Ambtenaren drukken zich voor helderheid

Vrijdag 24 augustus 2007

Op 5 juli, intussen zo’n zeven weken geleden, stelde mijn Groen-Linksraadscollega Sylvia Kesler schriftelijke vragen. Onderwerp was de aanleg van een nieuwe rotonde op de vijfsprong Wilhelminalaan, Emmalaan, Frederiklaan en Kuyperlaan. De gemeente wil er een fors verkeersplein ontwikkelen, de omwonenden vragen zich af of het niet een onsje minder kan. Sylvia stelde de vragen omdat het met de communicatie tussen de bewoners en de gemeente weer eens goed misloopt. Ook de forse ingreep, die het aanzien van dit kruispunt grondig wijzigt, werd door Sylvia aan de tand gevoeld.

Het toeval wilde dat ik in de weken voordat Sylvia haar vragen stelde, ook contact had met de bewoners en actie wilde ondernemen. Sylvia was mij net voor, maar als haar vragen tot gevolg hebben dat er een voor de bewoners betere situatie ontstaat, doet dat er niet zoveel aan toe. Wel is er een ongeschreven wet binnen de gemeenteraad dat, indien een raadscollega schriftelijke vragen stelt, een initiatiefvoorstel presenteert of wat dan ook, je hem of haar niet voor de voeten gaat lopen door snel zelf nog iets te ondernemen. Een soort van primeursrecht, zou je kunnen stellen.
Met Sylvia wacht ik dus met spanning de antwoorden op haar vragen af. Het college is al danig over tijd, formeel moeten schriftelijke vragen binnen twintig dagen worden beantwoord. Intussen denderen de voorbereidingen voor de aanleg van het ongewenste verkeersplein voort en lopen zowel Sylvia als ik de kans dat we uiteindelijk te laat zijn met eventuele acties ter ondersteuning van de bewoners. Dat is misschien ook precies wat de behandelende ambtenaren willen, in dit geval heb ik zo mijn bedenkingen.

De pech voor de bewoners – en trouwens ook voor Sylvia en mij – is dat bij de plannen een van de verkeersambtenaren is betrokken die ik al een tiental jaren tegenkom op momenten dat er een conflict tussen de bewoners en de gemeente ontstaat over verkeersmaatregelen. Een weinig soepele, langjarige medewerker die, naar het zich laat aanzien, bij voorbaat zijn eigen agenda hanteert. Extra pech voor de bewoners: bij het realiseren van het verkeersplein is ook een externe projectleidster betrokken die de indruk wekt de realisatie van het opdracht die de ambtenaren haar hebben vertrekt tot een prestigezaak te hebben gemaakt. Ga er maar aanstaan.
De omwonenden van het verkeersplein zijn geen notoire dwarsliggers. Dat er iets moet gebeuren is hen duidelijk. Maar dat er meteen zo breed moet worden uitgehaald, met ingrijpende gevolgen voor het aanzien en het groen in dit fraaie stukje Amersfoort, zit hen wel dwars. Terecht wijzen zij naar kleinere rotondes in onze stad die weliswaar minder plaats innemen, maar desondanks uitstekend functioneren.

Of wordt met het royale verkeersplein al een voorschot genomen op een mogelijk ambtelijk plan om van de route Wilhelminalaan, Vondellaan, Van Campenstraat en Everard Meysterweg een soort stedelijke snelweg te maken met royale verkeerspleinen en dergelijke. Ik zou daar wel eens duidelijkheid over willen hebben. Maar ik wacht eerst maar even de antwoorden op de vragen van Sylvia Kesler af.

De schandvlek aan de Leusderweg

Donderdag 23 augustus 2007

Vandaag vindt overleg plaats tussen de gemeente en aannemer Schoonderbeek over de panden aan de Leusderweg hoek Van Campenstraat. Deze panden staan al jaren op de nominatie om te worden gesloopt. Ze zijn tijdelijk verhuurd, een van de panden is onlangs uitgebrand. Samen met het leegstaande kantoorgebouw naast de woningen maakt deze hoek van de Leusderweg een desolate indruk. Benieuwd of het overleg vandaag daar enige verandering in brengt.

Een maand geleden stelden mijn raadscollega’s Killi en Braakenburg van de PvdA-fractie schriftelijke vragen over de pandjes aan de Leusderweg. Kort daarvoor stond de PvdA met een informatiekraam tegenover deze pandjes, de daar aanwezige politici zijn zich rot geschrokken, wat daarna tot actie heeft geleid (ik ken nog wel enkele plekken in de stad waar tegenover de PvdA-kraam mag worden opgezet om onze sociaal-democraten tot actie te brengen!). Een terechte actie overigens, dat moet worden gezegd.
Het college heeft vorige week de vragen beantwoord. Kortweg komt het antwoord neer op de constatering dat het wel verschrikkelijk is maar dat de gemeente er weinig of niets tegen kan doen. Dat klinkt nogal passief. Het gemeentebestuur en Schoonderbeek werken op talloze plekken in de stad nauw samen, iets waar zowel de aannemer als de stad beter van worden. Een van onze ex-wethouders zat zelfs enige tijd in de directie van dit aannemersbedrijf, dus de lijnen lijken kort te zijn. Met deze nauwe contacten moet het toch mogelijk zijn om de passieve ontwikkelaar tot wat meer actie te bewegen.
Zoals het er nu uitziet kan een ontwikkelaar in onze stad dus op de wilde gok panden kopen en deze vervolgens laten verpauperen, zonder zich iets aan te trekken van de impact die dat heeft op de omgeving. Ontstaan er problemen, dan mag de gemeente natuurlijk weer opdraven.

Van mij mogen ontwikkelaars kopen wat ze willen, maar dan moeten ze er ook iets mee doén! Onze stad is geen gokpaleis voor gelukzoekende ondernemers, maar een leefgemeenschap waar iedereen zijn bijdrage moet leveren als het om het behoud van de kwaliteit gaat. In dat licht mag het gemeentebestuur best wat duidelijker optreden. Er worden allerlei pogingen ondernomen om ‘Amersfoort op de kaart te zetten’, als groenste stad van ons land, als vrijwilligersstad of supersportieve stad. Bij al die inspanningen had er toch allang een wethouder het initiatief moeten nemen om de schandvlek aan de Leusderweg tot een oplossing te brengen. Waarvoor onderhoudt je als bestuur anders goede contacten met ondernemers als Schoonderbeek, toch….?