen in één.
We hebben gelukkig nog heel wat tijd om er over na te denken. Maar laten we bij dat nadenken dan in elk geval slimme oplossingen betrekken die andere steden hebben bedacht. Want in tegenstelling tot Berenschot ben ik van mening dat onze stad best behoefte heeft aan een goede theaterfaciliteit. Het argument dat zoiets niet hoeft omdat steden in de omgeving, zoals Apeldoorn en Almere, goede alternatieven vormen, vind ik niet zo overtuigend. Ik ben in Amersfoort nog nooit iemand tegengekomen die zei: ik ga dit weekend eens gezellig naar Apeldoorn naar het theater! De enige die ik ken en die de afgelopen jaren die tocht naar Apeldoorn wel eens heeft gemaakt, ben ik zelf. Maar ik kwam er geen Amersfoorter tegen!